Η κλιματική αλλαγή και το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Martin Wolf


Στην κλιματική αλλαγή είμαστε πέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Θα πρέπει πολύ γρήγορα να αλλάξουμε κατεύθυνση αν θέλουμε να έχουμε καλές πιθανότητες περιορισμού της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας λιγότερο από 1,5 βαθμούς κελσίου υψηλότερα από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Αυτός ήταν ένας στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων το 2015.

Η επίτευξή του απαιτεί δραστική μείωση της εκπομπής ρύπων από τώρα. Αυτό είναι απίθανο να συμβεί, όχι επειδή είναι τεχνικά αδύνατο, αλλά γιατί είναι πολιτικά επώδυνο. Αντίθετα, θέτουμε σε λειτουργία ένα μη αναστρέψιμο στοίχημα αναφορικά με την ικανότητά μας να διαχειριστούμε τις συνέπειες από μια πολύ μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας ακόμα και πάνω από δυο βαθμούς κελσίου. Οι απόγονοί μας θα το δουν αυτό ως έγκλημα.

Η τελευταία έκθεση του Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) ασχολείται με τις επιπτώσεις από την αύξηση κατά 1,5 βαθμό κελσίου και για τα μέσα με τα οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί. Διαβάζεται ως μια εις άτοπον απαγωγή, καθιστά, όμως, επίσης σαφές τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο κόσμος αν αγνοηθεί το όριο: η ζωή θα επιβιώσει, αλλά όχι όπως την ξέρουμε.

Υπόβαθρο της έκθεσης είναι η ιδέα του «Anthropocene», μια εποχή στην οποία η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει καταστεί κυρίαρχη επίδραση στον πλανήτη. Σημειώνει ότι η αύξηση των παγκόσμιων συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι 20 μέρη ανά εκατομμύριο ανά δεκαετία. Αυτό είναι 10 φορές γρηγορότερο από οποιαδήποτε αύξηση του CO2 τα τελευταία 800.000 χρόνια. Η προηγούμενη περίοδος με ανάλογες συγκεντρώσεις CO2 ήταν αυτή του Πλειόκαινου 3-3,3 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Ο Μπολσονάρο υπόσχεται να εξαφανίσει όποιον σκέφτεται διαφορετικά από αυτόν

Πηγή: lula.com.br
Ο Μπολσονάρο δήλωσε ότι δεν έχει κανέναν έλεγχο στη βία που διέπραξαν οι υποστηρικτές του. Τα γεγονότα δείχνουν την ευθύνη του για τις πράξεις των οπαδών του. Εάν κάποιος είχε αμφιβολίες για το τι αντιπροσωπεύει ο Jair Bolsonaro για τη δημοκρατία της Βραζιλίας, δεν έχει πια. Στο βίντεο, απευθύνθηκε την Κυριακή (21 Οκτωβρίου) στους οπαδούς του στη λεωφόρο Paulista. Είπε σε όλους τους τόνους τι μπορεί να αναμένεται από την κυβέρνησή του: βία, διωγμοί και εκδίκηση.

«Η κάθαρση θα είναι πολύ ευρύτερη, αν μια ομάδα θέλει να μείνει εδώ, θα πρέπει να τεθεί υπό το νόμο όλων μας, ή φεύγει ή πάει φυλακή. Αυτά τα κόκκινα περιθωριακά στοιχεία θα απαγορευτούν από την πατρίδα μας. Κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αυτή τη πατρίδα, αυτή η πατρίδα είναι δική μας και δεν είναι αυτής της συμμορίας που έχει μια κόκκινη σημαία και έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου», είπε.

Είπε επίσης ότι ο Λούλα θα σαπίσει στη φυλακή και ότι, στο προσεχές μέλλον, ο πρώην πρόεδρος, τον οποίο αποκάλεσε «μεθύστακα», θα έχει την συντροφιά του Lindbergh Farias και του Fernando Haddad. "Επειδή αγαπάτε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ, θα σαπίσετε στη φυλακή", δήλωσε ο Μπολσονάρο, σημειώνοντας ότι η Βραζιλία θα έχει υπερήφανες ένοπλες δυνάμεις και την πολιτική και στρατιωτική αστυνομία ως οπισθοφυλακή. Έχει επίσης απειλήσει τους μαχητές από το MST και το MTST [1], ισχυριζόμενος ότι θα χαρακτηριστούν ως τρομοκράτες.

Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς

Κώστας Γκιώνης

Η σύλληψη του ατσαλάκωτου με το λαμπερό χαμόγελο, ήταν κάτι πού κανέναν δεν εξέπληξε, θα μπορούσε να είναι χρόνια μέσα, όχι μόνο για τα εξοπλιστικά και τα πεπραγμένα του στο υπουργείο εθνικής αμύνης, αλλά και για την προηγούμενη θητεία του στο υπουργείο οικονομικών και το τεράστιο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου.

Όσοι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, θυμόμαστε τις δηλώσεις του όταν όλα κατέρρεαν, τις προτροπές του ότι το χρηματιστήριο θα ανακάμψει και θα φτάσει μάλιστα τις 7000 μονάδες!

