Συμβουλές για το κρύο και την υποθερμία

Ιδιαίτερη προσοχή λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στη χώρα, συνιστούν οι γιατροί σε όσους βρίσκονται έξω, καθώς ο κίνδυνος υποθερμίας είναι υπαρκτός – κυρίως για όσους αναγκαστούν να μείνουν σε εξωτερικό χώρο για πολλή ώρα. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθούν ατυχήματα και άλλα προβλήματα υγείας εξαιτίας του ψύχους και του παγετού είναι η παραμονή στο σπίτι ή σε ζεστά μέρη..

Η υποθερμία εμφανίζεται όταν η θερμοκρασία του σώματος πέφτει κάτω από τους 35 βαθμούς Κελσίου. Τα ρίγη και η υπερκινητικότητα είναι τα πρώτα συμπτώματα ενώ όσο μειώνεται η εσωτερική θερμοκρασία, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για την υγεία, ακόμη και για τη ζωή του ανθρώπου.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί του ΕΚΑΒ, αν κάποιος βρίσκεται για ώρα σε εξωτερικό περιβάλλον σημαντικότερος παράγοντας πρόληψης της υποθερμίας είναι τα ρούχα και τα παπούτσια του να μείνουν στεγνά. Γι’ αυτό θα πρέπει να αφαιρούνται άμεσα όλα τα βρεγμένα ρούχα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα παπούτσια – σε αυτή την περίπτωση τυλίγουμε τα πόδια με ένα στεγνό ύφασμα. Η μετακίνηση σε μέρος που δεν πλήττεται από τον αέρα και το χιόνι συμβάλλει επίσης στην καλύτερη προστασία του οργανισμού.



Τα στάδια και συμπτώματα της υποθερμίας, ανάλογα με τη θερμοκρασία του σώματος

35 βαθμοί: ρίγη, υπερκινητικότητα

32 βαθμοί: ελάττωση μυϊκής λειτουργίας, σύγχυση

29 βαθμοί: λήθαργος, καρδιακή αρρυθμία, απώλεια μνήμης

27 βαθμοί: εξασθένιση ζωτικών οργάνων και λειτουργιών, απραξία κυττάρων

24 βαθμοί: κώμα, άπνοια, θάνατος

Βασικές συμβουλές πρόληψης της υποθερμίας

Πολλά ελαφριά ρούχα αντί για λίγα βαριά

Αδιάβροχα παπούτσια

Άμεση αφαίρεση βρεγμένων ρούχων και παπουτσιών

Όχι στην κατανάλωση αλκοόλ

Όχι στις απότομες εναλλαγές θερμού – ψυχρού περιβάλλοντος

Ήθελαν να φάνε και δεν τους άφησαν οι... αλληλέγγυοι!

Μήνυση από το διευθυντή της Β' Παθολογικής Κλινικής
Απο το Πρώτο Θέμα
Δύο γυναίκες, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης, που συνόδευαν μετανάστες στον Ερυθρό Σταυρό, συνελήφθησαν από αστυνομικούς με την κατηγορία της παρεμπόδισης σίτισης των νοσηλευόμενων μεταναστών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εναντίον των δύο γυναικών υποβλήθηκε μήνυση από το διευθυντή της Β' Παθολογικής Κλινικής, Δημήτριο Ζαχάρωφ, όταν εκείνος διαπίστωσε ότι οι δύο συνοδοί των απεργών πείνας δεν τους επέτρεψαν, μολονότι εκείνοι το ζήτησαν, να δεχθούν φαγητό από το νοσηλευτικό προσωπικό.

Οι δύο συλληφθείσες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ το μεσημέρι της Τρίτης, ενώ εκεί έχει μεταβεί και η συνήγορός τους, κα. Ιωάννα Κούρτοβικ.

"Θέρισε" η γρίπη και μέσα στις Απόκριες

Εννέα θάνατοι σε τρεις ημέρες
Από το Πρώτο Θέμα
Με σταθερό ρυθμό μακραίνει ο κατάλογος των θυμάτων της γρίπης. Αλλοι εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το τριήμερο της Αποκριάς, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των ασθενών που κατέληξαν λόγω γρίπης σε 146.

Πλέον οι νεκροί εξαιτίας της γρίπης έχουν ξεπεράσει εκείνους της περσινής πανδημικής περιόδου (ήταν 144), εντείνοντας όλο και περισσότερο τους φόβους των επιστημόνων του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) σχετικά με τα δραματικά μεγέθη που μπορεί να περικλείει ο εφετινός απολογισμός της εποχικής γρίπης.
Σημειωτέον ότι το διάστημα Ιουλίου 2009- Μαρτίου 2010 είχαν χάσει τη ζωή τους λόγω γρίπης 144 άτομα, ενώ 799 άνθρωποι είχαν νοσηλευτεί σε νοσοκομεία, εκ των οποίων οι 291 διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ.

Εννέα θάνατοι σε τρεις ημέρες

Εννέα άνθρωποι κατέληξαν το τελευταίο τριήμερο σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά και κλινικές νοσοκομείων όπου νοσηλεύονταν εξαιτίας των επιπλοκών που είχαν εμφανίσει μετά τη νόσησή τους με την εποχική γρίπη. Ολοι τους είχαν επιβαρημένο ιατρικό ιστορικό, καθώς αντιμετώπιζαν χρόνια προβλήματα υγείας. Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο κατά τους ειδικούς του ΚΕΕΛΠΝΟ, αφενός ότι επρόκειτο για άτομα της λεγόμενης παραγωγικής ηλικίας, δηλαδή 40-65 χρόνων, αφετέρου ότι, παρόλο που συγκαταλέγονταν σε ομάδες υψηλού κινδύνου λόγω χρόνιας νόσου, δεν είχαν εμβολιαστεί με το αντιγριπικό εμβόλιο.

Υφεση στις Εντατικές

Σε αντίθεση με τον σταθερό ρυθμό θανάτων λόγω γρίπης που καταγράφεται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, κατακόρυφη είναι η μείωση στον αριθμό νέων εισαγωγών ασθενών με γρίπη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, την τελευταία εβδομάδα καταγράφονται δυο-τρεις εισαγωγές νέων ασθενών ημερησίως, ενώ τον περασμένο μήνα ο αντίστοιχος αριθμός ήταν πέντε-οκτώ εισαγωγές.
Σε ό,τι αφορά τον τελευταίο ημερήσιο απολογισμό, δηλαδή μέχρι και το μεσημέρι της Τρίτης, ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονταν με γρίπη σε ΜΕΘ ήταν 86.

