Φράουλες και αίμα - Η εξέγερση, το βιβλίο, τα τραγούδια, η ταινία

Πολλοί ρωτούν ποιοι είμαστε και μερικοί νομίζουν κιόλας πως το ξέρουν. Είμαστε, λέει, ένα μάτσο μυξιάρικα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς είμαστε. Αλλά δεν έχουμε μύξες. Εκείνο που έχουμε είναι φόβος κι ελπίδα. Ή μεταπτώσεις, καθώς λένε...

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο-ντοκουμέντο του 19χρονου Αμερικανού φοιτητή Τζέιμς Κούνεν με τίτλο «Φράουλες και αίμα» (The Strawberry Statement) το οποίο αποτελεί μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο εξέχον πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Columbia, την περίοδο 1966-68. Έμφαση δίνεται στα γεγονότα του Απριλίου 1968 όταν διαμαρτυρόμενοι φοιτητές κατέλαβαν το γραφείο του πρύτανη του πανεπιστημίου εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA μαζί με την εναντίωσή τους για όλα τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που καθόρισαν τη δεκαετία του '60.

Στα μέσα της δεκαετίας του '60 οι φοιτητές πρωταγωνιστούν στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Bιετνάμ.

Tον Aπρίλη του '68 καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο της Kολούμπια στη Nέα Yόρκη, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA. Παλεύουν ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης.

Η Συρία και οι «σωτήρες» της

 Του Νίκου Μπογιόπουλου

Επί οκτώ χρόνια δολοφονούν έναν λαό. Καταστρέφουν μια χώρα. Σκορπίζουν τον τρόμο και την προσφυγιά.

Οι ΗΠΑ, Τουρκία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία πρωταγωνιστούν στο μακελειό ανθρώπων μοιράζοντας εδάφη, κέρδη, ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής.

Τώρα βρισκόμαστε στη νέα φάση του δράματος για εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους και τις νέες εκατόμβες νεκρών που ακούει στο όνομα «Πηγή Ειρήνης» του Ερντογάν…

Σφαγή…

Από τον Μάρτιο του 2011 όταν και ξεκίνησε ο ανελέητος βομβαρδισμός της Συρίας από τους δυτικούς δολοφόνους και στα χρόνια που ακολούθησαν με τις συγκρούσεις να μαίνονται, οι άμεσοι και έμμεσοι νεκροί από τον πόλεμο ξεπερνούν τους 500.000 ανθρώπους!

Συνολικά:

Το 13% του πληθυσμού έχει σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη της κρίσης τον Μάρτιο του 2011.

Πάνω από 2 εκατομμύρια πολίτες έχουν τραυματιστεί. 

Το προσδόκιμο ζωής έπεσε από τα 70 χρόνια το 2010 στα 55,4 το 2015.

Πάνω από 6,5 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι εντός της χώρας, πάνω από 5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες.

Ψήφος αποδήμων: «Αριστερό μέτωπο» ή «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο»;

Νικόλ Λειβαδάρη

Η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της ψήφου των αποδήμων ήταν, εξ αρχής, να απαντήσει σε ένα θεσμικά ανορθόδοξο δίλημμα: Να επιλέξει ανάμεσα στην δημοκρατική και προοδευτική συνέπεια και την πολιτική τακτική.

Δεν είναι το δίλημμα για το εάν η... Κέητ που ζει 30 χρόνια στην Ατλάντα πρέπει να έχει ισότιμο δικαίωμα ψήφου με την Κατίνα από τα Φιλιατρά. Εδώ η απάντηση είναι προφανής - όσο προφανές είναι το ότι δεν μπορεί εν έτει 2019, σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία, να μπαίνει σε συζήτηση το εάν το «δίκαιο του αίματος» υπερισχύει των δικαίων της δημοκρατίας.

Το πρόβλημα όμως είναι πως υπερασπίζεσαι και πως προωθείς αυτά τα δημοκρατικά δίκαια εάν δεν τα έχεις αναδείξει ως κοινό αίτημα του προοδευτικού κοινωνικού και πολιτικού τόξου. Πόσο μάλλον όταν, επίσης εξαρχής, βασική επιδίωξη της κυβέρνησης στο θέμα της ψήφου των αποδήμων ήταν να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένο πολιτικά.

Είναι ένα πρόβλημα κι ένα δίλημμα που φρόντισε να το κάνει απολύτως προφανές το ΚΚΕ ανοίγοντας - προς αιφνιδιασμό της Κουμουνδούρου - παράθυρο συναίνεσης με την κυβέρνηση για την, υπό όρους, «ισότιμη ψήφο» των αποδήμων. Και η προσπάθεια απάντησης σ’ αυτό το πρόβλημα εξηγεί και την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσέρχεται στην σημερινή συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής επιμένοντας μεν στην δική του «ολοκληρωμένη πρόταση» για το θέμα, αλλά κάνοντας ταυτόχρονα κι ένα βήμα πίσω προκειμένου να μείνει εντός του κάδρου των εξελίξεων και να διαμορφώσει νέους όρους στις πιθανές συναινέσεις.

Πρωτοφανές κίνημα διαμαρτυρίας στον Λίβανο

Άνδρες, γυναίκες, οικογένειες ολόκληρες
συγκεντρώθηκαν μαζικά στο κέντρο της Βηρυτού σήμερα, τέταρτη ημέρα του πρωτοφανούς κινήματος διαμαρτυρίας στον Λίβανο, ζητώντας την απομάκρυνση της πολιτικής τάξης που κατηγορείται για διαφθορά και νεποτισμό.

Το κίνημα διαμαρτυρίας, που επεκτάθηκε σε πολλές πόλεις της χώρας, ξέσπασε αυθόρμητα την Πέμπτη μετά την ανακοίνωση ενός φόρου για τις κλήσεις που γίνονται μέσω WhatsApp σε μια χώρα με αναιμική οικονομία. Η απόφαση για την επιβολή του φόρου ακυρώθηκε αμέσως υπό την πίεση των διαδηλώσεων.

Όμως, έκτοτε, οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν, μέρα και νύχτα.

Και αργά χθες βράδυ, το χριστιανικό κόμμα των Λιβανέζικων Δυνάμεων, σύμμαχος του πρωθυπουργού Σαάντ Χαρίρι, ανακοίνωσε την παραίτηση των τεσσάρων υπουργών του, γιατί σύμφωνα με ανακοίνωσή του, «η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να σώσει την κατάσταση».

Μετά μια μεγάλη νύχτα διαδηλώσεων στις οποίες μετείχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από διάφορα σημεία της χώρας και η ατμόσφαιρα ήταν και γιορτινή, οι Λιβανέζοι άρχισαν από νωρίς το πρωί να συγκεντρώνονται και πάλι, σύμφωνα με ανταποκριτές του Γαλλικού Πρακτορείου.