Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Μπογιόπουλος – Χατζηστεφάνου για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα


Τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα, με φόντο τις αμερικανικές απειλές στρατιωτικής εισβολής, αλλά και την κυκλοφορία σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες του νέου ντοκιμαντέρ Make The Economy Scream, συζήτησε ο Νίκος Μπογιόπουλος στον Real FM με τον δημοσιογράφο Αρη Χατζηστεφάνου.

Στη συζήτηση εξέτασαν τις τρομακτικές ομοιότητες με προηγούμενα πραξικοπήματα που οργάνωσαν οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κρίσης στη Βενεζουέλα αλλά και το κατά πόσο οι κυβερνήσεις Τσάβες και Μαδούρο ήταν «σοσιαλιστικές», όπως τις παρουσιάζουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ακόμη συζήτησαν τις κατηγορίες που εξαπολύονται εναντίον του Μαδούρο για νοθεία στις εκλογές αλλά και την πραξικοπηματική αναρρίχηση του Χουάν Γκουαϊδό στην ηγεσία της δεξιάς αντιπολίτευσης της χώρας.

Ακούστε τη συζήτηση εδώ:

Χρησιμοποιείστε τα πλήκτρα Πάνω/Κάτω βέλος για να αυξήσετε ή να μειώσετε ένταση.
Ο Αρης Χατζηστεφάνου παρουσίασε επίσης το υπό έκδοση ντοκιμαντέρ για τη Βενεζουέλα με τίτλο Make The Economy Scream το οποίο πραγματοποιείται με αποκλειστική χρηματοδότηση από τους ίδιους του θεατές του. Το ντοκιμαντέρ, το οποίο επιχειρεί να ανατρέψει τους μύθους που προωθούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης για τη Βενεζουέλα θα συμμετάσχει στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Συνηθίσαμε την κτηνωδία;


Αυτή είναι μια εικόνα της σημερινής Λιβύης. Δεν θα κουραστώ να γράφω στο Tvxs.gr για τους σκλάβους που βιάζονται σκοτώνονται αγοράζονται πωλούνται, πνίγονται με ευθύνη και της ΕΕ που δεν τους έχει αφήσει καμία δυνατότητα να δραπετεύσουν από τα κάτεργα. Η εικόνα αυτή όμως μου θύμισε μια άλλη ιστορία.

Ήμουν δεν ήμουν 11, στην παραλία του χωριού μου στην Κάρπαθο όταν μιλώντας με μια θεία μου για την ιστορία του χωριού μας μου λέει μεταξύ άλλων: «Εδώ σε αυτή την παραλία κάποτε γινόταν το μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο της Μεσογείου. Έφερναν σκλάβους από την ανατολή και τους αγόραζαν οι ευρωπαίοι».

Άρχισε ξαφνικά το τοπίο να μεταμορφώνεται μπροστά μου. Η παραλία της ανέμελης παιδικής μου ηλικίας άρχισε να μυρίζει αίμα από άλλες εποχές. «Να εδώ από πίσω» συνέχισε η θεία Ρηγώ, είχε έναν μεγάλο λάκκο. Εκεί έριχναν όσους δεν κατάφερναν να πουλήσουν και τους άφηναν εκεί αλυσοδεμένους μέχρι να πεθάνουν». Θύμωσα και ρώτησα τη θεία πως το επέτρεπαν οι άνθρωποι να συμβαίνει αυτό. «Συνηθίζουν την κτηνωδία εύκολα» μου είπε ή κάπως έτσι τέλος πάντων.

Σήμερα αυτός ο λάκκος είναι στη Λιβύη και όχι μόνο εκεί. Και δεν μου επιτρέπει η ηλικία μου να θέσω ξανά το ερώτημα «Μα πως το επιτρέπουμε αυτό». Και δεν σωπαίνουμε γιατί η Λιβύη είναι μακριά. Φοβάμαι ότι και δίπλα μας να ξανάρθει αυτός ο λάκκος η απάντηση θα είναι η ίδια. «Συνηθίζουμε την κτηνωδία».