Όταν, τον περασμένο Ιούνιο, ο Ταγίπ Ερντογάν παραδέχτηκε την πολεμική εμπλοκή της Τουρκίας στην Λιβύη, είχε μιλήσει για «ισορροπία δυνάμεων». Στην πραγματικότητα, ούτε ο ίδιος πίστευε στο αξιόμαχο της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Φαγιέντ αλ Σαράτζ. Σωστά θεωρούσε πως δεν είχε ελπίδες να επικρατήσει στρατιωτικά έναντι του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, του οποίου ηγείται ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ.
Αυτό που επεδίωξε ο Τούρκος πρόεδρος, ήταν να εξασφαλίσει την επιβίωση της κυβέρνησης Σαράτζ, από την προέλαση των δυνάμεων του ΛΕΣ, προκειμένου να την μετατρέψει σε υποχείριο του. Το κατάφερε, όπως έδειξε το μνημόνιο οριοθέτησης με την ΑΟΖ, που πρόσφατα υπέγραψε με την Τουρκία. Για τον Ερντογάν αποτελεί λεπτομέρεια πως η συμφωνία δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Όπως επίσης και πως η κυβέρνηση Σαράτζ έχει μετατραπεί σε "ζόμπι", μιας και μόλις που ελέγχει την λιβυκή πρωτεύουσα Τρίπολη.
Είναι κοινό μυστικό πως θα είχε ήδη καταρρεύσει χωρίς την τουρκική στρατιωτική βοήθεια. Όμως ούτε και αυτή μοιάζει πλέον να αρκεί. Οι δυνάμεις του Χάφταρ έχουν φτάσει μία ανάσα πριν από την Τρίπολη, βομβαρδίζοντας ανηλεώς τις κυβερνητικές θέσεις. Οι βομβαρδισμοί αναμένεται να ενταθούν, μιας και το τελεσίγραφο που έχουν απευθύνει στην κυβέρνηση Σαράτζ λήγει μέσα σε μερικές ώρες. Ο ίδιος ο Σαράτζ φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πως η θέση του κρέμεται από μία κλωστή.