Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Προφανής η αναγκαιότητα για την ανάδυση ενός νέου δημοκρατικού κόμματος που θα διασφαλίζει ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη
«Να συμφιλιωθούμε με τον χρόνο, να συγχρονιζόμαστε: Να βιώνουμε το παρόν. Να θυμόμαστε το παρελθόν. Να ονειρευόμαστε το μέλλον…», ήταν η πιο υγιής ευχητήρια προτροπή που εισέπραξα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου. «Δεν είναι κι εύκολο», σκέφτηκα καθώς, «στην Ελλάς του 2000, γίναν όλοι βασιλιάδες», που λέει και ο διαχρονικός – και άκρως επικαιροποιημένος στις μέρες μας – βάρδος του Ελληνισμού Στέλιος Καζαντζίδης, που πάει να πει επαγγελματίες πολιτικοί, οικονομικοί, μιντιακοί ή καλλιτεχνικοί εξουσιαστές ή φαν της εξουσίας. Ιδιαίτερα δε στο κομματικό – κοινοβουλευτικό επίπεδο. Από την άλλη, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», όπως έλεγε ο φιλόσοφος της γενιάς μου Μανώλης Ρασούλης. Που πάει να πει συντηρητισμός παντού, ακόμα και στις περιοχές που τα κόμματα εμφανίζονται ως «Προοδευτικά» ή ως «Αριστερά», κι ακόμα περισσότερο ως «Σοσιαλιστικά» ή «Κομμουνιστικά»…
Στην «Ελλάς του 2025» το πολιτικό σύστημα νοσεί. Η Δημοκρατία πνέει τα λοίσθια και αυτό γίνεται ολοφάνερο, καθώς το βασικό λαϊκό ένστικτο το επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία έκφρασής του: «Είναι αξιοθαύμαστο ότι οι Έλληνες προκρίνουν ακόμη την ελευθερία ως υπέρτερη αξία (με την ασφάλεια, τη μείωση ανισοτήτων, την ποιότητα ζωής, την αντιμετώπιση των διακρίσεων, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την τόλμη στα μέτρα για την κλιματική αλλαγή, την άμεση απόδοση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών, κλπ. κλπ.), παρότι ακόμη δεν αισθάνονται πως ομαλοποιήθηκε η ζωή τους, ενώ έχουν αυξηθεί οι απειλές γύρω τους» καταλήγει το πόρισμα μιας εξαιρετικής έρευνας για τις ελληνικές λαϊκές προσδοκίες εν όψει του νέου έτους, που δημοσιεύει Το Βήμα της Κυριακής…
Πρώτα απ’ όλα ελευθερία, λοιπόν, όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει πρώτα απ’ όλα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αφού η Δημοκρατία ορίζεται ως το ταυτολογικό ισοδύναμο της Ελευθερίας από τον καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης Γιώργο Κοντογιώργη, ενώ ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας Δημήτρης Δημητράκος διδάσκει ότι «Ελευθερία και Δημοκρατία είναι συγγενείς έννοιες» και εξηγεί ότι «από τις αρχές της νεότερης ιστορίας, το δημοκρατικό κίνημα συνυφαίνεται με την ελευθερία ως αίτημα απαλλαγής από τους καταναγκασμούς της πολιτικής εξουσίας». Τέλος, ο Αμερικανός νομικός φιλόσοφος Ronald Dworkin επισημαίνει ότι «το δημοκρατικό πολίτευμα, όποια μορφή και αν έχει, οφείλει να ευνοεί την ελευθερία, να καλλιεργεί την ισότητα και να διασφαλίζει τη δικαιοσύνη. Και ότι «αν ένα από αυτά τα τρία χαρακτηριστικά δεν ικανοποιούνται σε μία πολιτεία, τότε σίγουρα θα παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών».
Λέμε λοιπόν μετά βεβαιότητας ότι στην «Ελλάς του 2025» γίνεται ολοφάνερο πως η Δημοκρατία πνέει τα λοίσθια, καθώς το βασικό λαϊκό ένστικτο του ελληνικού παρόντος – σύμφωνα με την έρευνα της Metron Analysis για «Το Βήμα της Κυριακής» – προκρίνει την ελευθερία ως υπέρτερη αξία. Και ότι αυτό συμβαίνει διότι η υπαρκτή κοινοβουλευτική δημοκρατία της χώρας μας (σ. σ: η δημοκρατία της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ κ.α.) δεν ευνοεί – αντίθετα, καταστέλλει –την ελευθερία,δεν καλλιεργεί– αντίθετα, αποκλείει – την ισότητα και δεν διασφαλίζει – αντίθετα, χειραγωγεί – τη δικαιοσύνη. Με αποτέλεσμα την προβληματική λειτουργία των θεσμών και την κατάλυση του κράτους δικαίου.
Αυτή είναι η πολιτική κατάσταση των πραγμάτων της χώρας μας καθώς διανύουμε ήδη το… σωτήριο έτος 2025 και όλοι γνωρίζουμε τον υπαίτιο (τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, την κυβέρνησή του και το κόμμα του, τη ΝΔ) και τους βασικούς συνενόχους του (τους αρχηγούς των… δυο κομμάτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα κόμματά τους, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) γι’ αυτήν. Και είναι τραγικό ότι και ο υπαίτιος και οι συνένοχοί του, κ. κ. Ανδρουλάκης και Φάμελλος, δεν καταλαβαίνουν – ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν – τίποτα: βιώνουν την προβληματική λειτουργία των θεσμών – ακόμα και των ίδιων των κομμάτων τους – και την κατάλυση του κράτους δικαίου, ως δημοκρατική… κανονικότητα, με μόνη έγνοια τους την εξουσιαστική τους αυτοσυντήρηση στην ηγεσία των προβληματικών κομμάτων τους (σ. σ: κομμάτων άκρως αντιδημοκρατικών και απαξιωμένων, με το 70% των Ελλήνων απέναντί τους) και… ό,τι ήθελε προκύψει.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, γίνεται προφανής η αναγκαιότητα για την ανάδυση ενός νέου δημοκρατικού κόμματος που θα εκφράζει το πρωταρχικό αίτημα των Ελλήνων του 2025 (όπως το κατέγραψε η έρευνα του «Βήματος») για μια Δημοκρατία που θα ευνοεί την ελευθερία, θα καλλιεργεί την ισότητα και θα διασφαλίζει τη δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου – ένα κόμμα που θα εγγυάται την ασφάλεια, τη μείωση των ανισοτήτων, την ποιότητα ζωής, την αντιμετώπιση των διακρίσεων, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την τόλμη στα μέτρα για την κλιματική αλλαγή, την άμεση απόδοση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών, κλπ. κλπ. Και ναι, αυτό το αίτημα μοιάζει να «φωτογραφίζει» το αναδυόμενο «Κίνημα Δημοκρατίας» του Στέφανου Κασσελάκη. Αλλά αυτό το κόμμα, προς το παρόν, δεν είναι παρά μια υπόσχεση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου