45 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα

Του Πάνου Τριγάζη

"Ο Τσε έπεσε υπερασπιζόμενος την υπόθεση των φτωχών και των ταπεινών αυτής της γης"
Φιντέλ Κάστρο

Πέρασαν 45 χρόνια από τη δολοφονία εν ψυχρώ του Τσε Γκεβάρα (9.10.1967) στο δημοτικό σχολείο του χωριού Λα Ιγκέρα της Βολιβίας όπου είχε μεταφερθεί μετά τη σύλληψή του από τον Βολιβιανό στρατό, με τη βοήθεια της CIA. Την προηγούμενη ημέρα είχε πέσει σε ενέδρα με τους 17 αντάρτες που του είχαν απομείνει.

ΑΛΛΟ ΛΙΣΤΕΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΛΗΣΤΕΣ !...

Στον αστερισμό της «λίστας Λαγκάρντ» κινείται τα τελευταία 24ωρα η πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ποιος την είχε, πού την έδωσε, ποιοι την είδαν... και χιλιάδες άλλα ερωτήματα πέφτουν βροχή τις τελευταίες ώρες. Οι πολιτικοί σπεκουλάρουν πάνω σε αυτό το θέμα και προσπαθούν να κερδίσουν οφέλη από αυτή την υπόθεση.
Aλλοι πάλι, θέλοντας να δείξουν ότι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν, σπεύδουν να ζητήσουν τη δημοσιοποίηση της σχετικής λίστας των 1.991 ατόμων, προκειμένου όπως υποστηρίζουν να χυθεί άπλετο φως και να γνωρίζει ο καθένας πολίτης τα πάντα.
Δεν έχω ακούσει, όμως, κανείς να λέει το αυτονόητο. Να γίνει, επιτέλους, έρευνα γύρω από αυτά τα ονόματα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν τα χρήματα αυτά έχουν φορολογηθεί στην Ελλάδα. Αυτό είναι το μοναδικό ερώτημα που χρειάζεται απάντηση και έχει ουσία. Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα και πολιτικά τερτίπια.

Η Ελλάδα ως Αποικία Χρέους.

Του Νίκου Κοτζιά
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες, είναι τυπικά ισότιμο μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Στην πράξη και με βάση τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια δεν είναι. Βρίσκεται υπό τον οικονομικό-πολιτικό έλεγχο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, του Βερολίνου και μερίδων του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Για αυτό, πολλοί χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως είδος προτεκτοράτου. Ενας όρος που σε ένα βαθμό περιγράφει την κατάσταση της χώρας. Δεν αποδίδει, όμως, με επιστημονική ακρίβεια την «ελληνική περίπτωση».
Ως προτεκτοράτο χαρακτηρίζουμε μια μορφή εθνικής καταπίεσης που προβλέπεται και κατοχυρώνεται από διεθνείς συνθήκες (όπως το Κόσσοβο και η Βοσνία σήμερα, το Ιράκ μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο). Πρόκειται για μια σχέση εξάρτησης μικρών και σχετικά αδύναμων κρατών από ένα ισχυρότερο τρίτο που αναλαμβάνει να «το προστατεύει», δηλαδή, να διαχειρίζεται τις τύχες του, ακόμα και τομείς της εξωτερικής πολιτικής του.