Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
ΑΡΜΑΝΔΟΣ ΔΕΛΑΠΑΤΡΙΔΗΣ
Και πάσα ομοιότης ....
«Κοινοβουλευτικός ρήτωρ της υπαίθρου και αρχηγός του Α' Αναμορφωτικού Κόμματος», μοναδικός «τύπος» της παλαιάς Αθήνας, ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης. Ενας δύσμοιρος υπάλληλος συμβολαιογραφείου από τη Μυτιλήνη, ο Δελαπατρίδης έφθασε στην Αθήνα το 1925 και άρχισε να βγάζει τα προς το ζην με μοναδικό εφόδιο την πολιτική... λωλαμάρα του.
Οπως σημειώνει ο Κώστας Ουράνης στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης (Μάρτιος 1926): «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν ποιος είναι ο υπουργός των Εσωτερικών (είμαι ένας εξ αυτών), αλλά κανείς ο οποίος να αγνοή τον Α. Δελαπατρίδην. Σ' όποιο κέντρο κι αν εμβή, όπου και αν παρουσιάζεται, ο κόσμος τον υποδέχεται με χειροκροτήματα, του βγάζει το καπέλλο και τον προσφωνεί "κύριον Αρχηγόν" ή "κύριον Πρόεδρον"... Ηρκεσε να εμφανισθή ένα βράδυ του περασμένου καλοκαιριού εις την πλατείαν του Συντάγματος και να εκφωνήση έναν πολιτικό λόγο, ούτε χειρότερον, ούτε καλλίτερον από εκείνους που εκφωνούνται εις την
Ελληνικήν Βουλήν, διά να γίνη αμέσως διάσημος» (από το βιβλίο «Η Αθήνα και οι Αθηναίοι 1834-1934» του Γιάννη Καιροφύλα, 1978).
Στέκι του Δελαπατρίδη το καφενείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα, ένα
«υποκατάστημα» της Βουλής στη γωνία Σταδίου και Γεωργίου Α'. Εκεί εμφανιζόταν με σκληρό καπέλο, γκέτες και μονόκλ για να βγάλει λόγο στις παρέες των πλείστων καφενόβιων που τον αποθέωναν.
«Κοινοβουλευτικός ρήτωρ της υπαίθρου και αρχηγός του Α' Αναμορφωτικού Κόμματος», μοναδικός «τύπος» της παλαιάς Αθήνας, ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης. Ενας δύσμοιρος υπάλληλος συμβολαιογραφείου από τη Μυτιλήνη, ο Δελαπατρίδης έφθασε στην Αθήνα το 1925 και άρχισε να βγάζει τα προς το ζην με μοναδικό εφόδιο την πολιτική... λωλαμάρα του.
Οπως σημειώνει ο Κώστας Ουράνης στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης (Μάρτιος 1926): «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν ποιος είναι ο υπουργός των Εσωτερικών (είμαι ένας εξ αυτών), αλλά κανείς ο οποίος να αγνοή τον Α. Δελαπατρίδην. Σ' όποιο κέντρο κι αν εμβή, όπου και αν παρουσιάζεται, ο κόσμος τον υποδέχεται με χειροκροτήματα, του βγάζει το καπέλλο και τον προσφωνεί "κύριον Αρχηγόν" ή "κύριον Πρόεδρον"... Ηρκεσε να εμφανισθή ένα βράδυ του περασμένου καλοκαιριού εις την πλατείαν του Συντάγματος και να εκφωνήση έναν πολιτικό λόγο, ούτε χειρότερον, ούτε καλλίτερον από εκείνους που εκφωνούνται εις την
Ελληνικήν Βουλήν, διά να γίνη αμέσως διάσημος» (από το βιβλίο «Η Αθήνα και οι Αθηναίοι 1834-1934» του Γιάννη Καιροφύλα, 1978).
Στέκι του Δελαπατρίδη το καφενείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα, ένα
«υποκατάστημα» της Βουλής στη γωνία Σταδίου και Γεωργίου Α'. Εκεί εμφανιζόταν με σκληρό καπέλο, γκέτες και μονόκλ για να βγάλει λόγο στις παρέες των πλείστων καφενόβιων που τον αποθέωναν.
Irene Stathi - The Jewel of Perdition
The Jewel of Perdition
Theo Angelopoulos is a strange, solitary and uniquely modern filmmaker. Originally part of the so-called "Paris group", which was at the core of reaction in the sixties against traditional cinema, he soon moved away on his own to trace a brilliant course across the cinematic firmament, carving for himself an important niche among the great directors of the past century.
This film director, whose Greekness has at times been doubted, has a deep and mystic relation with Greece. In spite of having been born and raised in Athens, he travelled a great deal looking for that other Greece of ruined and abandoned villages in the mountains, dragging out of the ruins of past memories, lives buried in neglect. He searched the Greek countryside with passion, to give a clear and perceptive image of Greek reality.
Theo Angelopoulos is a strange, solitary and uniquely modern filmmaker. Originally part of the so-called "Paris group", which was at the core of reaction in the sixties against traditional cinema, he soon moved away on his own to trace a brilliant course across the cinematic firmament, carving for himself an important niche among the great directors of the past century. This film director, whose Greekness has at times been doubted, has a deep and mystic relation with Greece. In spite of having been born and raised in Athens, he travelled a great deal looking for that other Greece of ruined and abandoned villages in the mountains, dragging out of the ruins of past memories, lives buried in neglect. He searched the Greek countryside with passion, to give a clear and perceptive image of Greek reality.
«Έφυγε» ο Αγγελόπουλος! - Φτωχότερος ο ελληνικός κινηματογράφος
Tραγικό τέλος είχε ο μεγάλος έλληνας σκηνοθέτης, Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος το απόγευμα της Τρίτης είχε ένα τροχαίο ατύχημα σε περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας, όπου βρισκόταν για τα γυρίσματα ταινίας του.Εκεί, μία μηχανή που οδηγούσε ειδικός φρουρός εκτός υπηρεσίας τον παρέσυρε υπό άγνωστες ακόμα συνθήκες, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει σοβαρότατα και να μεταφερθεί σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά είχε βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κατάγματα σε όλο του το σώμα, ρήξη σπλήνας και εισήχθη αμέσως στο χειρουργείο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)