Μάκης Γεωργιάδης
Στις 20 Νοεμβρίου του 1975 πεθαίνει ο ισόβιος -όπως αποδείχτηκε- δικτάτορας της Ισπανίας, στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο, o άνθρωπος που οικοδόμησε ένα από τα πιο στυγνά απολυταρχικά καθεστώτα στη σύγχρονη ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η μετάβαση προς ένα κοινοβουλευτικό πολίτευμα κάθε άλλο παρά δεδομένη εξέλιξη ήταν εκείνη τη στιγμή για την Ισπανία. Σε αντίθεση με την Πορτογαλία και την Ελλάδα, οι οποίες επίσης έβγαιναν εκείνη την περίοδο από δικτατορικά καθεστώτα, ακολουθήθηκε μια «υβριδική», ιδιαίτερη και χρονοβόρος διαδικασία, η οποία εν πολλοίς περιείχε ως στυλοβάτες της μετάβασης και ανθρώπους του φρανκικού καθεστώτος.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
1939, 28 Μαρτίου. Eπικράτηση των εθνικιστών στον εμφύλιο. Ο Φράνκο στην εξουσία.
1973, 20 Δεκεμβρίου. Δολοφονείται ο πρωθυπουργός Λουΐς Καρέρο Μπλάνκο από την ΕΤΑ.
1975, 20 Νοεμβρίου. Πεθαίνει ο Φράνκο. Διάδοχός του αναλαμβάνει ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος.
1977, 23 Ιανουαρίου. Η σφαγή της Ατότσα. Η Αποστολική Αντικομμουνιστική Συνεργασία (ΑΑΑ) δολοφονεί έξι κομμουνιστές στη Μαδρίτη.
1977, Απρίλιος. Νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού κόμματος Ισπανίας.
1977, 15 Ιουνίου. Διεξάγονται οι πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά τον Φεβρουάριο του 1936.
1981, 23 Φεβρουαρίου. Αποτυχημένο πραξικόπημα υπό τον συνταγματάρχη Τεχέρο.