Μια μαρτυρία από το κραχ του ’29: Η αρχή της Μεγάλης Ύφεσης

Ταξίδια στο Χρόνο

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’20, τα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν χρόνια ευημερίας για τους περισσότερους Αμερικανούς. 

Η οικονομία βρισκόταν σε διαρκή ανάπτυξη, ενώ οι τιμές των μετοχών στα χρηματιστήρια είχαν εκτοξευτεί στα ύψη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, περισσότεροι από 25 εκατομμύρια Αμερικάνοι είχαν τοποθετήσει χρήματα στο χρηματιστήριο, προκειμένου αυτά να «αβγατίσουν» και να αποκομίσουν σημαντικά κέρδη. 

Το «καλύτερο» για τους Αμερικανούς εκείνης της εποχής ήταν πως δεν χρειάζονταν πολλά χρήματα για να πάρεις μέρος σε αυτό το πάρτι. Μπορούσες εύκολα να δανειστείς χρήματα για να αγοράσεις μετοχές, χρησιμοποιώντας ως εγγύηση την αξία των ίδιων των μετοχών, που αγόραζες. 

Ωστόσο όπως αποδείχθηκε όλο αυτό το χρυσοφόρο οικοδόμημα δεν ήταν παρά ένα πύργος από τραπουλόχαρτα και ως τέτοιος κατάρρευσε, όταν ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση των τιμών των μετοχών. 

Φωτογραφικές στιγμές της περιόδου 1940 - 44 σε ένα βίντεο 12 λεπτών

Ένα ντοκιμαντέρ 12 λεπτών το οποίο περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και το αντάρτικο, μέχρι την Απελευθέρωση το 1944, παρουσίασε η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.

Στο εν λόγω βίντεο περιλαμβάνονται φωτογραφίες τις οποίες συνέλεξε η τότε «Ελληνική Υπηρεσία Ενημέρωσης», πολλές εκ των οποίων είναι πρωτότυπες και ανέκδοτες.

Mέθοδος τεχνητής νοημοσύνης προβλέπει αυτόματα τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ

Μία πρωτοποριακή μέθοδο τεχνητής νοημοσύνης ανέπτυξαν δύο Έλληνες ειδικοί των υπολογιστών και ένας νομικός στη Βρετανία, η οποία μπορεί να προβλέπει με ακρίβεια σχεδόν 80% τις δικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) του Στρασβούργου.

Είναι η πρώτη μέθοδος διεθνώς που είναι σε θέση να προβλέψει αυτόματα τη δικαστική απόφαση ενός μεγάλου διεθνούς δικαστηρίου. Αναλύοντας το κείμενο της υπόθεσης, με τη βοήθεια ενός ειδικού αλγόριθμου μηχανικής μάθησης, προβλέπει εάν υπάρχει παράβαση κάποιου άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σε περίπου τέσσερις στις πέντε περιπτώσεις, το πρόγραμμα λογισμικού καταλήγει στις ίδιες αποφάσεις με αυτές των πραγματικών δικαστών.

«Η μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το Δικαστήριο, ώστε να ιεραρχεί τις υποθέσεις που εκδικάζει, με βάση το αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για παραβίαση κάποιου άρθρου, αλλά δεν πιστεύω ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους δικαστές», δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επικεφαλής της έρευνας δρ Νικόλαος Αλετράς του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του University College του Λονδίνου (UCL).