Ποιο χρώμα αγαπάς;

Τα γράμματα μου δε τα βγάζω – και μου το ‘πα ... μην είσαι τόσο ‘’βιαστική’’. Αλλά να, σε κοιτάζω και το χέρι πάει μόνο του, τα ‘χει βρει με το μυαλό και εγώ δεν αντιστέκομαι. Τρέχουν τα λόγια, τρέχουν κι οι σκέψεις. Γελάς! Ει, μη κοιτάς τι γράφω, θα τα μάθεις, αλλά τώρα μην κοιτάς.
Βάλε ένα κομμάτι. Ναι αυτό σκεφτόμουν. Χαμογελάω και συνεχίζω. Ανάβεις το τσιγάρο, το βλέμμα δεξιά και αριστερά, ναι, ξανακάντο. Και Πάλι. Σου πάει! Στην υγειά μας, το αλκοόλ είναι μελάνι και γράφω και σβήνω, μουτζούρες παντού και ασυνάρτητες φράσεις. Περπατάς, κάπου χάνεσαι, γυρνάς και πάλι πίσω ... Κολυμπάς μες το σκοτάδι, κι όχι ότι δεν αγαπάς το φως, κι όχι ότι δεν έχεις φως μέσα σου, αλλά πως να το εξηγήσω; Απλά κολυμπάς. Θολωμένο θεριό με μια θλίψη καρφωμένη στα μάτια κι ένα χαμόγελο που βγαίνει απ την ψυχή.

Πάλι γράφω αντί να σου μιλάω, αλλά πως αλλιώς; Κάποιες λέξεις όταν βγαίνουν απ το στόμα σαν να ασχημαίνουν, σαν να βρίσκουν τόπο μόνο στο χαρτί. Τι σου λέω; Τα ξέρεις ... Ας πιούμε λίγο ακόμη. Δε θα δεις τι γράφω, άλλωστε είμαι στη μέση, θα ‘θελα ‘’χειμώνες’’ για να κλείσω. Κοιτάς λοξά, δεν είμαι τρελή (ή ίσως και να ‘μαι) – δε μπορώ να σε ζωγραφίσω γι αυτό γράφω. Δεν αποτυπώνονται αλλιώς οι εκφράσεις. Από το μυαλό οι εικόνες ξεπηδάνε στο χαρτί. Είναι σφηνωμένες καλά εκεί μέσα.

«Χαίρεστε και Αγαλλιάσθε αδελφοί»

Της Μαρίας Τριαντοπούλου 

Φωτογραφία: Μπουγιώτης Ευάγγελος/ ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ας φανταστούμε προς στιγμή το εξής: κάθε μέρα που βγαίνετε στο δρόμο τα τελευταία 5 χρόνια σας περιμένει στη γωνία κάποιος και υπό την απειλή κυρώσεων και βιαιοπραγίας (καθότι είναι πιο μεγαλόσωμος και δυνατός από εσάς) σας παίρνει ένα αρκετά σεβαστό χρηματικό ποσό από το πορτοφόλι σας. Τόσο ώστε στο τέλος της πενταετίας να έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 30% το εισόδημα σας, να έχετε ταλαιπωρηθεί ο ίδιος και η οικογένειά σας με την αγωνία του πως θα τα βγάλετε πέρα ή του πως θα επιβιώσετε με λίγη αξιοπρέπεια. Σας έχει εντελώς καταστρέψει οικονομικά και ψυχολογικά. Κάποια μέρα όμως, αυτός ο ίδιος που σας έχει φέρει σε αυτήν την οικτρή κατάσταση και στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, έρχεται με χαμόγελο θριαμβευτικής επιτυχίας και σας βάζει λίγα λεφτά στο χέρι χτυπώντας σας φιλικά στη πλάτη και κλείνοντας σας το μάτι. Σκύβει μάλιστα και σας ψιθυρίζει στο αυτί «κάτι μικρό από μένα για να με θυμάσαι». Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει τη Σκέψη της Ημέρας

Στόχος... 1.000.000 ψήφοι με 500 ευρώ για την καθεμιά !

Του Γιώργου Δελαστίκ

Φιλόδοξος, οφείλουμε να ομολογήσουμε, μας φαίνεται ο στόχος της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου.

Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε χωρίς προσχήματα ότι θα μοιράσει κατά μέσο όρο από ένα πεντακοσάρικο σε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους μία - δύο εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές! Εξόφθαλμη, αν και ανομολόγητη η επιδίωξη της κυβέρνησης: με το πεντακοσάρικο που δίνει προσδοκά να αποσπάσει την ψήφο όχι μόνο αυτών που θα το πάρουν, αλλά ολόκληρων των οικογενειών τους! Θα έχει ενδεχομένως σοβαρή κοινωνιολογική σημασία το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αν αποδειχθεί στην κάλπη ότι το πεντακοσάρικο όντως βελτίωσε τις εκλογικές επιδόσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις καταβαράθρωσαν στα Τάρταρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.