"ΚΟΥΜΠΙ " ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΕΙΣΑΓΕΙ ΤΟ FACEBOOK

Ένα σύστημα που φιλοδοξεί να συμβάλει στην αποτροπή των αυξημένων κρουσμάτων αυτοκτονιών που ανακοινώνονται μέσω Διαδικτύου λανσάρει το Facebook.Η υπηρεσία, που προς το παρόν θα είναι διαθέσιμη στην Βρετανία, θα επιτρέπει στους χρήστες να...
ενημερώνουν άμεσα το Facebook όταν αντιλαμβάνονται ότι η ζωή κάποιου «φίλου» τους βρίσκεται σε κίνδυνο – για παράδειγμα, όταν αναρτά στο προφίλ του «περίεργα» μηνύματα, από το περιεχόμενο των οποίων συνάγουν ότι το άτομο αυτό σκοπεύει να βλάψει τον εαυτό του.
Το νέο σύστημα «πρόληψης αυτοκτονιών» λειτουργεί με τη συνεργασία της οργάνωσης «Samaritans» («Σαμαρείτες»), η οποία προσφέρει ψυχολογική στήριξη σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Πώς λειτουργεί
Όπως έγινε γνωστό, οποιοσδήποτε χρήστης του Facebook ανησυχεί για κάποια από τις «επαφές» του, μπορεί στο εξής να κάνει «κλικ» σε ένα «κουμπί» από όπου θα οδηγείται σε μια online φόρμα.
Εκεί θα πρέπει να καταγράψει εν συντομία το περιστατικό, καταχωρίζοντας τα στοιχεία του προσώπου για το οποίο ανησυχεί, και στη συνέχεια θα αποστέλλει την φόρμα στους διαχειριστές του δημοφιλούς ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης.
Θα ειδοποιούν την αστυνομία
Το Facebook θα ειδοποιεί την αστυνομία, αν κρίνει ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη ζωή του εν λόγω ατόμου.
«Όταν ένας χρήστης υποβάλλει μια αναφορά, οι αρμόδιοι υπάλληλοι θα εξετάζουν εάν συντρέχει λόγος να κληθεί αμέσως η αστυνομία ή αν πρέπει να διαβιβάσουν το περιστατικό στην οργάνωσή μας», ανέφερε ο εκπρόσωπος των Σαμαρειτών, Νίκολα Πέκετ, προσθέτοντας ότι το σύστημα λειτουργούσε δοκιμαστικά επί τρεις μήνες, με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Το Facebook ανακοίνωσε ότι «ήταν πάντα μέρος της πολιτικής του» να ενημερώνει την αστυνομία, όταν ένας χρήστης κινδύνευε να υποστεί σωματικές βλάβες.
Κρούσματα και στην Ελλάδα
Η νέα υπηρεσία είναι αποτέλεσμα του έντονου προβληματισμού που προέκυψε μετά από τα αλλεπάλληλα περιστατικά σε όλο τον κόσμο, κατά τα οποία χρήστες του Facebook ανακοίνωσαν στο προφίλ τους την απόφασή τους να βάλουν τέλος στη ζωή τους – και σε ορισμένες περιπτώσεις το έπραξαν.
Στην Ελλάδα, το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος απέτρεψε 19 απόπειρες αυτοκτονίας μόνο τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.
Συνολικά, από το 2006 μέχρι σήμερα, τα στελέχη του Τμήματος έχουν αποτρέψει 160 απόπειρες αυτοκτονίας, όπως ανακοίνωσε η Ελληνική Αστυνομία.
Τραγικό περιστατικό
Το Facebook πιστεύει ότι το σύστημα θα συμβάλει στην αποτροπή αυτοκτονιών, όπως αυτή της Βρετανίδας Σιμόν Μπακ, η οποία πέθανε την ημέρα των Χριστουγέννων από υπερβολική κατανάλωση χαπιών.
Η 42χρονη εργαζόμενη σε φιλανθρωπική οργάνωση από το Μπράιτον, είχε γράψει στο προφίλ της ότι σκοπεύει να αυτοκτονήσει. Ωστόσο, κανείς από τους 1.048 «φίλους» της δεν την πήρε στα σοβαρά.
«Πήρα όλα τα χάπια που είχα. Σύντομα θα είμαι νεκρή. Αντίο σε όλους», έγραψε η Μπακ στις 10 το βράδυ, ανήμερα των Χριστουγέννων.
Αντί να προσπαθήσουν να την βοηθήσουν, ορισμένοι από τους «φίλους» της ανήρτησαν ειρωνικά μηνύματα στο προφίλ της.
Κάποιος την αποκάλεσε «ψεύτρα», ένας άλλος έγραψε ότι «το κάνει όλη την ώρα», κάποιος τρίτος σημείωσε ότι (η αυτοκτονία) είναι «επιλογή της».
Δεκαεπτά ώρες μετά την ανάρτηση οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο διαμέρισμα της Μπακ και την βρήκαν νεκρή.
Εκστρατεία ευαισθητοποίησης
Παράλληλα, η οργάνωση «Σαμαρείτες» ξεκίνησε και μια δεύτερη εκστρατεία ευαισθητοποίησης μέσω του Facebook, δημιουργώντας μια ειδική σελίδα μέσω της οποίας συμβουλεύει τους χρήστες για το πώς να διακρίνουν «σημάδια απελπισίας» και πώς να προσφέρουν βοήθεια στους «ευάλωτους» φίλους τους.
«Οι Σαμαρείτες θα συμβάλουν στο να καταστεί ακόμη πιο αποτελεσματικό το σύστημα αναφοράς κρουσμάτων, καθώς οι ''φίλοι'' καλούνται να προσέχουν ο ένας τον άλλον στο Facebook, όπως κάνουν στον πραγματικό κόσμο», δήλωσε ο διευθυντής του Facebook στην Ευρώπη, Ρίτσαρντ Άλαν.

EYNOΪKEΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ:Μας δουλεύουν!!!

Ρεπορτάζ: Ηλίας Γεωργάκης

(απο ΤΑ ΝΕΑ)

Σε ευνοϊκές διατάξεις στο Ασφαλιστικό – µε αλλαγές στην καταβολήτου ΕΚΑΣ, στην ανατροφή παιδιών, µειώσεις ασφαλιστικών εισφορών αλλά και µέτρα υπέρ των ανέργων – προχωρεί το υπουργείο Εργασίας. Οι διατάξεις αυτές θα περιλαµβάνονται στο νοµοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του ΣΕΠΕ (Σώµα Επιθεωρητών Εργασίας),το οποίο θαδοθεί σε δηµόσιαδιαβούλευση την Τετάρτη. Οι προωθούµενες αλλαγές προβλέπουν τα παρακάτω:...


ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΕΚΑΣ. Αλλαγή του τρόπου υπολογισµού του ΕΚΑΣ, ώστε να λαµβάνεται υπόψη το σύνολο των εισοδηµάτων.Σήµερα λαµβάνονταιυπόψη συγκεκριµένα εισοδήµατα (π.χ.µισθοί και συντάξεις), ενώ κάποια άλλα δεν υπολογίζονται (όπως είναι τα µερίσµατα απόσυµµετοχήσε Ανώνυµες Εταιρείες). Αυτό έχει ωςαποτέλεσµα να παρατηρούνται αδικίες, καθώς 20.000 συνταξιούχοι λαµβάνουν το επίδοµα παρά το ότι έχουν εισοδήµατα άνω των 15.000 ευρώ. Στόχος της νέας ρύθµισης είναι να αρθούν οι αδικίες στον τρόπο καταβολής τηςοικονοµικήςενίσχυσης πουλαµβάνουν350.000 συνταξιούχοι.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ. Θα υπάρξει αναθεώρηση των ρυθµίσεων για τους δηµοσίους υπαλλήλους που παίρνουν καιτη σύνταξητου/της συζύγου. Οι αλλαγέςαυτές αφορούν περίπου 50.0

00 άτοµα.

Σήµερα καταβάλλεται ολόκληρη η σύνταξη του ∆ηµοσίου, αλλά δίνεται µειωµένηη σύνταξη του ιδιωτικού τοµέα.
 Με τις νέες ρυθµίσεις ο συνταξιούχος θα µπορεί να επιλέξει ποια σύνταξη θα µειώνεται, ανάλογα µε το τι τον συµφέρει.
 ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΣΥΝΤΑΞΗ. Σε όλα τα ασφαλιστικά ταµεία θα εκδίδεται πρώτα συνταξιοδοτική πράξη µέχρι την τελική πράξη έκδοσης για την απονοµή της σύνταξης.
 Θα εκδίδεται εντός 20 ηµερών από την κατάθεση της σχετικής αίτησης καιη αρχικήσύνταξη θαχορηγείται εντός 30 ηµερών από την έκδοση της πρώτης συνταξιοδοτικής πράξης.
 Υπολογίζεται πωςη ρύθµιση θα αφορά 60.000 δικαιούχους τον χρόνο, ενώ σταδιακά θα επεκταθεί και στα επικουρικά ταµεία.
 ΚΑΡΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ µε τηνοποία απεικονίζεταιηλεκτρονικά ηώρα προσέλευσης και αποχώρησης του εργαζοµένου,καθώς καιτο ωράριο εργασίας, καθιερώνεταιαπό 1/7/2011, όπως προβλέπεται στο νοµοσχέδιο για την αναµόρφωση του ΣΕΠΕ.

∆ΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. Καθιερώνεται η πλήρης ασφαλιστική κάλυψη 400.000 ανέργων και άλλων ευπαθών οµάδων.

Από το προωθούµενο µέτρο θα ωφεληθούν όσοι είτε δεν έχουν δουλειά είτε απασχολούνται προσωρινά, µε αποτέλεσµα να µη συµπληρώνουν τον απαιτούµενο αριθµό ενσήµων για να έχουν περίθαλψη.

ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΠΑΙ∆ΙΩΝ. Για τις ασφαλισµένεςµητέρες σεόλα τα Ταµεία – πλην του ∆ηµοσίου – θα προβλέπεται η αναγνώριση µε εξαγορά (180 ευρώ ανά µήνα) έως πέντε πλασµατικών ετών για την ανατροφή παιδιών ανεξαρτήτως έτους γέννησης των παιδιών (µε βάση την ισχύουσα νοµοθεσία τα έτη αναγνωρίζοντ αν δωρεάν αλλά αφορούσαν παιδιά που γεννήθηκαν µετά το 2000). Μείωση εισφορών έως και κατά 50%
 Οσοι άνεργοι θα συστήσουν, ως ελεύθεροι επαγγελµατίες, κοινωνικές επιχειρήσεις, θα ασφαλίζονται στον ΟΑΕΕ µε χαµηλότερο – έως και κατά 50% – ασφάλιστρο.
 Με τις υπό σύσταση κοινωνικές επιχειρήσεις, στόχος της κυβέρνησης είναι να δηµιουργηθούν 60.000 νέες θέσεις εργασίας. Το σχετικό νοµοσχέδιο προβλέπει ότι η φορολόγηση των κοινωνικών επιχειρήσεων θα γίνεται µε τον χαµηλότερο συντελεστή, δηλαδή αυτόν του 18%.

Αναγνώριση ετών. Τονίζεται ότι οριστικά δεν θα συµπεριληφθεί στο νοµοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας η διάταξη που προβλέπει την προσωρινή «παράταση» της συνταξιοδότησης µε 37ετία ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας, ενώ, αντιθέτως, θα υπάρξει διάταξη αναγνώρισης ετών ασφάλισης µε εξαγορά για τους ασφαλισµένους στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ (ταµείο δηµοσιογράφων).

>ΕΛΕΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΤΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ!

ΜΟΝΟ ΣΤΟ FIMOTRO
ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ Ο "ΤΣΑΡΟΣ"
Χάνει συνεχώς πόντους o Παπακωνσταντίνου. Οι συνεργάτες του Παπανδρέου θεωρούν σίγουρο ότι στον επόμενο ανασχηματισμό θα φύγει, χωρίς να πάρει άλλο υπουργείο. Το χαστούκι της Καθαρής Δευτέρας δεν το περίμενε κανείς στην κυβέρνηση. Υποσχόταν στον Παπανδρέου ότι... ελέγχει τα πάντα. Ότι συναντήθηκε στο εξωτερικό με τους εκπροσώπους των μεγαλύτερων διεθνών Οίκων αξιολόγησης των Οικονομιών, αλλά όπως φάνηκε χθες τον δούλευαν κανονικά. Ή... δούλευε ο "Τσάρος" τον Παπανδρέου.

Η γυναικα σήμερα..................

Κάνοντας έναν απολογισμό για τη θέση της γυναίκας σε όλο τον κόσμο, μπορούμε να πούμε πως αυτά που κατάφερε το γυναικείο κίνημα είναι αρκετά πάνω στα δικαιώματά της στο σπίτι, στη δουλειά και στην κοινωνία. Βλέπουμε όμως και τις εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, όπου η γυναίκα ακόμη αντιμετωπίζεται ως "αντικείμενο", ως "ιδιοκτησία" και ως "ζώο" και είναι μακρύς ο δρόμος -αν όχι ατέλειωτος- για να μπορέσει κάθε γυναίκα πάνω στη γη να πάρει τη θέση που της αξίζει.

