Οι γυμνοί της Πατησίων και οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Γιάννης Νικολόπουλος 

Στη μνήμη του Διομήδη Κομνηνού που τα ματωμένα ρούχα του μας έδειξαν τον δρόμο του αγώνα.

Στην αί­θου­σα εκ­δη­λώ­σε­ων του επαρ­χια­κού, δη­μο­τι­κού σχο­λεί­ου στο οποίο έκανα τη θη­τεία και εξέ­τι­σα την... ποινή του «ελ­λη­νό­παι­δος» μα­θη­τή, κατά την διάρ­κεια της «κακής» δε­κα­ε­τί­ας του ΄80, τα φώτα έσβη­ναν και η μη­χα­νή προ­βο­λής των σλάιντς έπαιρ­νε μπρο­στά, φω­τί­ζο­ντας το κι­νη­μα­το­γρα­φι­κό πανί. Η πρώτη ει­κό­να ήταν πάντα η ίδια, όσα χρό­νια θυ­μά­μαι να έρ­χε­ται η 17η του Νο­έμ­βρη - ένα ζι­βά­γκο με κόκ­κι­νο ση­μά­δι στο μέρος της καρ­διάς, μια μπλού­ζα πλημ­μυ­ρι­σμέ­νη στο αίμα,ένα πα­ντε­λό­νι, σκο­νι­σμέ­νο από τον δρόμο και την ιστο­ρία. Τα ρούχα ενός γυ­μνού μα­θη­τή, σε μια κρύα αί­θου­σα, ενός κρύου νο­σο­κο­μεί­ου, στο Ρυθ­μι­στι­κό της Με­σο­γεί­ων,μιας κρύας χώρας και μιας ακόμη πιο κρύας, άθλιας και αν­θρω­πο­φά­γου, φα­σι­στι­κής στρα­το­κρα­τί­ας, που ήθελε να θάψει τους νε­κρούς, γυ­μνούς και την αλή­θεια, ζω­ντα­νή.

Ήταν και είναι τα ρούχα του 17χρο­νου μα­θη­τή, Διο­μή­δη Κο­μνη­νού.

Έπει­τα, ερ­χό­ταν η φω­το­γρα­φία του, ένα ασπρό­μαυ­ρο πρό­σω­πο, με πλα­τιά, με­ταλ­λι­κά γυα­λιά ορά­σε­ως και ένα συ­γκρα­τη­μέ­νο, αι­νιγ­μα­τι­κό χα­μό­γε­λο, απροσ­διό­ρι­στης αι­τί­ας και λε­λο­γι­σμέ­νης ει­ρω­νεί­ας. Έτσι του­λά­χι­στον το ερ­μη­νεύω σή­με­ρα και από μνή­μης. Το ίδιο το όνομα ήταν ικανή αιτία για προ­βλη­μα­τι­σμό και τροφή για σκέψη σε κα­τά­στα­ση εκ­κρε­μούς, ανά­με­σα στο διά­βα­σμα και το άκου­σμα- και ομη­ρι­κός βα­σι­λιάς στα λι­βά­δια του Άρ­γους και τα άλογα του Ρήσου και βα­σα­νι­σμέ­νος αυ­το­κρά­το­ρας στη θά­λασ­σα της Προ­πο­ντί­δας.

Οταν οι μπάτσοι συνεργάζονταν με τους νεοναζί και τους προστάτευαν

Εφριξαν οι γνωστοί υπερασπιστές της νομιμότητας με το «πέσιμο» αντιφασιστών σε μπάτσους της ΔΕΛΤΑ και της ΔΙΑΣ στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Μας είπαν ότι ήταν «προηγούμενα» από «υπόθεση του 2012», στην οποία οι μπάτσοι ήταν μάρτυρες κατηγορίας, δεν μας είπαν όμως τι ακριβώς ήταν αυτή η υπόθεση και γιατί τόσο μένος ενάντια στους συγκεκριμένους μπάτσους. Βλέπετε, η υπόθεση δεν αφορά μια «συνηθισμένη» σύγκρουση μπάτσων-διαδηλωτών, αλλά αφορά μια περίοδο κατά την οποία οι μπάτσοι -με κυβερνητική εντολή- δρούσαν ως μηχανισμός προστασίας των νεοναζιστών της ΧΑ, οι οποίοι έκαναν τη «βρόμικη δουλειά» που δεν μπορούσε να κάνει η αστυνομία.

Να θυμίσουμε εμείς, λοιπόν, τα γεγονότα εκείνων των ημερών.

Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβρη του 2012. Τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου αλωνίζουν στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Σπάνε μαγαζιά, ξυλοκοπούν ανθρώπους, πουλάνε προστασία. Εφτασαν στο σημείο να βάλουν φωτιά στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας. Ολ' αυτά κάτω από τα απαθή βλέμματα των μπάτσων, που φύλαγαν τσίλιες και ήταν έτοιμοι να επέμβουν αν τυχόν οι νεοναζί συναντούσαν αντίσταση από τα θύματά τους.

“Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”

Ζοζέ Σαραμάγκου

“Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”. Μια εξέγερση ελεύθερων συνειδήσεων θα χρειαζόμασταν. Είναι άραγε εφικτό;”
Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου το Τελευταίο τετράδιο, το οποίο περιέχει κείμενα που έγραψε ο συγγραφέας στο blog του.

“Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια... όλων, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος. Θα έπρεπε, επομένως, να είναι εύκολο για τον καθένα να επιλέξει ανάμεσα στην πλευρά της αλήθειας και στην πλευρά του ψεύδους, ανάμεσα στον ανθρώπινο σεβασμό και στην ασέβεια προς τον άλλον, ανάμεσα σε αυτούς που είναι με τη ζωή και αυτούς που είναι εναντίον της. Δυστυχώς, τα πράγματα δε συμβαίνουν πάντα έτσι. Ο προσωπικός εγωισμός, το βόλεμα, η έλλειψη γενναιοδωρίας, οι μικρές δειλίες της καθημερινότητας, όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια ολέθρια μορφή πνευματικής τυφλότητας, να βρισκόμαστε δηλαδή στον κόσμο και να μη βλέπουμε τον κόσμο, ή να βλέπουμε από αυτόν ότι, ανά πάσα στιγμή, τείνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να ευχηθούμε παρά να έρθει η συνείδηση και να μας ταρακουνήσει επειγόντως από το μπράτσο και να μας ρωτήσει εξ επαφής: “Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”. Μια εξέγερση ελεύθερων συνειδήσεων θα χρειαζόμασταν. Είναι άραγε εφικτό;”

Το αποικιακό εγχείρημα του ελληνικού κόσμου

Πλοίο από το εσωτερικό μελανόμορφου κυπέλλου που βρέθηκε στο Σερβετέρι (Κάτω Ιταλία), 520 π.Χ..Βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Η διαδικασία και τα χαρακτηριστικά του

του Νικολάου Παππά

Οι Έλληνες στη μακραίωνη ιστορία τους απλώθηκαν σε τρεις ηπείρους και ήλεγχαν επί αιώνες ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη θάλασσα. Αυτή η σημαντική κατάκτηση του ελληνικού κόσμου δεν έγινε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, αντιθέτως ήταν αποτέλεσμα δεκάδων αποικισμών, οι οποίοι οδήγησαν το ελληνικό πνεύμα και το εμπόριο στα πιο απίθανα μέρη της γης.
Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι το πώς οργανώνονταν οι αποικισμοί από τις πόλεις-κράτη, οι λόγοι που τους οδηγούσαν σε αυτή την απόφαση, με ποια κριτήρια επιλέγονταν οι περιοχές εγκατάστασης και οι άνθρωποι που έφευγαν, αλλά και οι συμφωνίες που γίνονταν μεταξύ της μητροπόλεως με τους αποικιστές.
Οι πρώτοι αποικισμοί (11ο με 9ο αιώνα π.Χ.) ήταν αποτέλεσμα της καθόδου των Δωριέων, οι οποίοι εκτόπισαν πολλούς πληθυσμούς. Έτσι, φαίνεται ότι οι αποικισμοί αυτοί δεν έγιναν για οικονομικούς λόγους και είναι σχεδόν αποκλειστικά αγροτικού χαρακτήρα. Στον δεύτερο αποικισμό ξεκινάει η οργανωμένη επέκταση των Ελλήνων σε Δύση και Ανατολή. Πλέον, οι αποστολές πληθυσμών γίνονται με συγκεκριμένο και προαποφασισμένο τρόπο. Οι λόγοι που οδήγησαν στον β΄ ελληνικό αποικισμό ήταν, πολύ επιγραμματικά, ο υπερπληθυσμός στις πόλεις, η ανάγκη για δημιουργία νέων αγορών (κάτι που θα οδηγούσε ταυτόχρονα και στην εύρεση νέων πρώτων υλών) και τέλος σημαντικός παράγοντας ήταν και η πολιτική κατάσταση που εκείνη την περίοδο ήταν έκρυθμη σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, το πώς οργανώθηκαν οι αποικισμοί του 8ου με 6ου αιώνος π.Χ.:

Τον Δεκέμβριο ξεκινά η κατάργηση του χαρτιού στο Δημόσιο

Μέσα στον Δεκέμβριο θα ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου ψηφιακής διακίνησης εγγράφων στο Δημόσιο, γνωστοποίησε ο γενικός γραμματέας Ψηφιακής Πολιτικής Στέλιος Ράλλης από το βήμα του «Thessaloniki Summit 2018», μιλώντας στη θεματική ενότητα για την καινοτομία και τεχνολογία.

