Θα μιλήσουμε για το βλέμμα του ζώου, ανθρώπινου και μη. Δεν χρειάζεται ασφαλώς να πούμε ότι η λέξη «ζώο» είναι μια ανθρώπινη κατασκευή, η οποία, ενώ θέλει να πει πολλά, δεν λέει απολύτως τίποτα, αφού με την ανθρωποκεντρική μεγαλομανία που μας χαρακτηρίζει επινοήσαμε αυτή την έννοια και στριμώξαμε εκεί όλα τα μη ανθρώπινα πλάσματα, αλλά συχνά, όταν θέλουμε να υποτιμήσουμε και να απαξιώσουμε μια ανθρώπινη ομάδα, τη ρίχνουμε και εκείνη σε αυτό το τσουβάλι (π.χ. για τους ναζί οι εβραίοι ήταν «αρουραίοι», σύμβολα μόλυνσης, ή «ψείρες», σύμβολα παρασιτικής ζωής· οι Ευρωπαίοι άποικοι αποκαλούσαν «πιθήκους» τους αυτόχθονες Αφρικανούς και τους ερυθρόδερμους, τοποθετώντας τους στο μεσοδιάστημα της εξέλιξης μεταξύ των «ζώων» και των ανθρώπων, περισσότερο ζώα παρά άνθρωποι). Δυστυχώς πρόκειται για μία αντίληψη που διαιωνίζεται, ζει και βασιλεύει ακλόνητη και αποδεικνύει ότι ο ορισμός του «ανθρώπου», επομένως και του «ζώου», δεν είναι τόσο βιολογικά, όσο πολιτικά-ιδεολογικά καθορισμένος. Ο πολιτικά ισχυρός καθορίζει και τους όρους της σύγκρισης, τον βαθμό ομοιότητας/ανομοιότητας, και τη σφαίρα της ηθικής θεώρησης.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή ούτε τα ζώα, όπως εμείς τα έχουμε στο μυαλό μας και στα κλουβιά (υλικά και συμβολικά) στα οποία τα κλείσαμε, ούτε η έννοια είδος έχει κάποια οντολογική υπόσταση και δεν είναι κάτι περισσότερο από μία χοντροκομμένη βολική γενικευτική κατηγορία, προκειμένου να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο που διαφορετικά θα φάνταζε απίστευτα χαοτικός και νιώθουμε ότι θα μας αποδιοργάνωνε με τη ρευστότητά του, έτσι και το βλέμμα του κάθε έμβιου πλάσματος στην ενικότητά του είναι μοναδικό, διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο, ενδοειδικά (παναπεί τόσο σε σχέση με άτομα του ιδίου «είδους») όσο και διαειδικά (δηλαδή σε σχέση με τα άτομα άλλων «ειδών»), κάτι άλλωστε που μας το επιβεβαιώνουν ολοένα περισσότερο οι σχετικές επιστημονικές έρευνες. Τι θέλω να πω σε αδρές γραμμές; Το βλέμμα της ζέβρας είναι διαφορετικό από το βλέμμα του χιμπατζή ή του ποντικού ή του αετού, αλλά και το βλέμμα της κάθε ζέβρας είναι διαφορετικό από εκείνο οποιασδήποτε άλλης ζέβρας: αυτό αποδεικνύεται κυρίως από το γεγονός ότι όσο και αν μοιάζουν μεταξύ τους τα πλάσματα, οι απαντήσεις τους σχεδόν ποτέ δεν είναι πανομοιότυπες ακόμη και μπροστά στο ίδιο ερέθισμα ή πρόβλημα.