Πορνεία και σεξουαλική εκμετάλλευση

Άλλο ένα θέμα που όχι μόνο δεν έχει πάψει με την πάροδο των αιώνων, αλλά εξακολουθεί να υφίσταται στις χειρότερες μορφές του, είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών.
Η κατάρρευση των καθεστώτων των χωρών της Αν. Ευρώπης τη δεκαετία του 1990 και η πλήρης διάλυση του κοινωνικού ιστού τους και της οικονομίας τους, οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους στην εξαθλίωση και στην μετανάστευση. Η πλειονότητα των προσφύγων και των μεταναστών, παγκόσμια και όχι μόνο στην Ευρώπη, ήταν γυναίκες και παιδιά.
Μέσα στις πραγματικές αυτές συνθήκες, άνθησε το εμπόριο ανθρώπων, η δουλεία και η σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα η Europol υπολόγιζε ότι στις χώρες της Ε.Ε. μόνο από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, πωλούνται και αγοράζονται 300.000 γυναίκες το χρόνο!

Το ίδιο συμβαίνει και με πολλές αφρικανικές χώρες, από τις οποίες φεύγουν οι γυναίκες είτε μόνες τους για να βρουν καλύτερη ζωή, είτε τις διοχετεύουν τα κυκλώματα των δουλεμπόρων στις ανεπτυγμένες χώρες, για σεξουαλική εκμετάλλευση και εξαναγκασμό στην πορνεία. Η κακομεταχείριση, οι ξυλοδαρμοί ακόμη και ο θάνατος είναι τα πιο πιθανά που θα συμβούν σ' αυτές τις γυναίκες, οι οποίες βρίσκονται στο έλεος των δουλεμπόρων. Σε παγκόσμια κλίμακα ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι ο αριθμός τους ανέρχεται σε 4 εκατομμύρια! Ο ετήσιος κύκλος εργασιών των δουλεμπόρων κυμαίνεται μεταξύ 5 και 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων και έχει πολλαπλασιαστεί από το 1990.

Σε χώρες της εγγύς Ανατολής, όπως η Ταϊλάνδη, η πορνεία είναι "επάγγελμα" που ουσιαστικά εξασκείται με τις ευλογίες του κράτους. Από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, που οι Αμερικανοί στρατιώτες πέρασαν κατά χιλιάδες από την Ταϊλάνδη, δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για να εξωθούνται στην πορνεία πάρα πολλές γυναίκες, ακόμη και μικρά ανήλικα κορίτσια. Περνώντας τα χρόνια και με την ανοχή του επίσημου κράτους, η Ταϊλάνδη έφτασε να διαφημίζεται ως "σεξουαλικός" προορισμός για τουρίστες από τη Δύση, οι οποίοι την επισκέπτονταν και την επισκέπτονται κατά χιλιάδες γι' αυτό το λόγο. Όσο κι αν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν προσπαθήσει να θέσουν κάποιους φραγμούς στο φαινόμενο, δυστυχώς η νοοτροπία της πορνείας και των κάθε είδους σεξουαλικών "παροχών" έχει περάσει σε πάρα πολύ κόσμο. Σύμφωνα με τις οργανώσεις, η ίδια η κοινωνία της Ταϊλάνδης έχει γίνει με τα χρόνια πολύ πιο ανεκτική από τις περισσότερες χώρες σ' αυτό το θέμα.

H γυναίκα σήμερα

Πολλά άλλαξαν αλλά πολλά παραμένουν τα ίδια..
Σήμερα σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται με τον χειρότερο τρόπο. Στα ισλαμικά κράτη οι συνθήκες ζωής τους είναι απάνθρωπες και συνεχώς οι διεθνείς οργανισμοί προσπαθούν να σώσουν δεκάδες γυναίκες από την καταδίκη τους σε θάνατο γιατί δεν συμμορφώνονται με τους νόμους του Ισλάμ, όπως εφαρμόζονται από εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα. Τα φρικτά περιστατικά καταγράφονται πολλές φορές και πόσα άλλα που έχουν συμβεί δεν θα τα μάθουμε ποτέ.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι της Ντελάρα Νταραμπί, ιρανής ζωγράφου, η οποία απαγχονίστηκε το 2009. Ήταν μόλις 22 ετών και φυλακισμένη από τα 17 της, και θανατώθηκε με απαγχονισμό παρά το γεγονός ότι της είχε δοθεί προσωρινή αναστολή εκτέλεσης ποινής, επειδή κατηγορήθηκε ότι σκότωσε συγγενή της. Την ημέρα του απαγχονισμού της τηλεφώνησε στη μητέρα της για βοήθεια. Το τηλέφωνο το άρπαξε ένας φύλακας λέγοντας: «Εύκολα θα εκτελέσουμε την κόρη σου και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα». Οι πίνακές της φανερώνουν τη φρίκη που υπέστη.
Σε ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο «Παραμορφωμένη», η Ράνια αλ Μπαζ, παρουσιάστρια ειδήσεων στην τηλεόραση της Σαουδικής Αραβίας -πρώτη γυναίκα σε τέτοια θέση- η ίδια περιγράφει πώς έφαγε τόσο ξύλο από τον βίαιο σύζυγό της ώστε υπεβλήθη σε 13 αισθητικές επεμβάσεις για να αποκτήσει πάλι το όμορφο πρόσωπό της. Η συζυγική βία καταστρέφει τις γυναίκες σε όλες τις χώρες. Ωστόσο στα μουσουλμανικά κράτη δικαιολογείται από τον νόμο και τις κοινωνικές αξίες.

Συνημμένη εικόνα: monthly_02_2011/post-5-0-95636000-1297567216.jpg

Στο Αφγανιστάν, η Αϊμάν Ουντάς, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, ξαναπαντρεμένη με δύο παιδιά, πυροβολήθηκε θανάσιμα, πιθανότητα από τα ίδια τα αδέρφια της, επειδή εμφανίστηκε στην τηλεόραση με κραγιόν στα χείλη της.
Στο Πακιστάν, τη χώρα που κάποτε εξέλεξε γυναίκα αρχηγό κράτους, η κοιλάδα Σουάτ εκχωρήθηκε για πολιτικούς λόγους στους Ταλιμπάν, οι οποίοι έκτοτε ανατίναξαν εκατοντάδες σχολεία θηλέων, ξυλοκοπώντας επί καθημερινής βάσεως «αμαρτωλές» γυναίκες στους δρόμους.

