του Φράνσις Φουκουγιάμα από τον νέο Λόγιο Ερμή τ. 24
Η αξιοβίωτη ζωή
Η συντηρητική κριτική στον φιλελευθερισμό ενέχει, στον πυρήνα της, έναν εύλογο σκεπτικισμό για τη φιλελεύθερη έμφαση στην ατομική αυτονομία. Οι φιλελεύθερες κοινωνίες προϋποθέτουν μια ισότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μια αξιοπρέπεια που έχει τις ρίζες της στην ικανότητα του ατόμου να κάνει επιλογές. Για τον λόγο αυτό, είναι αφοσιωμένες στην προστασία αυτής της αυτονομίας ως ένα ζήτημα βασικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, αν και η αυτονομία συνιστά θεμελιώδη φιλελεύθερη αξία, δεν είναι το μοναδικό ανθρώπινο αγαθό που υπερισχύει αυτόματα έναντι όλων των άλλων πεποιθήσεων για μια αξιοβίωτη ζωή.
Με την πάροδο του χρόνου, η σφαίρα αυτού που γίνεται αποδεκτό ως αυτονομία επεκτείνεται σταθερά, περνώντας από την επιλογή της υπακοής σε κανόνες εντός ενός υπάρχοντος ηθικού πλαισίου στη δημιουργία αυτών των κανόνων από το ίδιο το υποκείμενο. Αλλά ο σεβασμός στην αυτονομία στόχευε στη διαχείριση και τον μετριασμό του ανταγωνισμού μεταξύ βαθιά ριζωμένων πεποιθήσεων και όχι στον πλήρη εκτοπισμό αυτών των πεποιθήσεων. Δεν πιστεύουν όλοι ότι η μεγιστοποίηση της προσωπικής τους αυτονομίας είναι ο πιο σημαντικός στόχος στη ζωή ή ότι η αμφισβήτηση κάθε υπαρκτής μορφής εξουσίας είναι απαραιτήτως κάτι καλό. Πολλοί άνθρωποι ευχαρίστως περιορίζουν την ελευθερία επιλογής τους αποδεχόμενοι θρησκευτικά και ηθικά κανονιστικά πλαίσια που τους συνδέουν με άλλους ανθρώπους ή επιθυμώντας να ζήσουν μέσα σε κληρονομημένες πολιτισμικές παραδόσεις. Η Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ είχε σκοπό να προστατεύσει την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας, όχι να προστατεύσει τους πολίτες από τη θρησκεία.
Η αξιοβίωτη ζωή
Η συντηρητική κριτική στον φιλελευθερισμό ενέχει, στον πυρήνα της, έναν εύλογο σκεπτικισμό για τη φιλελεύθερη έμφαση στην ατομική αυτονομία. Οι φιλελεύθερες κοινωνίες προϋποθέτουν μια ισότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μια αξιοπρέπεια που έχει τις ρίζες της στην ικανότητα του ατόμου να κάνει επιλογές. Για τον λόγο αυτό, είναι αφοσιωμένες στην προστασία αυτής της αυτονομίας ως ένα ζήτημα βασικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, αν και η αυτονομία συνιστά θεμελιώδη φιλελεύθερη αξία, δεν είναι το μοναδικό ανθρώπινο αγαθό που υπερισχύει αυτόματα έναντι όλων των άλλων πεποιθήσεων για μια αξιοβίωτη ζωή.
Με την πάροδο του χρόνου, η σφαίρα αυτού που γίνεται αποδεκτό ως αυτονομία επεκτείνεται σταθερά, περνώντας από την επιλογή της υπακοής σε κανόνες εντός ενός υπάρχοντος ηθικού πλαισίου στη δημιουργία αυτών των κανόνων από το ίδιο το υποκείμενο. Αλλά ο σεβασμός στην αυτονομία στόχευε στη διαχείριση και τον μετριασμό του ανταγωνισμού μεταξύ βαθιά ριζωμένων πεποιθήσεων και όχι στον πλήρη εκτοπισμό αυτών των πεποιθήσεων. Δεν πιστεύουν όλοι ότι η μεγιστοποίηση της προσωπικής τους αυτονομίας είναι ο πιο σημαντικός στόχος στη ζωή ή ότι η αμφισβήτηση κάθε υπαρκτής μορφής εξουσίας είναι απαραιτήτως κάτι καλό. Πολλοί άνθρωποι ευχαρίστως περιορίζουν την ελευθερία επιλογής τους αποδεχόμενοι θρησκευτικά και ηθικά κανονιστικά πλαίσια που τους συνδέουν με άλλους ανθρώπους ή επιθυμώντας να ζήσουν μέσα σε κληρονομημένες πολιτισμικές παραδόσεις. Η Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ είχε σκοπό να προστατεύσει την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας, όχι να προστατεύσει τους πολίτες από τη θρησκεία.