Κοινοί θνητοί είμαστε, θνητότατοι και αρρωσταίνουμε και γερνάμε και πονάμε και λυγάμε.
Τι θα γίνει τώρα;
Θα κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα;
Αποδέξου το να πάμε παρακάτω καλό μου.
Έχουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Ομορφότεροι αλλά μέσα μας.
Και όλες αυτές οι διαδικτυακές εφαρμογές που σε κάνουν να φαίνεσαι σαν σταρ του σινεμά ή νεότατος καλοφτιαγμένος και σαν μοντέλο, εε δεν είσαι εσύ αυτός, πως να το κάνουμε τώρα;
Είναι κάποιος άλλος.
Και αν νομίζεις ότι όλο αυτό είναι αστείο και το κάνουμε για να γελάσουμε, σου λέω πως αυτό είναι το πάνω πάνω, αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια, θα φανεί όλη η μιζέρια και η κατάθλιψη που θα σε γεμίσει, γιατί δεν είσαι έτσι ή δεν είσαι έτσι πια.
Γερνάμε και αυτό είναι ευτυχία.
Κάποιοι δεν είχαν αυτή την δυνατότητα.
Μεγαλώνουμε και αποκτούμε διάφορα νοσήματα.
Και αλλάζει εικόνα το πρόσωπό μας.
Και το σώμα μας.
Ε και λοιπόν;
Μας έταξε κανείς ότι θα είμαστε πάντα νέοι;
Γιατί δεν το βλέπουμε σαν καμπανάκι για να αλλάξουμε ζωή;
Για να αλλάξουμε στάση ζωής;