Οι γυναίκες της Πίνδου

Θαυμάστηκαν οι γυναίκες αυτές. Ας διαβάσουμε κάποιες μόνο από τις πολλές μαρτυρίες των Ελλήνων στρατιωτών για την προσφορά τους:
«Όταν φύγαμε από τη Λάρισα για να πάμε στην Κοζάνη, στο Σαραντάπορο εκεί πέρα οι δρόμοι τότε ήτανε καλντερίμια και χωματόδρομοι, θυμάμαι εκεί επάνω πριν από τα Σέρβια ότι ήταν γυναίκες οι οποίες την δεύτερη ημέρα ακριβώς προς την τρίτη φτιάχνανε τον δρόμο, δηλαδή ρίχνανε πέτρες μες στις λάσπες. Από τότε, από την ίδια μέρα και βέβαια εν συνεχεία στην Ήπειρο εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές. Εθαυμάσθησαν πολύ γιατί μετέφεραν εκεί που δεν μπορούσε ούτε μουλάρι.
Βάζανε στην πλάτη, μαθημένες αυτές, αυτές κουβαλούσαν νερό και ξύλα. Πήγαιναν στο ρουμάνι μια ώρες δυο, φορτωνόταν τα ξύλα στην πλάτη και τα μετέφεραν στα σπίτια τους μέσα στα χιόνια. Εκάνανε βέβαια μια προμήθεια από το καλοκαίρι για τον χειμώνα, κάνανε για ένα μήνα, από κει και ύστερα. Πηγαίνανε πλέον μέσα στα χιόνια...».
(Προφορική μαρτυρία Τάκη Τράντα, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 103.)

Κουβαλούσαν πυρομαχικά: «7 Νοεμβρίου 1940. Σήμερα σκοτώθηκαν δύο παιδιά του 33ου Συντάγματος και αυτό μάνιασε περισσότερο τους στρατιώτες. Φωνάζαν εμπρός για τη Ρώμη. Ο θάνατος αυτός αντί να μας δειλιάσει μας έδωσε περισσότερα φτερά για να κυνηγήσουμε τους Ιταλούς. Συνάντησα γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. Μία ήτο 88 ετών. Μία μου είπε κλείδωσε το μικρό σε μια καλύβα για να βοηθήσει τον στρατό. Το βράδυ είδα μια γριούλα να κρατά δυο μικρά και η μητέρα τους ζύμωνε ψωμί για τον στρατό με το φως δυο κεριών που είχε μέσα σ' ένα ποτήρι. Τα χιόνια, ο πάγος, το τρομερό κρύο, δεν φαίνονταν να τις τρόμαζε. Όλες γεμάτες χαρά ήθελαν να προσφέρουν στο στρατό ό,τι δεν μπορούσαν τα μεταγωγικά. Αλήθεια γυναίκες θαύμα. Τι διαφορά με τις πόλεις!».

(Από το Ημερολόγιο Πολέμου του Αργύρη Μπαλατσού, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 103)

Ζωντανό τείχος: «Οι νικηταί της Πίνδου προχωρούσαν. Καθώς έφτασαν στον ποταμό Βογιούσα κι είδαν οι ατρόμητες γυναίκες της Πίνδου πως το απότομο ρέμα εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, έκαναν αυθόρμητα κάτι, που ξανάγινε ύστερα στον Καλαμά και στο Δρίνο: μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και, πιασμένες σφικτά από τους ώμους, σχημάτισαν πρόσχωμα, που ανάκοβε την ορμή του ποταμού και ευκόλυνε τους γεφυροποιούς!».

8 Μαρτίου. Τιμούμε τις γυναίκες : Μαρία Πολυδούρη

Η πρωτοπόρος για την εποχή της ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη γενιά του 1920, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της. Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς επιδράσεις από τον έρωτα της ζωής της Κώστα Καρυωτάκη αλλά και τα μανιάτικα μοιρολόγια. Άφησε πίσω της σημαντικό έργο σε σχέση με τη σύντομη ζωή της (γέν. 1η Απριλίου 1902 - θάν. 29 Απριλίου 1930).
Μαρία Πολυδούρη: "Μια Επιστολή"

"Αυτό είναι το γράμμα μου στον κόσμο που ποτέ δεν έγραψε σε μένα..."

