Οι σπουδαιότεροι Γερμανοί ηθοποιοί έπαιξαν σε μια ταινία που τους εκπροσώπησε, μάλιστα στα Όσκαρ και συχνά πυκνά προβάλεται και από τα ελληνικά κανάλια, για την επανάσταση, τον έρωτα, τον θάνατο, τα λευκά κελιά και την σύγχρονη Ιστορία της αιματοκυλισμένης Ευρώπης, στον απόηχο των ονομάτων: Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Εσλιν και Ουλρίκε Μάιχνοφ
Αλεξάνδρα Τσόλκα
«Πόσες ποταπές πράξεις νοιώθει πως πρέπει να κάνει κάποιος προκειμένου να εξαφανίσει την ποταπότητα;» αναρωτιόταν ο Μπρετολ Μπρεχτ, στο περιθώριο του ιστορικού σκηνικού της Γερμανίας. Μιας Γερμανίας που έβγαινε από Παγκόσμιους Πόλεμους για να ξεσηκώσει άλλους, να πεινάσει και να βομβαρδιστεί, να γίνει η Χλωμή Μητέρα της Ιστορίας, λίγο μετά το κάψιμο των φούρνων, με ανθρώπινο προσάναμμα στο Άουσβιτς. Η Ουλρίκε Μάινχοφ και οι εραστές Αντρέας Μπάαντερ και Γκούντρουν Εσλιν κουβάλησαν όλη αυτή την βία και τον πόνο και την μετάφρασαν με τους δικούς τους κωδικούς. Το τέλος του ήταν προδιαγεγραμένο και αποτρόπαιο.
Η ταινία που τώρα παίζεται και στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί την επίσημη συμμετοχή της Γερμανίας στα Όσκαρ, με τον τίτλο «Το σύμπλεγμα Μπάαντερ – Μάινχοφ», κάνει και πάλι την τρομοκρατική δράση πεδίο προστριβής. Στην Γερμανία αλλά και σ’ όλο τον κόσμο πληθαίνουν οι φωνές που καταδικάζουν την ταινία γιατί ωραιοποιεί, εξιδανικεύει και μυθοποιεί τους κακούς, τους δαίμονες του περιθωρίου, τους εξουσιομανείς κακοποιούς. Και απ την άλλη κάποιοι άλλοι μιλάνε για άμυνα νέων όμορφων παιδιών, που δεν τρόμαζαν ακόμα και να πεθάνουν σε έναν εμπόλεμο κόσμο για ένα καλύτερο αύριο.