«Ή θα χάσετε ή θα πεθάνετε»...

Ο θρυλικός ποδοσφαιρικός αγώνας του θανάτου, όπου η ανυπότακτη ουκρανική ομάδα Στάρτ διέλυσε την Ναζιστική παρά το τελεσίγραφο. Ελάχιστοι επέζησαν μετά το ματς...

Καλοκαίρι του 1941. Ο πλανήτης έχει παραδοθεί για τα καλά στις φλόγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην Ευρώπη οι δυνάμεις του Χίτλερ προελαύνουν ;και το Σεπτέμβριο της ίδια χρονιάς καταλαμβάνουν ένα σημαντικό κέντρο της Σοβιετικής Ένωσης: την πόλη του Κιέβου.

Ο τερματοφύλακας της Ντιναμό που αρνήθηκε στο αφεντικό του να μετακινηθεί σε φιλογερμανική ομάδα

Η ιδεολογία του και η αγάπη για την πατρίδα δεν του επέτρεπε να γίνει έρμαιο στα χέρια των Ναζί.

Ο τερματοφύλακας της Ντιναμό Κιέβου, Νικολάι Τρούσεβιτς δεν πειθόταν στις προτροπές του αφεντικού του, Γκέοργκ Σβετσόφ, να αλλάξει ομάδα και να γίνει μέλος της φιλογερμανικής ποδοσφαιρικής ομάδας Ρουχ, που είχε συγκροτήσει.

Ο ίδιος ήξερε ότι χρωστούσε πολλά στον Σβετσόφ καθώς τον είχε σώσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Νταρνίτσα, όταν οι Γερμανοί είχαν συλλάβει αυτόν κι άλλους χιλιάδες Ουκρανούς.

Χαρίλαος Φλωράκης: «Στις δύσκολες στιγμές, συμβουλεύομαι το μαξιλάρι.»

Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή

Σεπτέμβριος 1989

Τα αυτοβιογραφικά πορτρέτα των πολιτικών αρχηγών του Γιώργου Δουατζή, εμφανίζονται για πρώτη φορά σε μορφή κειμένου στο Fractal, ώστε να μείνουν ως ιστορικά ντοκουμέντα στους Έλληνες και κυρίως στους μελετητές της ιστορίας μας, που αναζητούν αρχειακό υλικό.

Αποτελούν πλήρη και ακριβή απομαγνητοφώνηση των τηλεοπτικών εκπομπών, οι οποίες γυρίστηκαν τον Σεπτέμβριο 1989 και προβλήθηκαν από την ΕΡΤ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Οι τρεις ηγέτες Ανδρέας Παπανδρέου (1919 – 1996) προέδρος του ΠΑΣΟΚ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (1918 – ) προέδρος της Νέας Δημοκρατίας, και Χαρίλαος Φλωράκης (1914 – 2005) Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ήταν οι κυρίαρχοι της πολιτικής ζωής του τόπου, σε μία άκρως ταραγμένη πολιτική περίοδο, την επονομαζόμενη -κυρίως από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ- Βρώμικο ΄89.

- Γεννηθήκατε πού;

- Γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι. Αυτό ήταν ένα είδος θέρετρο τα μετέπειτα χρόνια, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους. Παλιά όμως, ήταν ένα χωριό που εκεί μόνιμα ζούσαν οι κάτοικοι και μάλιστα το χαρακτηριστικό είναι ότι οι κάτοικοι αυτού του χωριού, οι περισσότεροι, ιδιαίτερα οι γυναίκες, δεν είχαν δει Τούρκο στα μάτια τους, γιατί όταν έκαναν οι Τούρκοι επιδρομές από κάτω από τον κάμπο, κατέφευγαν επάνω στα βουνά, στις σπηλιές, όπου ζούσαν μια-δυό μέρες, ξαναγύριζαν οι Τούρκοι κάτω στη βάση τους και επανέρχονταν. Σ’ αυτό το χωριό, λοιπόν, γεννήθηκα, αλλά είμαι γραμμένος στο Ζογλώπι στη Ραχούλα. Εκεί ο πατέρας μου είχε μια ξυλαποθήκη στην Καρδίτσα και έμενε με τη μάνα μου και τα άλλα τα αδέλφια μου και την αδελφή μου.