Του Κώστα Βαξεβάνη
Να σας κάνω τη χάρη κύριε Μητσοτάκη να πάω φυλακή εθελοντικά.
Δεν χρειάζονται νομικές διαδικασίες, ούτε να ταλαιπωρείτε τη χώρα και ξευτιλίζετε τους θεσμούς και ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη. Πείτε μου σε ποιο ανήλιαγο κελί θέλετε να πάω, να πάρω τα μπλοκάκια μου, τα βιβλία μου, τις φωτογραφίες των παιδιών και της αγαπημένης μου
και να πάω. Δεν έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις. Βλέπετε δεν γεννήθηκα σε πούπουλα και έμαθα να μην έχω απαιτήσεις στη ζωή μου. Εζησα και ανέχεια και δυσκολίες και πολέμους. Tους κάλυπτα δημοσιογραφικά όταν εσείς ήσασταν στο Columbia που σήμερα μπερδεύετε με την Κολομβία.
Έζησα και διώξεις εκ μεταφοράς έστω, μέσα από από την οικογένειά μου. Πού να ‘ξερα πως όσα άκουγα στις οικογενειακές διηγήσεις για τα ξερονήσια και τις φυλακές θα αναβίωναν στην Ελλάδα που χτίζετε. Ότι θα ερχόταν η ώρα που θα καβαλάγατε το τρίκυκλο και θα τρέχατε να σπάσετε χέρια και πληκτρολόγια που τολμούν να γράφουν όσα δεν θέλετε να γράφονται.
Να πάω σε ένα κελί κύριε Μητσοτάκη μου, των διαστάσεων που επιθυμείτε κιόλας, να σας φύγει και εσάς ο καημός να ηρεμήσουν και οι Ηρωδιάδες σας. Θέλετε να ορίσετε και τι θα τρώω;
Ευχαρίστως. Θέλετε και βασανιστήρια; Θα το αντέξω. Θέλετε να μου βάλετε κρεβάτι με καρφιά; Θα προσπαθήσω να κάνω τον φακίρη.