Ιδιωτικοποίηση νερού: Το καταστροφικό παράδειγμα των ΗΠΑ

Την ώρα που στη χώρα μας η ιδιωτικοποίηση του νερού διακινείται από ορισμένους ως μια «εξαιρετική ιδέα», ιδιαίτερα στους κόλπους κυβερνητικών και οικονομικών κύκλων, ενώ η κυβέρνηση μεθοδεύει τη διαδικασία, πολλά είναι τα παραδείγματα που μας έρχονται από τη διεθνή σκηνή για να δείξουν τις πραγματικές καταστροφικές συνέπειες μια τέτοιας επιλογής.

Οι κίνδυνοι άλλωστε που προκύπτουν έχουν επισημανθεί επανειλημμένα ακόμη κι απο επιστημονικούς φορείς, και αφορούν την προοπτική αδυναμίας πρόσβασης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στο νερό, κάτι που έχουμε δει σε αρκετές χώρες, όπου έγινε το εν λόγω «πείραμα».

Διαβάστε επίσης: Επίθεση Τσίπρα στην κυβέρνηση για την ΕΥΔΑΠ - «Ορισμένα αγαθά δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται»

Ίσως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά (αλλά κι οδυνηρά για όσους το βιώνουν) παραδείγματα έχει να κάνει με τις ΗΠΑ, όπου, όπως κατέγραψε πρόσφατη έρευνα του Guardian , εκατομμύρια Αμερικανοί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους λογαριασμούς νερού καθώς αυτοί αυξήθηκαν 80% σε μια δεκαετία.

Ειδικότερα, σε μια αποκλειστική ανάλυση 12 πόλεων των ΗΠΑ αποκαλύπτεται πως η συνδυασμένη τιμή του νερού και του κόστους αποχετεύσεων λυμάτων αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 80% μεταξύ 2010 και 2018, με περισσότερα από τα δύο πέμπτα των κατοίκων σε ορισμένες πόλεις να ζουν σε γειτονιές με μη-προσιτούς λογαριασμούς.

Στην πρώτη εθνική έρευνα αυτού του είδους, τα ευρήματά αποκαλύπτει τον οδυνηρό αντίκτυπο της αυξανόμενης κρίσης ένδειας του νερού στην Αμερική, καταδεικνύοντας επίσης ότι η αύξηση των λογαριασμών δεν πλήττει πλέον μόνο τα φτωχότερα αλλά επίσης, όλο και περισσότερους εργαζόμενους Αμερικανούς.

Πώς θέλουν να βάλουν τις διαδηλώσεις στον «γύψο»

Αλέξανδρος Ζέρβας

Νέα εστία έντασης -τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο- έρχεται να δημιουργήσει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, το οποίο κατατέθηκε από την κυβέρνηση το απόγευμα της Δευτέρας στη Βουλή.

Κι αυτό γιατί στην τελική μορφή του νομοσχεδίου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη προβλέπεται μεταξύ άλλων οι αρχές θα έχουν το δικαίωμα να περιορίσουν ή και να απαγορεύσουν διαδηλώσεις, όταν δεν πληρούνται ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις. Προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η «μείωση των δημόσιων συναθροίσεων», εάν πιθανολογείται διαταραχή της «κοινωνικοοικονομικής ζωής της περιοχής». Ιδιαίτερα επίμαχο είναι το σημείο, όπου ορίζονται αυστηρότατες αρμοδιότητες για τον «οργανωτή», τον οποίο θα βαραίνουν και ποινικές ευθύνες, ακόμη και σε περίπτωση επεισοδίων από τρίτους. Έμπειροι νομικοί επισημαίνουν μάλιστα πως οι προβλέψεις για τις «ποινικές ευθύνες» του οργανωτή ενδεχομένως να αποτελέσουν και την πραγματική «κερκόπορτα» για την απόπειρα «μπλόκου» στις διαδηλώσεις με δεδομένο πως φαντάζει πολύ δύσκολο ένα πρόσωπο ή τον επικεφαλής μιας συλλογικότητας να αναλάβει την ευθύνη για το τι θα πράξει ο καθένας ή τι θα συμβεί σε μια συνάθροιση εκατοντάδων ή χιλιάδων ατόμων.

Επιπλέον, καθιερώνει μια μορφή ιδιώνυμου, προβλέποντας συλλήψεις για όσους συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, οι οποίες είτε δεν έχουν πάρει άδεια είτε έχουν απαγορευθεί. Παράλληλα το νομοσχέδιο περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης», κατά τις οποίες η αστυνομία θα επιτίθεται και θα διαλύει μια πορεία που «δεν θα πληροί τα αυστηρά κριτήρια του νόμου».

Οι «ευθύνες» του οργανωτή