Το θέμα της τύχης και της διαχείρισης των αποτυχιών είναι πάντα επίκαιρο και πολύ γοητευτικό
Γράφει η Μαρία Καμπάνταη, Ψυχολόγος – Συγγραφέας
Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι μια συμβολική στιγμή. Η βασιλόπιτα που μοιράζεται στο τραπέζι δεν είναι απλώς ένα έθιμο, αλλά μια τελετουργία ελπίδας. Το φλουρί, μικρό και ασήμαντο στην υλική του μορφή, αποκτά βαρύτητα μέσα από τη σημασία που του αποδίδουμε. Κι όμως, πόσοι από εμάς αναρωτιόμαστε: τι σημαίνει πραγματικά να είσαι «τυχερός»;
Η τύχη, όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι μια συνθήκη που συχνά αποδίδεται σε εξωτερικούς παράγοντες. Ωστόσο, για τη σύγχρονη ψυχολογία, δεν είναι μόνο θέμα συγκυριών αλλά και στάσης ζωής. «Ο τυχερός», όπως λέει στις διαλέξεις του o καθηγητής Philippe Gabilliet (ESCP Business School), «είναι αυτός που βελτιστοποιεί ακόμη και την κακή του τύχη».
Μ’ άλλα λόγια, η τύχη δεν είναι μια θεά που μας χαμογελά από μακριά, αλλά μια δεξιότητα, μια συνήθεια, μια τέχνη. Είναι κάτι δυναμικό, όπως και η φαντασία μας. Όπως ακριβώς ένα κομπόστ μετατρέπει τα απορρίμματα σε λίπασμα, έτσι κι εμείς μπορούμε να πάρουμε τις αποτυχίες μας, να τις αναλύσουμε και να τις μεταμορφώσουμε σε ευκαιρίες.
Αυτός ο μηχανισμός δεν είναι έμφυτος, αλλά καλλιεργείται. Ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουμε τις καταστάσεις της ζωής μας αποτελεί κρίσιμο παράγοντα. Όταν, για παράδειγμα, ένα σχέδιο αποτυγχάνει, χρειάζεται να αφιερώσουμε χρόνο να νιώσουμε τη θλίψη και την απογοήτευση. Αλλά το επόμενο βήμα είναι εξίσου σημαντικό: να αναρωτηθούμε: «Μήπως αυτό που θεωρούμε ατυχία είναι τελικά μια κρυμμένη ευκαιρία;».