Νικόλ ΛειβαδάρηΕίτε πάει σε εκλογές τον Οκτώβριο, είτε πάει τον Μάιο ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει μια καθαρή επιλογή: Δεν θα πάει ως όμηρος ούτε του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε, πολύ περισσότερο, του Πάνου Καμμένου – θα πάει ως ο ρυθμιστής του παιχνιδιού. Κοινώς, εάν είναι να διαλέξει ανάμεσα στην πολιτική άμυνα και το – υπολογισμένο - πολιτικό ρίσκο προτιμά το δεύτερο. Και προτιμά σαφώς τον ρόλο του master of the game. Το εάν θα του βγει, και η επιλογή και το ρίσκο, θα φανεί στην κάλπη. Επί του παρόντος όμως δείχνουν να του βγαίνουν και η στρατηγική, και τα «κουκιά», και οι εν δυνάμει νέες συμμαχίες.
Εξ ου, και στην χθεσινοβραδυνή συνέντευξή του στο Open και την Ελλη Στάη αποφάσισε να παίξει με ανοιχτά χαρτιά και με ανοιχτά διλήμματα. Και να στείλει καθαρά στον κυβερνητικό του εταίρο το, επώδυνο μεν ρεαλιστικό δε, μήνυμα: Ότι έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία – και δη πλειοψηφία 151 βουλευτών – για να κυβερνήσει και χωρίς εκείνον. Εάν ο Πάνος Καμμένος άρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει στην Βουλή και θα διεκδικήσει νέα πλειοψηφία – μια πλειοψηφία όχι απλής συνταγματικής κατοχύρωσης αλλά και πλήρους πολιτικής νομιμοποίησης. Εάν δεν πάρει τις 151 ψήφους θα πάει, «συντεταγμένα, και εν ευθέτω χρόνο», σε πρόωρες εκλογές.