Η Silvia Federici (Σίλβια Φεντερίτσι) γεννήθηκε στην Πάρμα της Ιταλίας το 1942. Εκεί κάνει τα πρώτα της βήματα στα κοινωνικά κινήματα, ενώ το 1967 μεταναστεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου αναπτύσσει δράση στο φοιτητικό κίνημα, στις κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, στο κίνημα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων και κυρίως στο φεμινιστικό κίνημα. Τη δεκαετία του 1980 ζει στη Νιγηρία, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Πορτ Χάρκουρτ και συμμετέχει σε γυναικείες οργανώσεις που αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική της δομικής προσαρμογής που επιβλήθηκε στη χώρα αυτή από τους διεθνείς οργανισμούς. Σήμερα είναι καθηγήτρια πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χόφστρα στη Νέα Υόρκη.
H Silvia Federici ανήκει σε ένα ρεύμα του ιταλικού φεμινιστικού κινήματος που αναδύθηκε στη δεκαετία του ’70, στο οποίο ανήκουν, μεταξύ πολλών άλλων, η Mariarosa Dalla Costa (Μαριαρόζα Ντάλλα Κόστα) και η Leopoldina Fortunati (Λεοπολντίνα Φορτουνάτι). Ορισμένες φεμινίστριες αυτού του ρεύματος συμμετέχουν αρχικά στη σημαντικότερη οργάνωση της ιταλικής εργατικής αυτονομίας, την Potere Operaio (Εργατική Εξουσία). Η Μαριαρόζα Ντάλλα Κόστα αποχωρεί από την οργάνωση αυτή με τη δημοσίευση, το 1972, του κλασικού έργου, Γυναικεία δύναμη και κοινωνική ανατροπή[1], γεγονός που θα αποτελέσει αφορμή για έντονη συζήτηση στους κόλπους της ιταλικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν και άλλες αγωνίστριες που θα συμμετέχουν, κυρίως, στην αναπτυσσόμενη κατά τη δεκαετία του ’70 φεμινιστική οργάνωση “Lotta Feminista” («Φεμινιστικός Πάλη»), συνδυάζοντας την έντονη δραστηριοποίηση με την ανάπτυξη πρωτότυπων επεξεργασιών για τη φύση της γυναικείας καταπίεσης στον καπιταλισμό. Μέσα από αυτή τη διαδρομή δράσης και στοχασμού, θα προβάλουν το αίτημα «Μισθός για το νοικοκυριό», για το οποίο μιλάει αναλυτικά η Silvia Fererici στη μετάφραση της συνέντευξής της που ακολουθεί.