«Ίσως το γράμμα αυτό να μη διαβαστεί ποτέ, από κανέναν, αλλά στ' αλήθεια, δε με νοιάζει. Ίσως μέχρι να φτάσει στα χέρια σας νάχω πια ολότελα ξεχαστεί απ’ όλους. Αλλά, ούτε δα κι αυτό το τελευταίο με νοιάζει. Εξάλλου, δεν έχω και πολλά να σας πω, θέλω μόνο να σας θυμίσω ότι κάποτε υπήρξα. Κάποτε υπήρξα κι' ήμουν και ζωή και θάνατος μαζί. Και Ζωή και Χάρος ήμουν!
Έζησα, τομολογώ, μια ζωή δηλητηριασμένη, γι' αυτό θαρρώ αποφάσισα να την εγκαταλείψω. Εκείνο που για τους άλλους ήτανε ζωή, για με ήταν θάνατος. Γεννιόμουνα και πέθαινα κάθε μέρα, ώρα και στιγμή. Ζούσα με τον θάνατο, ζούσα για να πεθάνω, μα τουλάχιστον δε ζούσα νεκρή όπως οι γύρω μου, τα μικρά αστεία ανθρωπάκια που λέγαν πως μ' αγάπησαν κι ας μη μπόρεσαν ποτέ κι ας μη τόλμησαν ποτέ να διαβάσουν τη ψυχή πούκρυβε περίσσιο φως και σκοτάδι μέσα της. Κατά βάθος με φοβόντουσαν και δεν αργούσαν να τραπούν εις άτακτον φυγήν. Δεν άντεχαν να με κοιτούν κατάμματα, μη τύχει και τους κλέψω τη ψυχή τους.
Αγαπήθηκα, αγαπήθηκα πολύ, μα μπορεί ποτέ κανείς να φαντασθή ότι λυπόμουνα βαθειά όταν καταλάβαινα ότι μ' αγαπούσαν; Εγώ, ίσως να μην αγάπησα αρκετά, όχι όσο έπρεπε. Τον ιδανικό μου έρωτα θαρρώ τον έζησα στη φαντασία μου. Η ψυχή μου κι η αγάπη γεννήθηκαν την ίδια μέρα. Αυτό το ένιωθα μέσα μου κι όμως δε πίστευα ότι θα υπήρχε μέρα που θα μου αποδείκνυε πως αγαπούσα αληθινά. Δεν είναι στ' αλήθεια τραγικό, μια μεγάλη ειρωνεία, να μιλούν για την αγάπη άνθρωποι που δεν τη γνωρίζουν και να σιωπούν εντελώς εκείνοι που νοιώθουν τη ψυχή τους να πνίγεται στον πόνο της;
Πολλοί λέγαν ότι ζούσα μες στο κεφάλι μου. Κάτι έπρεπε να πουν κι αυτοί! Πως άλλως θα με κατέτασαν σε συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων; 'Ανθρωποι, ανθρωπάκια! Η ζωή ένα τεράστιο ψέμα που άλλοι το αγαπάνε κι άλλοι -οι λίγοι- προσπαθούν να το κάνουν αληθινή ζωή. Εσείς, αγαπητοί άγνωστοί μου φίλοι, πως ζείτε; Ζείτε;
Μια φάρσα, αυτό ήταν η δικιά μου ζωή. Κανείς δε τη κατάλαβε. Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω, έζησα στο περίπου και σκηνοθέτησα το θάνατό μου. Κι όμως αγαπούσα τη ζωή, αλλά πάντα αυτή μούπαιρνε ό,τι άλλο αγαπούσα. Μου έλειπε πάντα μια καρδιά που να πονά για μένα. Κι ήταν δύσκολο, δύσκολο πολύ να ζω μονάχη μου μες σ' ένα κόσμο τόσο παράλογα προσκολλημένο στα μικρά της ζωής και στο τίποτα. Ήμουνα σαν παράσιτο, σαν μαύρο ξωτικό που έχασε το δρόμο κι αντί να ταξιδέψει στον ονειροκόσμο του, ξέπεσε σε τούτη δω τη γη.
Μάλιστα, κάποια φορά, κάποιος με ρώτησε κρυφά αν είμαι χήρα σαν φορούσα μαύρα βαριά. Εγέλασα. Αλήθεια ήταν! αν μάντεψε τη ψυχή μου, καλά την ονόμασε χήρα!
Είναι που θα παρακαλούσαν να είχαν ζήσει στην εποχή μου. Εγώ, θάθελα να ζήσω σε κάποιαν άλλην εποχή. Έζησα ανάμεσα σε μια γενιά ηττημένη. Κάποιοι από μας κάναν τον πόνο στίχο, την οργή τραγούδι, αλλά κανείς δεν τόλμησε -ούτ' από μας, ούτ' από τους άλλους- δεν τόλμησε να ξεφύγει από το χαραγμένο μονοπάτι, δεν τόλμησε να πει ό,τι στ' αλήθεια σκεφτότανε, δεν τόλμησε να κάνει ό,τι στ' αλήθεια ήθελε να κάνει. Οι περισσότεροι ήταν -ήμασταν- δειλοί που 'ψαχναν απλά ναύρουν την αυτοεπιβεβαίωσή τους. Κάτι νέοι σκυθρωποί κι ανάπηροι. Ολίγοι γέροι με κακόβουλο ύφος. Κάτι δεσποινίδες σαλατολόγοι κι υπερφίαλοι! Απόκληροι της αντίληψης.
Κι όμως ανάμεσα σ' αυτούς ήταν κι ο Κ. (εννοεί τον Καρυωτάκη) ο μόνος που θα μπορούσε ποτέ να με καταλάβει, αλλά ούτε κι εκείνος τόλμησε. Μούπε μάλιστα, πως με λυπόταν γιατί τον αγαπούσα, πως ήμουνα γι' αυτόν μια παρηγοριά. Τόχε η εποχή, κανείς δεν ήταν ο εαυτός του! Γι' αυτό θαρρώ κι έζησα τόσο μόνη κι ας είχα πάντοτε κάποιους να με συντροφεύουν, αδέλφια μου σ' ένα πόνο που δε θα μπορούσαν ποτέ να συλλάβουν. Έκαναν τα πάντα για με, αλλά η αγάπη τους ήταν μια θυσία που ποτέ δε δέχτηκα μ' ευμένεια κι οι ανησυχίες τους χειροπέδες για μένα.
"Πόσο είναι αστεία η ζωή μα και πόσο αστειότεροι είμαστε μεις που την ανεχόμαστε τέτοια", έγραψα, θυμάμαι, κάποτε στο ημερολόγιό μου. Μα, από τότε έχουν πεια περάσει χρόνια. Πόσα, δεν ξεύρω, αφού ο χρόνος δεν έχει πια για με καμμία σημασία. Τώρα, είμαι κάπου αλλού και ζω -αν τούτη δω η κατάσταση θεωρείται ζωή- μες από τις αναμνήσεις μου.
Ξεφυλλίζω τα τετράδια του μυαλού και κυττάζω πίσω. Όλα ζητάω τα χαμένα, τις μικρές στιγμές, τον αγαπημένο. Γυρνώ το βλέμμα και κυττάζω πάντα το δρόμο που αφήσαμε. Είνε μακρύς, σκοτεινός, γεμάτος δυσκολίες και φρίκη, είνε τόσο μακρύς, τόσο δύσκολος κι όμως -Θεέ συγχώρεσέ με- θα τον έπαιρνα με τη καρδιά γεμάτη δάκρυα και μεταμέλεια. Με τη καρδιά δεμένη με τα σίδερα της αμαρτίας θα ξεκινούσα να σ' εύρω μοναδική κι αξέχαστή μου αγάπη. Δε θέλω τίποτε άλλο, μόνο να φτάσω, να σταθώ κοντά σου τόσο που φτάνει για να ιδώ, να ιδώ το πρώτο βλέμμα σου κείνο που μου 'ριχνες σαν έφτανα, τις μικρούλες όλες εκείνες ρυτίδες στο πρόσωπό σου, να ιδώ τα χέρια σου ν' απλώνονται σε μένανε να με αγκαλιάσουν, να ιδώ, να νοιώσω το φίλημά σου. Είναι τόσο μεγάλος ο καϋμός κι είμεθα τόσο μικροί ένας-ένας εμείς οι άνθρωποι που τον αποτελούμεν.
Τα λόγια αυτά ίσως ν' ακούγονται σαν παραλήρημα ενός ετοιμοθανάτου, μα, αλί, δε μπορώ να πεθάνω αφού είμαι από χρόνια πια νεκρή. Όσο ζούσα, όσο έζησα, ήμουνα παιδί. Ήμουν ένα παιδί άμυαλο, μπορώ να το παραδέχωμαι αλλά και ποιο παιδί δεν είναι άμυαλο; Ένα παιδί είμαι ακόμη! Ένα παιδί που γράφει σε σας, τους άγνωστούς του φίλους, για να τους πει: να μείνετε πάντα παιδιά κι αν είναι δυνατόν άμυαλα παιδιά. Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική πούναι ο φονιάς της χαράς και της ζωής, να τολμήσετε να κάνετε τα δύσκολα, τα μεγάλα, τα σημαντικά, ν' ακολουθήσετε τα δύσβατα μονοπάτια, ν' αφήσετε να θρονιαστεί στη καρδιά σας για πάντα η άνοιξη και το χαμόγελο στα χείλη, ν' αγαπήσετε με πάθος και να καείτε από τη φλόγα της αγάπης σας, να κάνετε τον πόνο, τη χαρά, τη κάθε σας στιγμή τραγούδι κι όταν έρθη η ώρα η στερνή να πεθάνετε όχι από πλήξη, αλλά από ειλικρίνεια όπως ο φίλος τζίτζικας, που τόσο ωραία τα έλεγε μα μεις τα παίρναμε για γκρίνια.
Τώρα, καθώς γράφω τις τελευταίες γραμμές, κοιτώ πίσω κι αντιλαμβάνομαι πόσο στάθηκα τυχερή: έζησα ελεύθερη όσο καμμιά άλλη γυναίκα της εποχής μου, έκανα πράγματα που δεν έκανε καμμιά άλλη κι αγαπήθηκα όσο λίγες. Και, δεν το ξεχνώ, καθώς το βλέμμα μου έσβηνε, κείνη τη μελαγχολική αυγούλα τ' Απρίλη, δεν ήμουν πια μόνη. Νέοι που μ' αγάπησαν ήρθαν να μ' αποχαιρετήσουν και φίλες γκαρδιακές στο προσκεφάλι μου ένα τελευταίο τραγούδι να μου χαρίσουν.
Αυτό είναι το γράμμα μου στον κόσμο που ποτέ δεν έγραψε σε μένα, όπως λέει κι η καλή μου φίλη».
Με αγάπη
Μαρία Πολυδούρη

