Έρωτας, Επανάσταση και ένα μικρό αστέρι στο έργο του Τάσου Λειβαδίτη

"Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες." Τάσος Λειβαδίτης

Ο Τάσος Λειβαδίτης μαζί με τον Γιάννη Ρίτσο στην εξορία

Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι νεκρός και όμως 25 xρόνια μετά τον θάνατό του είναι στη μόδα ίσως περισσότερο από ποτέ. Ο νέος μπορεί να γυρίσει το βράδυ, να βγάλει την μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα που μόλις αγόρασε και να κοινοποιήσει στο facebook κάποιο στίχο του Τάσου Λειβαδίτη. Συνήθως έναν στίχο όμορφο, αλλά και γεμάτο μοναξιά. Στίχο Κατακερματισμένο και φοβισμένο που τον κλέψαμε από μια ηρωική εποχή και ένα ολόκληρο έργο για να τον αφήσουμε μόνο του στο χρονολόγιο του προφίλ μας.
Είναι πολλοί αυτοί που δημοσιεύουν Λειβαδίτη καθημερινά, και ακόμα περισσότεροι αυτοί που τον διαβάζουν. Οι κοινοποιήσεις τον κάνουν όλο και πιο γνωστό και αυτό συμβαίνει με έναν τρόπο που τα ερωτικά του ποιήματα γίνονται διαρκώς δημοφιλέστερα ενώ τα επαναστατικά του δείχνουν όλο και περισσότερο σαν δημιουργήματα μιας ξύλινης νεανικής τρέλα. Είναι όμως έτσι, το έργο του ποιητή, είναι τόσο μακρινός ο έρωτας και η επανάσταση στο έργο του;

Tρομακτική η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής…

http://peiraiotika.gr του Κώστα Ζαχαριάδη

Η δολοφονία δύο νέων ανθρώπων είναι πάνω απ όλα ένα φρικτό έγκλημα και ένα συντριπτικό πλήγμα για τις οικογένειές τους. Είτε πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, είτε για παρακρατική προβοκάτσια, είτε ανεγκέφαλοι “επαναστάτες” που αποφάσισαν να δηλώσουν δυναμικά την παρουσία τους, είναι τρομακτικό το πόσο έχει απαξιωθεί η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα! Ενδεικτικό της κατάρρευσης και της κρίσης… Οι δολοφονίες, πλήττουν τη δημοκρατία, την κοινωνία και τη χώρα ενώ ταυτόχρονα τρέφουν και δεν χτυπούν τον φασισμό. Η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής συνιστά το ύψιστο έγκλημα δίνει τροφή σε σενάρια αποσταθεροποίησης. H δολοφονία των νέων παιδιών είναι αυτονόητα απολύτως καταδικαστέα από κάθε εχέφρονα πολίτη. Όσοι αυτονόητα καταδικάζουμε τις πρακτικές που αφαιρούν ανθρώπινες ζωές, επιβάλλεται να βγάλουμε σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα.

Κατασκοπικό «Αρλεκιν» με στόχο τον Μιχάλη Καρχιμάκη

Με μια πρωτοφανή υπέρβαση νομική και νοηματική επιχειρείται να εμπλακεί ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης σε υποθέσεις παραβίασης του απορρήτου των μυστικών της Πολιτείας και μάλιστα στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας για τις «συνενωμένες υποθέσεις» των υποκλοπών και του... σχεδίου (σ.σ. σεναρίου) δολοφονίας του Κ. Καραμανλή.

Ο Μ. Καρχιμάκης, με δήλωσή του την Παρασκευή, χαρακτήρισε εντελώς αβάσιμα όσα γράφονται εις βάρος του προειδοποιώντας ότι η «σκευωρία θα καταρρεύσει». O ίδιος καλείται να απολογηθεί για ηθική αυτουργία στην κακουργηματική πράξη της παραβίασης μυστικών της Πολιτείας, την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, από τον 3ο τακτικό ανακριτή Δημήτρη Φούκα, που χειρίζεται την υπόθεση των υποκλοπών και του σχεδίου δολοφονίας κατά του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 20.000 ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ «ΑΘΛΙΟΙ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Σοβαρές κοινωνικές διαστάσεις έχει λάβει το φαινόμενο των νεόπτωχων στη χώρα μας. Ο αριθμός των Ελλήνων που λόγω ανεργίας αδυνατούν να επιβιώσουν και καταλήγουν ακόμα και στα παγκάκια αυξάνεται δραματικά. Οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων δεν προλαβαίνουν να ανταποκρίνονται σε νέα αιτήματα για στήριξη, ενώ το κοινωνικό δίκτυο αλληλεγγύης εξαπλώνεται.

Μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων, επιχειρήσεις, ακόμα και ιδιώτες έχουν «ριχτεί» στη βοήθεια των αναξιοπαθούντων διπλανών τους. Η μια πρωτοβουλία ξεπηδά μετά την άλλη. Μια πολυκατοικία που μετετράπη πρόσφατα σε… ζεστή αγκαλιά για 70 αστέγους έρχεται να προστεθεί στον κερασμένο καφέ που πραγματοποιείται με μεγάλη επιτυχία από πολλές καφετέριες σε ολόκληρη τη χώρα, στη «Σχεδία» που είναι το «περιοδικό του δρόμου», αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές δράσεις, από συγκέντρωση ρούχων και σχολικών ειδών, μέχρι συσσίτια και Κοινωνικά Παντοπωλεία σε όλες τις γειτονιές.

Πρώην μικρομεσαίοι και ακτήμονες

Η φορολόγηση επί της κατοχής ακίνητης περιουσίας, αδιακρίτως και χωρίς κλιμάκωση, και όχι επί της προσόδου από αυτή την περιουσία, και μάλιστα επί αντικειμενικών αξιών που δεν έχουν πια καμία σχέση με τις αγοραίες αξίες, και μάλιστα σε μια αγορά ακινήτων όχι παγωμένη αλλά ανύπαρκτη, μπορεί να αποδειχθεί κομβική πράξη, με απρόβλεπτες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Ουσιαστικά πρόκειται για δυνάμει δήμευση της ατομικής ιδιοκτησίας, στο μέτρο που πολλοί, παρά πολλοί Ελληνες πολίτες, ήδη με απομειωμένο είσόδημα, έως και 50%, δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους καταλογιζόμενους φόρους. Δηλαδή, αψηφώντας κάθε έννοια αναλογικότητας και κάθε εκτίμηση της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας, το κράτος αμφισβητεί έργω το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας. Μα είναι δυνατόν; Είναι, αν φθάσουμε στα άκρα τη λογική αυτής της φορολόγησης. Κι αν αναλογισθούμε επίσης ότι ήδη έχει καταστρατηγηθεί το δικαίωμα στην εργασία: ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι είναι το ζωντανό παράδειγμα.