Για τη συντέλεια του κόσμου έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά στο πέρας των αιώνων. Μια πιθανότητα είναι, μια ανασφάλεια, μια περιέργεια ή αν θέλετε ένας εσωτερικός πεσιμιστικός συμβιβασμός με το πεπρωμένο του πλανήτη. Ο καθένας επιλέγει μια ιδιαίτερη σημειολογία, εμπιστεύεται μιαν ενδεχόμενη 6η αίσθηση, τα βάζει κάτω, τα ζυγιάζει και κάνει τις προβλέψεις του παίρνοντας πάντα το ρίσκο του κουβά ή της θριαμβευτικής μακάβριας επιβεβαίωσης.
Οι Μάγιας, για παράδειγμα, στο ημερολόγιό τους προεξοφλούν το τέλος του κόσμου για τις 21.12.12, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι λίγο νωρίτερα, για τις 11.11.11. Καρκινικές ημερομηνίες που αν τις γυρίσεις ανάποδα πάλι οι ίδιες βγαίνουν, κάτι που για αυτούς σημαίνει το καθολικό game over. Ο Νοστράδαμος, από την άλλη, όρκο έπαιρνε ότι η παγκόσμια κηδεία θα συμβεί το 1999, που αν το γυρίσεις ανάποδα σου βγάζει το διαβολικό 666 του Βελζεβούλ, και μετά αντίο ζωή.