8 Μαρτίου. Ημέρα της γυαίκας

Οι γυναίκες όλων των χωρών του κόσμου, στις 8 Μαρτίου, θα γιορτάσουν και πάλι την ημέρα τους. Τη Διεθνή ημέρα της γυναίκας. Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή Γυναικεία Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, ύστερα από πρόταση της μεγάλης φεμινίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Σκοπός της ήταν να διατηρηθεί η ανάμνηση της πρώτης διαδήλωσης των Αμερικανίδων, που είχε γίνει 53 χρόνια νωρίτερα, το 1857. Από τότε η μέρα αυτή δεν έπαψε να συμβολίζει τους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους και τη διεθνή αγωνιστική αλληλεγγύη τους. Έτσι επί 100 χρόνια η 8η Μαρτίου δίνει την ευκαιρία στις γυναίκες όλων των χωρών μαζί και κάθε χώρας χωριστά να προβάλουν τις γενικές και τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις τους και να σφυρηλατούν τους δεσμούς της φιλίας και της αλληλεγγύης τους, στον αγώνα για ένα ευτυχέστερο μέλλον.
Από το 1910 μέχρι σήμερα η 8η Μαρτίου αποτελεί το σύμβολο αυτής της πάλης. Δεν είναι ημέρα κούφιων πανηγυρισμών, αλλά ημέρα αγώνων δράσης και προβολής των γενικών και ειδικών γυναικείων αιτημάτων. Ας θυμηθούμε μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα:
- 8 Μαρτίου 1911: Τον πρώτο χρόνο μετά την καθιέρωση της γιορτής, οι γυναίκες της Αμερικής και της Γερμανίας, διαδηλώνουν διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
- 8 Μαρτίου 1913: Οι γυναίκες της Τσαρικής Ρωσίας ξεσηκώνονται με την κραυγή «Κάτω η πείνα – Κάτω ο πόλεμος». Τον επόμενο ακριβώς χρόνο οι γυναίκες των λαϊκών συνοικιών του Παρισιού κάνουν διαδηλώσεις και απαιτούν να ελευθερωθεί η επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, που είχε συλληφθεί στη Γερμανία για τους αγώνες της κατά του επερχόμενου πολέμου.
- 8 Μαρτίου 1917: Οι εργάτριες της Πετρούπολης, του σημερινού Λένιγκραντ, εχύνονται στους δρόμους και ζητούν Ειρήνη και Ψωμί.
- 8 Μαρτίου 1923: Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έχει τελειώσει, 5 χρόνια πριν. Αλλά η κατάληξη του Ρούρ απειλεί να ανάψει νέα πολεμική φωτιά. Δύο χιλιάδες Γαλλίδες συγκεντρώνονται και απαιτούν: «Όχι άλλο πόλεμο» .
- 8 Μαρτίου 1936: Ενώ οι γυναίκες της Ισπανίας διαδηλώνουν στη Μαδρίτη κατά του φασισμού, στη Γερμανία η χιτλερική τρομοκρατία οργιάζει. Χιλιάδες γυναίκες ρίχνονται στις φυλακές. Ο παγκόσμιος πόλεμος προετοιμάζεται για δεύτερη φορά στον ίδιο αιώνα, από τους Γερμανούς μιλιταριστές. Πολλές γυναικείες οργανώσεις τάσσονται στο πλευρό εκείνων που αγωνίζονται να σώσουν την Ειρήνη. Ο πόλεμος, όμως, ξεσπά για να προκαλέσει στην ανθρωπότητα αμέτρητη καταστροφή και τελικά να καταλήξει στην ήττα των χιτλερικών υποκινητών του.
Το νικηφόρο τέρμα του πολέμου βρίσκει τις γυναίκες αποφασισμένες να μην επιτρέψουν άλλη φορά το ξέσπασμα πολέμου. Το Νοέμβριο του 1945 ιδρύεται η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Γυναικών, που θα συσπειρώσει γύρω της 80 εκατομμύρια γυναίκες και θα γίνει κυριότερος εκφραστής των πόθων τους για την ισότητα των δύο φύλων και για την Παγκόσμια Ειρήνη.
Θα ήταν παράλειψή μας αν την ώρα τούτη, που γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν ξαναθυμόμαστε μερικές γυναίκες, εκτός από την Κλάρα Τσέτκιν, που με τον αγώνα τους και τα λόγια τους μένουν αθάνατες στην ιστορία του Παγκόσμιου γυναικείου Κινήματος. Μία τέτοια γυναίκα είναι η Ολυμπία Ντε Γκους, που ακόμη από τα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, στη διακήρυξή της για τα δικαιώματα της γυναίκας έλεγε:
«Η γυναίκα γεννιέται ελεύθερη και έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άνδρα. Όλοι οι πολίτες, άντρες και γυναίκες, είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να φορεί την τήβεννο και να κάθεται στη δικαστική έδρα. Γυναίκες ξυπνήστε».
Η Φλώρα Τριστάν έλεγε, το 1843, απευθυνόμενη σε εργάτες: «Ζητώντας δικαιοσύνη για τον εαυτό σας αποδείξτε πρώτα εσείς πως είσθε δίκαιοι. Διακηρύξατε σεις ότι αναγνωρίζετε την γυναίκα σαν ίση σας».
Αλλά και ο Γάλλος ουτοπιστής φιλόσοφος Φουριέ, έλεγε πως «η αρμονία δεν θα αποκατασταθεί όσο αποκλείουμε τις γυναίκες από τις επιστήμες και τις κρατάμε σκλάβες της βελόνας και του νοικοκυριού».
Μια άλλη αγωνίστρια του γυναικείου κινήματος στάθηκε η Κουβανέζα Άννα Μπέτανκουρτ. Στις 14 Απριλίου 1869 συνήλθε η ιστορική συνέλευση του Γκουϊμάρο και διακήρυξε το πρώτο Κουβνέζικο σύνταγμα. Τότε η περίφημη Κουβανέζα Άννα Μπέτανκουρτ, που αγωνιζόταν για την κοινωνική απελευθέρωση της γυναίκας, ανέπτυξε για πρώτη φορά τις αρχές του γυναικείου κινήματος, λέγοντας ανάμεσα στ’ άλλα:
«Πολίτες: Η Κουβανέζα γυναίκα, κλεισμένη στο σκοτεινό και ήσυχο σπίτι της, περίμενε υπομονετικά και καρτερικά αυτή την ιερή ώρα, κατά την οποία η Επανάσταση θα της επιτρέψει να χειραφετηθεί. Ζητάμε ίσα δικαιώματα για τη γυναίκα, γιατί τότε μόνον η Ελευθερία θα είναι πλήρης».
Ο πρόεδρος της συνέλευσης την συνεχάρη και της είπε: «Κυρία, το όνομά σας θα γραφεί στην εθνική ιστορία της Κούβας ως μοναδικό φαινόμενο του δέκατου ένατου αιώνα».
Στις 9 Απριλίου 1871, η αταλάντευτη Άννα Μπέτανκουρτ συλλαμβάνεται από τις Ισπανικές αρχές και κλείνεται στις φυλακές για επαναστατική δραστηριότητα. Για να την εκβιάσουν ψυχολογικά της είπαν μέσα στη φυλακή ότι ο σύζυγός της αξίωνε να υποσχεθεί πως θα σταματήσει κάθε επαναστατική δραστηριότητα, οπότε και θα την άφηναν να επιστρέψει σπίτι της. Τότε η Άννα Μπέτανκουρτ διαμαρτυρήθηκε ζωηρά και είπε:
«Προτιμώ να είμαι χήρα ενός υπερήφανου και τίμιου άντρα, παρά γυναίκα ενός συζύγου που μου ζητεί να προδώσω τον αγώνα για την χειραφέτηση της Κουβανέζας γυναίκας».
Ιδιαιτερότητα παρουσίασε ο γιορτασμός της Παγκοσμίου Ημέρας της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου 1946. Η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικών Γυναικών κάλεσε τις γυναίκες να υπερασπιστούν τα παιδιά θύματα του πολέμου. Την ίδια ημέρα οι Αμερικανίδες διακήρυτταν: «Αναλάβαμε την υποχρέωση να οικοδομήσουμε, μαζί με τις γυναίκες των άλλων ηπείρων, έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας».
Έτσι με την διακήρυξη αυτή ιδρύθηκε το αμερικάνικο τμήμα της οργάνωσης.

