Είναι πολλά που θέλω να πω σε αυτό το άρθρο. Και όποτε οι σκέψεις μου παίζουν μπιλιάρδο πάω με την ασφαλή χρονική οδό. Οπότε πάμε λίγο πίσω.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ζούσε στα Σεπόλια, γιος οικογένειας μεταναστών από την Νιγηρία πάμφτωχος και τρελαμένος με το μπάσκετ. Συχνά βοηθούσε τη μητέρα του να πουλάει CD στο κέντρο της Αθήνας και με τα χρήματα που έβγαζε αγόραζε φαγήτο. Αυτές ήταν οι “καλές” μέρες. Τις κακές, μπορεί να έτρωγε όλη μέρα μόνο ένα κρουασάν ή ακόμα και να περάσουν 2 προπονήσεις χωρίς να φάει τίποτα, με αποτέλεσμα να λιποθυμάει κατά την ώρα των ασκήσεων. Στην προπόνηση λόγω των οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας του έπρεπε να παίζει εναλλάξ με τον Θανάση, τον αδερφό του (νυν παίκτη του Παναθηναϊκού) γιατί είχαν μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια το οποίο άλλαζαν μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό της άσχημης κατάστασης, το περιστατικό όταν ο προπονητής του του έδωσε χρήματα μια μέρα για να πάρει ταξί και να μην γυρίσει για μία ακόμα φορά με τα πόδια από το κλειστό στου Ζωγράφου μέχρι τα Σεπόλια, γιατί έκανε πολύ κρύο και εκείνος τα κράτησε για να πάρει κάτι να φάει. Η ομάδα του, ο Φιλαθλητικός γνωρίζοντας τις τεράστιες δυσκολίες, αρκετές φορές βοήθησε την οικογένεια Αντετοκούνμπο, ειδικά όταν από τα πολλά χρωστούμενα ενοίκια η σπιτονοικοκυρά ήθελε να τους διώξει από το σπίτι.