Το διαζύγιο καπιταλισμού – δημοκρατίας

 Ιδέες, παλιές και νέες  Από τον Θανάση Γιαλκέτση

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο των Ιταλών οικονομολόγων Τζόρτζιο Ρούφολο και Στέφανο Σίλος Λαμπίνι «Il film della crisi. La mutazione del capitalismo» (Einaudi, 2012).

Η κεντρική θέση αυτού του βιβλίου είναι ότι η κρίση στην οποία έχουν βυθιστεί οι δυτικές χώρες γεννιέται από τη ρήξη ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας. Η φάση που ακολουθεί μετά από αυτήν τη ρήξη μπορεί να οριστεί ως η εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και αποτελεί την τρίτη μεταβολή που πέρασε ο καπιταλισμός από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η πρώτη φάση είναι μια «εποχή των ταραχών» και αντιστοιχεί στο διάστημα μεταξύ των αρχών του αιώνα και της έκρηξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δεύτερη φάση αποτελείται από τη λεγόμενη «χρυσή εποχή»: μια συνεννόηση μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας βασιζόμενη πάνω σε δύο θεμελιώδεις συμφωνίες. Η πρώτη συμφωνία περιελάμβανε την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, την οποία αντιστάθμιζε ο πολιτικός έλεγχος των κινήσεων των κεφαλαίων, ο οποίος εξασφάλιζε ένα ευρύ πεδίο στην αυτονομία της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Στο «ψυγείο» το νομοσχέδιο κατά της ρατσιστικής βίας

Την άμεση κατάθεση του νομοσχεδίου κατά της ρατσιστικής βίας ζητεί το ΠΑΣΟΚ 

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι κυβερνώντες άκουσαν την κραυγή αγωνίας της Χρυσής Αυγής» 

Στο «ψυγείο» μπαίνει -τουλάχιστον προς το παρόν- το νομοσχέδιο που προωθούσε το υπουργείο Δικαιοσύνης για την ποινική αντιμετώπιση των φαινομένων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. 

Με εντολή του Μεγάρου Μαξίμου, το σχετικό νομοσχέδιο αποσύρεται προκειμένου να υποστεί περαιτέρω επεξεργασία, καθώς κρίνεται ότι αρκετές διατάξεις του μπορεί να εγείρουν συνταγματικά ζητήματα ή είναι «κακοδιατυπωμένες».

Ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής και εστάλη στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης, τον υπουργό Επικρατείας και τους αρχηγούς των κομμάτων το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Σύμφωνα με πληροφορίες στηρίχτηκε στη βάση του σχεδίου νόμου που είχε κατατεθεί παλαιότερα στη Βουλή και έγιναν δεκτές όλες οι προτάσεις που εισηγήθηκε στη Νομική Επιτροπή Δικαστών του Υπουργείου ο υφυπουργός Κ. Καραγκούνης.

Αποκλειστικό: Μαύρο παρασκήνιο πίσω από το πάγωμα του νόμου Ρουπακιώτη

Ενας κύκλος συνεργατών του πρωθυπουργού, μεταξύ των οποίων ο γγ της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος, του εισηγούνται επίμονα -σύμφωνα με πληροφορίες- να προετοιμάσει το έδαφος για μία κυβέρνηση της όλης δεξιάς μετά τις επόμενες εκλογές: Για μια τρικομματική συνεργασία, δηλαδή, ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή. Το κεντρικό τους επιχείρημα είναι ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη η ακροδεξιά, όταν συμμετέχει σε κυβερνήσεις, "αστικοποιείται" και χάνει τα μαξιμαλιστικά της χαρακτηριστικά. Αυτό που δεν λένε αλλά σκέφτονται είναι ότι οι ίδιοι έχουν πολύ ισχυρότερες ιδεολογικές συγγένειες με στελέχη που ανήκουν στη δεξιά της δεξιάς, παρά με όσους κινούνται αριστερότερα της Νέας Δημοκρατίας.

Βενιζέλος: Σε σύγχυση ο Κουβέλης

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

 E ρε που καταντήσαμε...Γ.Ζ.

Με μία σφοδρή κριτική εναντίον της στρατηγικής της Αγίου Κωνσταντίνου ανταπάντησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη νέα άρνηση της ΔΗΜΑΡ απέναντι στα κελεύσματα της Ιπποκράτους, τα οποία αφορούσαν αυτήν τη φορά ένα κοινό ψηφοδέλτιο της Κεντροαριστεράς στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Η ΔΗΜΑΡ «μπορεί να αρκείται στο ρόλο ενός μικρού κόμματος, μπορεί να αρκείται σε ένα μονοψήφιο ποσοστό», δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε», αναφέρουν χαρακτηριστικά στο tvxs.gr συνεργάτες του Φώτη Κουβέλη, οι οποίοι δεν προβαίνουν σε περαιτέρω σχολιασμό.

Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ:πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά το 1837

Όταν υπήρχε εντιμότητα και την πρωθυπουργία ανελάμβαναν οι ίδιοι οι κυρίαρχοι και όχι εντολοδόχοι υπάλληλοί τους!!! Γ.Ζ.

Ο Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ ή Ρούδχαρτ  ή Ιππότης δε Ρουδάρτ (όπως αναφέρεται στα επίσημα κρατικά έγγραφα της εποχής) (Ignaz von Rudhart) (11 Μαρτίου 1790 Weismain, Oberfranken - 11 Μαΐου 1838, Τριέστη) ήταν Βαυαρός νομικός και πολιτικός, πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά το 1837, στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα.

Γεννήθηκε το 1790. Έγινε διδάκτορας Νομικής του Πανεπιστημίου του Μονάχου και έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ. Το 1825, το 1828 και το 1831 εκλέχτηκε στη Βουλή της Βαυαρίας. Ήρθε στην Αθήνα το Φεβρουάριο του 1837 και ανέλαβε Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (Πρωθυπουργός), μετά την παύση του προκατόχου του, Κόμη Άρμανσμπεργκ και της κυβέρνησής του. Λόγω του συγκεντρωτισμού των εξουσιών στο πρόσωπο του βασιλιά, ο Ρούντχαρτ ήρθε αρκετές φορές σε προστριβές μαζί του και έπεσε στη δυσμένεια της βασίλισσας Αμαλίας. ΗΚυβέρνηση του Ιγνάτιου φον Ρούντχαρντ κράτησε από τις 2 Φεβρουαρίου 1837 μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 1837. Το Δεκέμβριο του 1837 παραιτήθηκε και ο Όθωνας ανέλαβε προσωπικά και πρωθυπουργός (Κυβέρνηση Όθωνος 1837).

Ο Ρούντχαρτ πέθανε το 1838 στην Τεργέστη, στο ταξίδι της επιστροφής μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα.