Καυστική απάντηση Κασσελάκη: “Πρόκληση Μητσοτάκη … βρήκε την μέρα του πένθους για τους 57 στο έγκλημα των Τεμπών να ανακοινώσει το πόρισμα που αθωώνει τον ίδιο και την κυβέρνησή του”

Άμεσα απάντησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην δήλωση του Πρωθυπουργού νωρίτερα με την οποία ουσιαστικά έβγαζε εκ προοιμίου από το κάδρο των ευθυνών για την απονομή Δικαιοσύνης για το έγκλημα στα Τέμπη, τον εαυτό του και την κυβέρνησή του. Σημειώνεται ότι στην δήλωσή του ο κ Μητσοτάκης προσπάθησε να παρουσιαστεί ως απλός πολίτης που ζητά από τη Δικαιοσύνη να αποδώσει ευθύνες στους υπεύθυνους!

Αναφέρει συγκεκριμένα στην ανάρτησή του ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ:

Ο κύριος Μητσοτάκης βρήκε αυτή την τραγική ημέρα, που η Ελλάδα πενθεί 57 ανθρώπους που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών για να ανακοινώσει ουσιαστικά το πόρισμα της επιτροπής για τα Τέμπη. Επιμένει. Ισχυρίζεται πως δεν έφταιγε ο ίδιος, ούτε και κανένας από την κυβέρνησή του. Παρεμβαίνοντας και προεξοφλώντας το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας, που για την κυβέρνηση είχε μόνο ένα στόχο: Πώς να καλύψει τις εγκληματικές ευθύνες του Καραμανλή και των στελεχών της. Τον καλώ, τουλάχιστον για σήμερα, για αυτή τη μέρα της μαύρης επετείου, να σεβαστεί τον πόνο των οικογενειών. Να μην τους προκαλεί. Να σεβαστεί επιτέλους τους 57 νεκρούς. Να σεβαστεί τον πόνο και να αντιληφθεί την οργή ολόκληρης της κοινωνίας. Εγώ έχω δεσμευτεί ότι δε θα κάνω βήμα πίσω. Θα είμαι μαζί με τις οικογένειες των θυμάτων μέχρι το τέλος. Μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πραγματική δικαιοσύνη απέναντι στο πέπλο συγκάλυψης που θέλει να επιβάλει ο κύριος Μητσοτάκης.

Νωρίτερα σε δήλωσή του ο Πρωθυπουργός ανέφερε: «Έναν χρόνο από την τραγωδία των Τεμπών, οι πληγές από τον χαμό των θυμάτων της μένουν νωπές, με τον Γολγοθά των δικών τους ανθρώπων πάντα δύσκολο και ανηφορικό. Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος πάγωσε, την ώρα εκείνη, που ο τόπος συγκρούστηκε μετωπικά με τον χειρότερο εαυτό του. Ξέφυγε από τις ράγες τoυ, λυγίζοντας από το βάρος μιας κρυφής πραγματικότητας. Και, σε μία στιγμή, είδε το παρελθόν να παράγει το αδιανόητο στο παρόν.

Πριν 56 χρόνια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου..!! Ανακοινώνει στην Στοκχόλμη την ίδρυση του (Π.Α.Κ.)..!!

Το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.) ήταν μια πολιτική αντιδικτατορική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Στοκχόλμη της Σουηδίας το 1968 με στόχο μια δυναμική και συντονισμένη αντίσταση στη Δικτατορία που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα.
Το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ιδρύθηκε στη Στοκχόλμη στις 26 Φεβρουαρίου του 1968 (με αρχική ονομασία "Πανελλήνια Απελευθερωτική Κίνηση")
Από τον Ανδρέα Παπανδρέου που είχε καταφύγει εκεί μετά τη διακοπή της κράτησής του από τη Χούντα και της έκδοσης άδειας εξόδου από τη Χώρα. Δύο ημέρες αργότερα (28 Φεβρουαρίου) πραγματοποιήθηκε μια ιστορική ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου στην αίθουσα του Συλλόγου Ελλήνων Μεταναστών. Αργότερα κυκλοφόρησε το «Εγχειρίδιο και το Πολιτικό Δίκτυο Εσωτερικού» του Π.Α.Κ. Την ηγεσία του Π.Α.Κ. εσωτερικού είχε αναλάβει ο Γιάννης Αλευράς.
Σκοπός της ίδρυσης του Π.Α.Κ. ήταν η ανατροπή της δικτατορίας, ενώ ταυτόχρονα διακήρυττε «την αποδέσμευση της χώρας από την ξένη εξάρτηση» και «την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών, με τελικό στόχο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας».
Bάσει της ιδρυτικής διακήρυξής του, το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ιδρύθηκε «για να αποτελέσει το κέντρο της δημοκρατικής αντίστασης στην Ελλάδα». Ως καθήκον του, η διακήρυξη Αρχειοθετήθηκε 2007-07-08 στο Wayback Machine. όριζε «τον συντονισμό της αντίστασης στην Ελλάδα» και σκοπό του «την ανατροπή της χούντας και την εγκαθίδρυση γνήσιων δημοκρατικών διαδικασιών που θα ήταν εγγύηση της πλήρους και άνευ όρων λαϊκής κυριαρχίας θεμελιωμένης σε μια μόνιμη και στερεή βάση».