Φαντάζομαι ότι και για αυτήν την υπηρεσία του να μη βγήκε χαμένος, γιατί αν πραγματικά είχε σφάλλει στις προβλέψεις του θα έπρεπε να είχε βγει και να ζητούσε ταπεινά συγνώμη από τα εκατομμύρια των επενδυτών πού πήρε στο λαιμό του και έχασαν ότι είχαν και δεν είχαν, πιστεύοντας τις προβλέψεις του, αλλά και του Σάλα πού μιλούσε για 7400 η του παπαγάλου Χρήστου Κώνστα πού μιλούσε για 10000 μονάδες, μιλάμε για την μεγαλύτερη μετά το πόλεμο, ανακατανομή του πλούτου, από τα κάτω προς τα πάνω.

Αλλά και στη προσωπική του ζωή, είναι γνωστές οι αντιδικίες του με την πρώτη του γυναίκα και οι κατηγορίες της για υπεξαίρεση τεράστιων χρηματικών ποσών εκ μέρους του, από τον κοινό τους λογαριασμό.

Σημίτη, η σιωπή είναι συνενοχή

του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Η προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου υπό το βάρος των σοβαρών στοιχείων σε βάρος του, ήρθε να θυμίσει μια ολόκληρη σελίδα της πρόσφατης ιστορίας μας, αυτή των κυβερνήσεων Σημίτη.

Ήταν οι περίφημες κυβερνήσεις του «εκσυγχρονισμού», οι κυβερνήσεις της «ευρωπαϊκής προοπτικής», της εισόδου στο ευρώ, των μεγάλων έργων και των μεγάλων αλλαγών.

Ήταν όμως και οι κυβερνήσεις στη διάρκεια των οποίων έγινε το πάρτι του Χρηματιστήριου.

Οι κυβερνήσεις που συνδέονται με το φαγοπότι των «μεγάλων έργων», τις τεράστιες υπερβάσεις του κόστους, τη συσσώρευση χρέους που ακόμη που ξεπληρώνουμε.

Οι κυβερνήσεις των μεγάλων αμυντικών προμηθειών.

Υπόθεση Παπαντωνίου, κλεπτοκρατία και Κράτος Δικαίου

Η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της διαπλοκής-διαφθοράς, το οποίο λειτούργησε και λειτουργεί σαν καρκίνωμα στο σώμα της Ελλάδας. Η διαπλοκή-διαφθορά είναι διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, έχει προσλάβει γιγαντιαίες διαστάσεις, επειδή ουσιαστικά λειτούργησε στο πλαίσιο του τριγώνου πολιτική ελίτ – Μίντια – ολιγαρχία του χρήματος.

Το

Σταύρος Λυγερός

αμαρτωλό αυτό τρίγωνο λειτούργησε σαν στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, ότι χρειάσθηκε να ξεπερασθούν όλα τα όρια για να δεήσει η Δικαιοσύνη να κινηθεί εναντίον έστω και πολιτικά «καμμένων χαρτιών», όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπαντωνίου. Η κάθε είδους προστασία και των τριών πλευρών του τριγώνου (ολιγαρχία του χρήματος, πολιτική ελίτ και μιντιάρχες) σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος είχε καταστεί περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση.

Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα Μίντια, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Μίντια από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, είχε μετατοπίσει το κέντρο βάρους στις σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας προς όφελος της δεύτερης. Σε αρκετές περιπτώσεις οι πολιτικοί περιέρχονταν σε σχέση εξάρτησης, εάν όχι “υπαλληλοποίησης”.

Η φωτογραφία της χρονιάς: Ο σύγχρονος Δαβίδ με τη σφεντόνα

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες μέρες η εικόνα ενός νεαρού Παλαιστίνιου διαδηλωτή χωρίς μπλούζα που κρατά μια παλαιστινιακή σημαία στο ένα χέρι και μια σφεντόνα στο άλλο.

Η φωτογραφία έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση, καθώς θυμίζει τον κλασικό πίνακα του περίφημου γάλλου ζωγράφου Ντελακρουά. Πρόκειται για τον πασίγνωστο πίνακα «Η Ελευθερία οδηγεί το λαό», που απεικονίζει την Ιουλιανή επανάσταση του 1830 στη Γαλλία, μέσω της οποίας ανατράπηκε ο βασιλιάς.

Φωτογράφος ο Μουσταφά Χασούνα του τουρκικού πρακτορείου Αναντολού, που συνέλαβε την εικόνα του 20χρονου Αέντ Αμπού Άμρο να ξεπροβάλλει ανάμεσα στο πλήθος των διαδηλωτών κατά του ισραηλινού αποκλεισμού στην περιοχή Μπέιτ Λαχίγια στη Βόρεια Γάζα. Ο νεαρός έρχεται σε αντίθεση με τους υπόλοιπους διαδηλωτές και τους ρεπόρτερ με τα προστατευτικά τζάκετ πίσω του, ενώ γύρω – γύρω κυριαρχούν καπνοί από καμένα λάστιχα.