«Είμαστε υπερήφανοι για αυτό το εμβληματικό έργο, το οποίο έρχεται να καταργήσει ουσιαστικά τη διακίνηση του χαρτιού του δημόσιου τομέα. Αυτό σημαίνει ότι 23.000 φορείς πλέον δεν θα διακινούν χαρτί μεταξύ τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όρους διαφάνειας και εξοικονόμησης» εξήγησε ο Στ. Ράλλης.

Παράλληλα, όπως πρόσθεσε, θα ξεκινήσει και η πιλοτική εφαρμογή της Ψηφιακής Πύλης, η οποία θα συνδέει όλα τα βασικά μητρώα του ελληνικού δημοσίου και όλες οι υπηρεσίες θα παρέχονται ηλεκτρονικά. «Ξεκινάμε αυτό το έργο πιλοτικά με τους δημοσίους υπαλλήλους και στη συνέχεια θα εφαρμοστεί και για όλους τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να αποκτούν μία ασφαλή πρόσβαση επιπέδου τραπεζικών συναλλαγών, θα μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε συναλλαγή θέλουν με το δημόσιο χωρίς χαρτί. Όταν μία υπηρεσία ζητάει κάτι από έναν πολίτη, δεν θα το ζητάει καν από τον πολίτη θα το τραβάει απευθείας από αυτόν που είναι ο κύριος του μητρώου», διευκρίνισε.

10 χρόνια φυλάκιση για την καθαρίστρια .. αλλά ..Δημ. Κοντομηνάς: Παραγράφηκαν (λόγω 5ετίας) οι φόροι για αδήλωτες καταθέσεις

- Το σκληρό της πρόσωπο η Ελληνική Δικαιοσύνη την εξάντλησε στην περίπτωση της καθαρίστριας, που είχε καταθέσει πλαστό απολυτήριο Δημοτικού, για να αποκτήσει το "προνόμιο" να καθαρίζει σε υπηρεσία του Δήμου. Έτσι το ΣτΕ, έδειξε και το "καλό" πρόσωπο της Δικαιοσύνης, ερμηνεύοντας τον νόμο και προσφέροντα παραγραφή δεκάδων εκατομμυρίων στον επιχειρηματία.
- Παραγεγραμμένη κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η φορολογική υπόθεση με κεντρικό πρόσωπο τον επιχειρηματία Δημ. Κοντομηνά καθώς αν και βρέθηκαν καταθέσεις του σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού και εσωτερικού που δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την προέλευσή τους, οι φόροι και οι πρόσθετοι φόροι που του επιβλήθηκαν υπέπεσαν σε 5ετή παραγραφή.

Πρόκειται για εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ που καταλαμβάνει όλες τις ανάλογες υποθέσεις που υπάγονται στον γενικό κανόνα 5ετούς παραγραφής.
Στον Δημήτρη Κοντομηνά καταλογίστηκαν περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ εξαιτίας διαφοράς φόρου για τα έτη 2006-2008 , καθώς και πρόσθετος φόρος λόγω υποβολής ανακριβούς δήλωσης.
Η διαδρομή του χρήματος, σύμφωνα με τις περιγραφές των αρχών, καταγράφεται από τότε που ήρθε στην Ελλάδα από την Γαλλία η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ . Στην λίστα αναφέρεται πως εντοπίστηκαν ίχνη καταθέσεων του στην Τράπεζα HSBC της Γενεύης.
Η εντολή έρευνας στο ΣΔΟΕ

Η κατανάλωση ως υποταγή

 

του Περικλή Κοροβέση

Η ιστορία της εξουσίας είναι και η ιστορία της υποταγής των ανθρώπων. Το ανθρώπινο είδος, όταν εγκατέλειψε την οικογένειά του και άφησε πίσω του τα ξαδέρφια του τους χιμπατζήδες, για να εξελιχθεί στον Homo Sapiens, μαζί με τον πολιτισμό που δημιούργησε, έχτισε παράλληλα και τη βαρβαρότητα. Έννοια άγνωστη στο ζωικό βασίλειο.