Τα Τέμπη ως οδηγός συνειδητοποίησης

Με την αυριανή συμπλήρωση ενός έτους από την εγκληματική τραγωδία των Τεμπών, δημοσιεύουμε το άρθρο της Σύνταξης της 24ης Φεβρουαρίου, 2024, του δρόμου της Αριστεράς.

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από το συστημικό έγκλημα στα Τέμπη, που έχει σημαδέψει βαθιά τις ψυχές και την καρδιά των Ελλήνων. Ένα έγκλημα με πολλούς συνεργούς, ηθικούς, εκτελεστικούς, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, της διοίκησης, της δικαιοσύνης. Οι οποίοι έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για τη συγκάλυψή του και την απόδοσή του στην «κακιά στιγμή» και στο «ανθρώπινο λάθος».

Νέοι, ενήλικες και ηλικιωμένοι είδαν πως στο τρένο αυτό βρισκόταν όλη η Ελλάδα, σε μια πορεία στα τυφλά, με διαλυμένες υποδομές, με το πολιτικό σύστημα υπεύθυνο για χρόνιες παθογένειες, ενδιαφερόμενο μόνο για τις μπίζνες από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα. Το «πάμε κι όπου βγει» των ιθυνόντων (φτάνει να γεμίζει η τσέπη τους και να αβγαταίνουν οι καταθέσεις τους) οι Έλληνες το διάβασαν όχι σαν «κακιά ώρα», αλλά σαν «κακιά χώρα».

Μέσα σε ένα χρόνο, χάρη στη συνειδητοποίηση των κακοδαιμονιών στις ράγες ενός συστήματος (μνημονιακού-αποικιακού-μεταπρατικού) κυνικού και χωρίς καμιά εθνική συνείδηση, και ιδιαίτερα χάρη στην αξιοπρεπή στάση των γονιών των αδικοχαμένων θυμάτων της τραγωδίας, τα Τέμπη παραμένουν ένας μεγάλος οδηγός συνειδητοποίησης, συγκίνησης, και οργής για την απόπειρα συγκάλυψης.

Μετά την Ουκρανία: Η σύγκρουση που έρχεται στον Ειρηνικό Ωκεανό

Κώστας Δικαίος

Θα είναι το επόμενο μέτωπο μετά από Ουκρανία και Μέση Ανατολή;

Στην περιοχή του Ινδικού και Δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού βρίσκονται 6 χώρες από την ομάδα της G20 (Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία και Αυστραλία). Ταυτόχρονα, από τη Νότια Σινική Θάλασσα και το Στενό της Ταιβάν διέρχεται το ένα τρίτο της παγκόσμιας ναυτιλίας. Συνολικά, προϊόντα αξίας άνω των 3,4 τρισ. δολαρίων μεταφέρονται μέσω αυτού του θαλάσσιου δρόμου. Από εκεί διεξάγεται το 14% του θαλάσσιου εμπορίου των ΗΠΑ και το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της Κίνας, ενώ περίπου το 30% του συνόλου του παγκόσμιου αργού πετρελαίου διακινείται μέσω της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, το οποίο περιλαμβάνει το 90% των ενεργειακών αναγκών Ιαπωνίας και Κίνας!

Το 1945 οι ΗΠΑ απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο αυτών των ναυτικών δρόμων. Εγγυούνταν την ασφάλεια των μεταφορών, χρησιμοποιώντας περισσότερα από 280 πολεμικά πλοία και 340.000 ναύτες. Το 1979, όταν οι ΗΠΑ ήραν τη διπλωματική αναγνώριση από την Ταιβάν και τη μετέφεραν στη «μία και ενιαία Κίνα» –για να την προσεταιριστούν ενάντια στην ΕΣΣΔ– το ΑΕΠ τους ήταν δεκαπλάσιο σε σύγκριση με το κινεζικό. Από το 1990 η κοσμοκρατορία των ΗΠΑ προωθούσε την επέκταση της παγκοσμιοποίησης, αλλά και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Σήμερα, το 62% των εμπορευματοκιβωτίων μεταφέρεται από λιγοστές ασιατικές και ευρωπαϊκές εταιρείες, το 93% των πλοίων κατασκευάζονται από την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, το ΑΕΠ της Κίνας πλησιάζει αυτό των ΗΠΑ, ο νέος «Δρόμος του Μεταξιού» τείνει να κυριαρχήσει στην Ευρασία και την Αφρική, οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας αυξάνονται με ρυθμό 7% τον χρόνο. Αν και οι ΗΠΑ διατηρούν απόλυτη υπεροπλία στη θάλασσα, με 11 αεροπλανοφόρα έναντι 3 της Κίνας, οι υπερηχητικοί πύραυλοι και ο μεγάλος αριθμός πλοίων επιφανείας του Πεκίνου σημαίνουν ότι η πρωτοκαθεδρία του αμερικανικού ναυτικού στη Νότια Σινική Θάλασσα αμφισβητείται για πρώτη φορά από το 1945, ενώ ο Σι δηλώνει ότι η ενοποίηση της Ταιβάν δεν είναι ζήτημα που μπορεί να «μεταβιβαστεί από γενιά σε γενιά» και θα λυθεί είτε ειρηνικά είτε με τη βία!