Ώρα ΠΑΣΟΚ ή ώρα οριστικού και τελικού... ενταφιασμού και του ΠΑΣΟΚ, και των συμβόλων και της όποιας πολιτικής του παρακταθήκης;
Οι οιωνοί συγκλίνουν περισσότερο προς το δευτερο παρά προς το πρώτο και η φετινή 3η Σεπτέμβρη, η 45η επέτειος από την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου, σφραγίζεται από τα πολιτικά παράδοξα και από την μάχη των επιγόνων και των πολιτικών «κληρονόμων»: Η ηγεσία της Φώφης Γεννηματά επιλέγει να «γιορτάσει» - περισσότερο κατ’αναγκη παρά από επιλογή - την 3η Σεπτέμβρη στην Λαρισσα για να στείλει μήνυμα «επανασύνδεσης» με τον αγροτικό κόσμο, και «φυγης προς τα εμπτό», ο έτερος εκ των «κληρονόμων» Νίκος Παπανδρέου ζητά εγκατάλειψη του ΚΙΝΑΛ, επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ και εκλογή προεδρου από την βάση, ο Παύλος Γερουλάνος ρωτά ποιοι και γιατί «ντρέπονται να πουν ότι είναι ΠΑΣΟΚ» και, στο παρασκήνιο, άπαντες εκ του... εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να ανιχνεύσουν τος προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Νίκου Ανδρουλάκη.
Εν ολίγοις, η εκλογική επιβίωση του περασμένου Ιουλίου κάθε άλλο παρά έλυσε το στρατηγικό- υπαρξιακό πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ/Δημοκρατικής Συμπατάταξης. Και παρ’ ότι η πρόεδρος και η ηγετική ομάδα επιχειρούν να ανακόψουν κάθε σχετική συζήτηση, η αποτυχία του εγχειρήματος ανασύνθεσης της δημοκρατικής παράταξης υπό το ΚΙΝΑΛ και το ζήτημα της επιστροφής στις «ρίζες του ΠΑΣΟΚ» ξαναμπαίνουν στο τραπέζι.
Η πιο ηχηρή παρέμβαση μέχρι στιγμής ήρθε από τον Νίκο Πσπανδρεου, υποψήφιο αλλά μη εκλεγέντα ευρωβουλευτή του κόμματος, με το προχθεσινό άρθρο του στο ΒΗΜΑ. Με το άρθρο του, ο Νίκος Παπανδρέου ζήτησε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Δεκέμβριο και εκλογή αρχηγού από τη βάση διαμηνύοντας ότι «η προσπάθεια «αποπασοκοποίησης» έγινε με μία σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η «Ελιά», η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και εν τέλει και το «Κίνημα Αλλαγής».