Οι άνθρωποι κάνουν πόλεμο μεταξύ τους. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει έναν άλλο άνθρωπο σκλάβο του. Μπορεί να τον εκμεταλλεύεται, να τον βασανίζει ή ακόμα να τον σφάξει σαν πρόβατο, δικαιώματα που αποκτά λόγω ιδιοκτησίας. Και η ιδιοκτησία είναι ιερή και προστατεύεται.

Ο καθένας την κάνει ό,τι θέλει. (Εκτός βέβαια από το να τη χάσει.) Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει το φυσικό του σπίτι, τον χώρο που γεννήθηκε και μεγάλωσε -και είναι εξαρτημένος από αυτόν-, τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη μας. Και ακόμα να δηλητηριάσει τον αέρα που αναπνέει. Όλα αυτά στα ζώα είναι άγνωστα.

Έχει επικρατήσει ο όρος ο «νόμος της ζούγκλας». Προφανώς είναι μια μεταφορά του νόμου της κοινωνίας των ανθρώπων στην άγρια ζωή, όπου επικρατεί πλήρης αρμονία. Και αν μας σοκάρει η εικόνα ενός ελαφιού που κατασπαράζεται από μια τίγρη, δεν μας σοκάρει καθόλου όταν τρώμε ένα φιλέτο ελαφιού με σος μαδέρα σε ένα ακριβό εστιατόριο που έχει μόνο κυνήγι.

"Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε υπήρξαν "επεισόδια" στην λεωφόρο Αλεξάνδρας"

 

«Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε υπήρξαν "επεισόδια" στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, αντίθετα οι αστυνομικές δυνάμεις κατοχής επιτέθηκαν με λύσσα κατά των αναρχικών μπλοκ, εντελώς αναίτια. Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν η πρόκληση σοβαρών τραυματισμών, καθώς τα ματ χτυπούσαν διαδηλωτές στα κεφάλια με τα γκλόπ ανάποδα. Οι κρατικοί μηχανισμοί έκαναν επίδειξη ισχύος εκτελώντας το επιχειρησιακό σχέδιο του σύριζα, που δεν ήταν άλλο από την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων που συμμετείχαν στην διαδήλωση"

Ξεκίνησαν με φυσουνιές και δεκάδες χειροβομβίδες κρότου λάμψης τις οποίες εκτόξευαν κατευθείαν πάνω στο κόσμο. Ακολούθησε ανελέητος ξυλοδαρμός χτυπώντας με λύσσα και με τα γκλόπ ανάποδα όποιον έβρισκαν, ποδοπάτησαν κυριολεκτικά τους ανθρώπους που είχαν πέσει στο έδαφος,

Τους πάτησαν κυριολεκτικά τους χτυπούσαν στο κεφάλι τους κλοτσούσαν και κάποιους που έπεσαν κάτω τους συνέλαβαν με εξίσου βίαιο τρόπο. Μπροστά στα μάτια μου είδα τρεις τέτοιες συλλήψεις. Σε ένα διαδηλωτή που πέρασε από πάνω του όλη η διμοιρία αφήνοντας τον σχεδόν αναίσθητο στο δρόμο.

Έπεσα πάνω του για να μην τον χτυπήσουν άλλο. Τον κράτησα κάτω για να μην τον συλλάβουν, άλλα έτσι και αλλιώς ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του από το άγριο ξύλο που δέχτηκε. Όσο ήταν κάτω Ματατζήδες του έλεγαν με τραμπούκικο τρόπο «Σήκω πάνω ρε δεν έχεις τίποτα»

«Το μεγάλο μας τσίρκο»: Μια σπουδαία παράσταση που έγινε αντιχουντικό σύμβολο

 

Με αφορμή την 45η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο «Ημεροδρόμος» παρουσιάζει ένα μικρό αφιέρωμα στο μεγάλο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» που έγραψε ιστορία, όταν ανέβηκε μεσούσης της δικτατορίας από τον θίασο Καρέζη – Καζάκου. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος.

Το έργο διατρέχει, με σατυρικό, αλλά και δραματικό τρόπο, τη νεότερη ελληνική ιστορία από την Τουρκοκρατία και τα χρόνια του Όθωνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη γερμανική Κατοχή.

Κώστας Καζάκος: Εξέφρασε τα αντιχουντικά αισθήματα του λαού

Σήμερα, Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2018, ο ηθοποιός και πρωταγωνιστής εκείνης της παράτασης Κώστας Καζάκος, με συνέντευξη του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, αναφερόμενος σε σε κρυφές πτυχές της παράστασης, σημείωσε: