Μια επιχείρηση εμπορίου ανθρώπινης σάρκας... με κέρδη δισεκατομμυρίων!

Σε κάποια σημεία διαφωνώ, αλλά το ανεβάζω γιατι συμφωνώ γενικα με το σχολιαστή  

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Τραπεζίτες και πολυεθνικές, αυτοί που κυβερνούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ, αυτοί που κάνουν τους

πολιτικούς, οικονομικούς, κλιματικούς πολέμους, αλλά κυρίως τους πολέμους σε πεδία μαχών, μάλιστα χρησιμοποιώντας «τρομοκράτες», τώρα παράγουν εκατομμύρια «πρόσφυγες-μετανάστες» προς την Ευρώπη.

Μια εμπορική επιχείρηση ανθρώπινης σάρκας με κέρδη δισεκατομμυρίων…

Χιλιάδες οι νεκροί, αλλά όχι όλοι οι «μετανάστες-πρόσφυγες», γιατί είναι χρήσιμοι… Χρειάζονται ως φθηνοί επιστήμονες, φθηνά εργατικά χέρια, βαποράκια ναρκωτικών, όμορφες κοπέλες για το εργοστάσιο της πορνείας, εγκληματίες για το οργανωμένο έγκλημα, μικρά παιδιά για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των παιδόφιλων (σε λίγο θα μας κάνουν να νοιώθουμε ενοχές για τη χρήση του όρου παιδόφιλος και θα μας χαρακτηρίζουν «παιδόφοβους«, κατά το «ομόφοβος»). Κι οι παιδόφιλοι αφθονούν στις πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές κάστες)…

Ταυτόχρονα, με την ευγενή συνεισφορά των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων της νέας εποχής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δημιουργούν το αναγκαίο ΣΟΚ, για το συνεχές και διαρκές ψαλίδισμα των ελευθεριών και εργασιακών δικαιωμάτων των Ευρωπαϊκών λαών.

Σήμερα, κατασκευάζουν «τρομοκράτες» (ποιος άραγε μπορεί να ερμηνεύει, να εξηγήσει τη σημαίνει ο έντεχνα εισαγόμενος όρος «τρομοκρατία», που επέβαλαν παντού;)… πολέμους… τη νέα κερδοφόρα μπίζνα: «πρόσφυγες»!

Βρίσκουν «συμμάχους» σε ευαίσθητους ανθρώπους, εμφανίζοντας στην κοινή γνώμη το «ανθρωπιστικό» ζήτημα, τη «φιλανθρωπία», την φιλοξενία… έμφυτη από αρχαιοτάτων χρόνων στον λαό μας και από το δικό μας δράμα της «μετανάστευσης», σε πολλές περιόδους τον περασμένο αιώνα κι ειδικότερα μετά το τέλος της ναζιστικής κατοχής, τη νίκη της Εθνικής Αντίστασης, αλλά την επικράτηση των δωσίλογων και ταγματασφαλιτών στην πατρίδα μας.

Αν δεις μαύρη γάτα… απλώς κάπου πηγαίνει

Στέλιος Κανάκης

Γενικώς, στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης υπάρχουν μπόλικα μεταφυσικά και παραφυσικά τερτίπια, δεισιδαιμονίες και μπουρδολογίες ολκής. Μπορούμε να αντιδράσουμε; Υπάρχει ελπίδα να μην πνιγούμε στο βούρκο της ανοησίας και της σαχλαμάρας; Πέρα από τα κοινωνικοοικονομικά αίτια που γεννούν και τρέφουν όλες αυτές τις ανοησίες, διαθέτουμε αρκετά εργαλεία, μέσα από τον πλούτο της επιστήμης, για να αντισταθούμε στην πληθώρα των παπάδων αλλά και των μάγων, των τηλεπαθητικών, των μέντιουμ και των τσαρλατάνων. 

Μπορούμε να φανταστούμε την επιστήμη και τη γνώση γενικότερα, σαν ομπρέλα που ως σύνολο των επιμέρους κλάδων της, μας προσφέρει την απαραίτητη προστασία έναντι της πτώσης ανόητων λίθων, από τους οποίους ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουμε. Διαθέτουμε λογικές διαδικασίες και μεθοδολογίες που επιτρέπουν να μην παραδιδόμαστε στους κρουνούς αποχαύνωσης που εκτοξεύουν απ’ όλες τις κατευθύνσεις. Η λογική, συνεπικουρούμενη από τη γενική γνώση, μπορεί να αντικρούσει και να ξεσκεπάσει την καθημερινή βλακεία, ιερή ή ανίερη. 

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στην αντίστασή μας με τη χαζομάρα που δεν πρέπει να μας διαφεύγουν. Καταρχάς, πρέπει να ξέρουμε πώς η θεωρία, η ιδιαίτερη άποψη που τρέφουμε, επιδρά στην αντιλαμβανόμενη πραγματικότητα. 

«Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η ίδια η φύση, αλλά ό,τι αντιλαμβανόμαστε από αυτήν βάσει των μεθόδων της έρευνάς μας», είχε πει χαρακτηριστικά ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ1. 

Με άλλα λόγια, η πραγματικότητα τείνει προς τον “υποκειμενισμό” τουλάχιστον, ανάλογα με το βαθμό ακριβείας των μέσων παρατήρησης, την αντιληπτική ικανότητα του παρατηρητή. 

Η Δύση είναι τελειωμένη - αλλά γιατί;

του Andre Vltchek

Παρά κάποιες οικονομικές και κοινωνικές καθυ-στερήσεις και προβλήματα, η δυτική αυτοκρα-τορία τα πάει αρκετά καλά, αν μετρήσουμε, δηλαδή, την επιτυχία με την ικανότητα ελέγχου του κόσμου, επηρεασμού της σκέψης των αν-θρώπων σε όλες τις ηπείρους και συντριβής σχεδόν όλων των ουσιωδών διαφωνιών, εντός και εκτός των χωρών της.

Αυτό που έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τη ζωή σε μέρη όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Παρίσι είναι η απλή ανθρώπινη χαρά, που είναι τόσο οφθαλμοφανής όταν υπάρχει. Παραδόξως, στα ίδια τα κέντρα εξουσίας, οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν αγωνιώδη, άδεια σχεδόν τρομακτική ζωή. Όλο αυτό κάπως δεν ταιριάζει. Δεν θα έπρεπε οι πολίτες των κατακτητικών χωρών του κόσμου, του νικηφόρου καθεστώτος, να είναι τουλάχιστον βέβαιοι για τον εαυτό τους και αισιόδοξοι;

Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν είναι και κάποιοι φίλοι μου ήδη έχουν περιγράψει με λεπτομερή και παραστατική γλώσσα τις βασικές, τουλάχιστον, αιτίες για την κατάθλιψη και την έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή που στην κυριολεξία καταβροχθίζουν ζωντανούς εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.

Η κατάσταση αναλύεται κυρίως από κοινωνικο-οικονομική σκοπιά. Ωστόσο, πιστεύω ότι οι πιο....

σημαντικές αιτίες της παρούσας κατάστασης πραγμάτων είναι πολύ πιο απλές: η Δύση και οι αποικίες της κατέστρεψαν σχεδόν ολοκληρωτικά τα πιο ουσιαστικά ανθρώπινα ένστικτα: την ικανότητα των ανθρώπων να ονειρεύονται, να είναι παθιασμένοι, να εξεγείρονται και να «ανακατεύονται» - να συμμετέχουν.