ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΧΟΝΤΡΑ…

Γράφει ο Τάσος ΣιδερίδηςΤο δεύτερο μνημόνιο αφορούσε και αφορά, επιπλέον άμεσους και έμμεσους φόρους, δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, εφεδρείες στο δημόσιο, νέο δυσβάσταχτο φορολογικό σύστημα, παρουσίαση και κλείσιμο ισολογισμού για το 2013…
Όλα αυτά είναι άκρως επικίνδυνα τόσο για το βιοτικό επίπεδο του λαού όσο και για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας, ενώ θεμελιώνουν την απαρχή εκποίησης της Εδαφικής μας Ακεραιότητας και της Εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ταυτόχρονα όμως ελλοχεύει και ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος, αυτός που αναπτύσσεται από την κοινωνική ανισότητα και δεν είναι άλλος από εμφυλιοπολεμικές αντιδράσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΙΤΙΔΑΠΟΘΗΚΗ !...

Θα πείτε, «αυτή είναι η δουλειά τους». Να μειώσουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το χρέος. Κόψτε δαπάνες, προσθέστε έσοδα, είναι το μηχανιστικό δόγμα των εκπροσώπων της τρόικας. Οι άνθρωποι λειτουργούν με τεχνοκρατικά «σκονάκια». Και όταν αυτά γίνονται σκόνη από τον ανεμοστρόβιλο της εξαετούς ύφεσης και πάλι δεν πτοούνται: Κόψτε τον λαιμό σας. Στη λαιμητόμο, όμως, βρίσκονται συνηθέστατα τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων. Και στο πάτωμα σφαδάζει η οικονομία.
Η τρόικα συμπεριφέρεται ωσάν η χώρα να 'ναι αποστειρωμένος θάλαμος. Διατάσσουν ερήμην της κοινωνίας, αγνοούν τις ανεξέλεγκτες πολιτικές παρενέργειες των δογματικών τους συνταγών, το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αποτελεί μέρος του ελληνικού προβλήματος. Πλέον επικίνδυνη εξέλιξη η γιγάντωση νεοφασιστικού κόμματος που συνιστά ευθεία απειλή για την Ελληνική Δημοκρατία. Μια δημοκρατία που η εδραίωσή της υπήρξε και ισχυρός λόγος για την ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ. Με άλλους, βεβαίως, ηγέτες.

Να αποενοχοποιήσουμε τα πιστεύω μας

Η τοποθέτηση μου, στη Σύσκεψη της Αριστερής Πρωτοβουλίας
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Μέχρι σήμερα στην αγωνιστική πορεία του κινήματος μας, τόσο ο πολυσυλλεκτικός του χαρακτήρας όσο και η κοινωνική του δυναμική είχαν ενοποιητικό ιστό την αντιδεξιά στάση και πολιτική και τη σοσιαλιστική επαγγελία που εκφράζουν οι αρχές μας.
Οι επιλογές και οι αποφάσεις σχεδόν πάντοτε αναδείκνυαν τη ριζοσπαστική του φυσιογνωμία ιδιαίτερα σε κρίσιμες φάσεις της ιστορίας του.
Η κυβερνητική και κρατική εξουσία , σιγά αλλά σταθερά αποδυνάμωσε το κίνημα μας και απορρόφησε τη δυναμική του με αποτέλεσμα η σχέση του με την κοινωνία και τις δυνάμεις της αλλαγής να πάψει να αποτελεί την πηγή της ανατροφοδότησης , ελέγχου και προοπτικής. Έτσι η κοινωνική αναγκαιότητα υποχώρησε στο πολιτικά εφικτό, η κοινωνική δυναμική άρχισε να εγκλωβίζεται στην κρατική διαχείριση και το Κίνημα άρχισε να μετατρέπεται σε διαμεσολαβητικό μηχανισμό για τη νομή και τη διανομή της εξουσίας.

Η Ελβετία, οι ελληνικές οφσόρ και το μοντέλο «Ρούμπικ»

του Γιώργου Καλπαδάκη

Xαρακτικό του Ότο Νίκελ, από το λεύκωμα «Πεπρωμένο», 1930

Το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι διαπραγματεύσεις για μια νέα ελληνοελβετική συμφωνία, με δεδηλωμένο στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ενώ επίκειται η συνομολόγηση αντίστοιχων διμερών συμβάσεων της Ελβετίας με την Ιταλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Όπως δείχνει η αποσπασματική πληροφόρηση, η συμφωνία θα έχει ως κανονιστικό πρότυπο το μοντέλο «Ρούμπικ», που εφαρμόσθηκε στις συμβάσεις της Ελβετίας με τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρία. Το μοντέλο επινοήθηκε από κύκλους της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζιτών (ΕΕΤ) το 2009, ενώ ένα από τα σημαντικότερα ελβετικά λόμπι δημοσίων σχέσεων της βιομηχανίας διαχείρισης πλούτου δεν δίστασε να το χαρακτηρίσει «ιστορικό ορόσημο για τη νομιμοποίηση της εχεμύθειας». Τον περασμένο Αύγουστο, μάλιστα, προκειμένου να καταλαγιάσει τις όποιες ανησυχίες των μελών της ότι μπορεί και να έχει παρέλθει η εποχή των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών, η ίδια η ΕΕΤ αποκάλυψε, με ισχνώς συγκεκαλυμμένους θριαμβολογικούς τόνους, ότι το μοντέλο δεν αποτελεί παρά ένα «ανεξάρτητο αντισχέδιο» που σχεδιάσθηκε ακριβώς για να αποτρέψει την επαπειλούμενη αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών που προβλέπει η κοινοτική οδηγία φορολόγησης εισοδημάτων από αποταμιεύσεις (European Savings Tax Directive – ESTD).

Προληπτικές προσαγωγές, δηλαδή ολιγόωρες συλλήψεις

Της Κλειώς Παπαπαντολέοντος

H πρακτική των μαζικών «προληπτικών προσαγωγών» εισήχθη επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη και έκτοτε εφαρμόζεται συστηματικά τις παραμονές κάθε μεγάλης κινητοποίησης — και όχι μόνο. Την Τρίτη 9 Οκτωβρίου, κατά την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα, είχαμε περισσότερες από 100 τέτοιες προσαγωγές, χωρίς πλέον το πράγμα να προκαλέσει σοβαρή αίσθηση ή αντίδραση. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Παντελής Μπουκάλας στην Καθημερινή («Προλήψεις και συλλήψεις», 10.10.2012) «μπορεί κάποια στιγμή, έτσι χαλαρά όπως αντιμετωπίζουμε πράγματα πνιγηρά για τη δημοκρατιούλα μας, να φτάσουμε ν’ ακούμε σε ειδικό δελτίο ότι “αύριο θα γίνουν προληπτικές συλλήψεις στο Παγκράτι, μεθαύριο στη Νίκαια, παραμεθαύριο στο Χαϊδάρι”».