Μία άλλη σημαδιακή γιορτή, στον Ελληνικό χώρο τώρα, είναι η γιορτή της 8ης Μαρτίου 1947. Τότε η Πανελλήνια Ένωση Γυναικών, η οποία είχε σημειώσει λαμπρούς αγώνες για ζητήματα των γυναικών και της δημοκρατίας στην Ελλάδα, γιόρτασε την ημέρα της γυναίκας για τελευταία φορά. Λίγο αργότερα στον πυρετό του εμφύλιου πολέμου διατάχτηκε η διάλυσή της. Η συμμετοχή των γυναικών στην Πανελλήνια Οργάνωση θεωρήθηκε αδίκημα και πάρα πολλές γυναίκες καταδικάστηκαν. Το γυναικείο κίνημα είχε υποστεί σκληρό πλήγμα.
Στα επόμενα χρόνια των πολέμων της Κορέας και της Ινδοκίνας, η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικών Γυναικών παρέχει την υποστήριξή της στις δυνάμεις που αγωνίζονται για να ρυθμιστούν οι διαφορές κατά τρόπο ειρηνικό και περιέλαβε στα συνθήματα του εορτασμού της 8ης Μαρτίου την αξίωση για τον τερματισμό της αιματοχυσίας.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του ψυχρού πολέμου και της προετοιμασίας ενός νέου θερμοπυρηνικού πολέμου, η 8η Μαρτίου ήταν ημέρα δράσης των γυναικών όλων των χωρών για την διάσωση της ΕΙΡΗΝΗΣ.
Το 1959, το πρόβλημα της Ειρήνης έμπαινε με μεγάλη οξύτητα. Στις 8 Μαρτίου 1959 η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικών Γυναικών σήμανε συναγερμό των γυναικών του κόσμου. Μοναδικό σύνθημα του εορτασμού στάθηκε το σταμάτημα των ατομικών δοκιμών και ο αφοπλισμός.
Οι γυναικείες οργανώσεις όλων των χωρών ανταποκρίθηκαν στην έκκληση του Παγκόσμιου Οργάνου τους με παντοειδείς εκδηλώσεις και εκκλήσεις προς τους αντιπροσώπους των τριών μεγάλων δυνάμεων, που συνεδρίαζαν στην Γενεύη για το σταμάτημα των ατομικών δοκιμών.
Η Πανελλήνια Ένωση Γυναικών σ’ αυτό τον εορτασμό συμμετείχε ολόψυχα και δραστήρια στην Παγκόσμια κινητοποίηση. Πέρα από αυτό, όμως, κινητοποίησε τις γυναίκες και για τα ειδικά προβλήματα, που απασχολούσαν τότε τις γυναίκες του ελληνικού χώρου.
Τέτοια προβλήματα ήταν οι διεκδικήσεις τους για ίση αμοιβή, για ίση εργασία. Η κατάργηση των διακρίσεων, που υφίσταντο σε βάρος τους, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο. Την οργάνωση ενός αποτελεσματικού συστήματος για την προστασία της εργαζόμενης μητέρας και του παιδιού. Την κοινωνική ασφάλιση τόσων και τόσων κλάδων εργαζομένων γυναικών και πολλά άλλα.
Στην πατρίδα μας υπήρξαν, κατά καιρούς, όπως υπάρχουν και σήμερα μεγάλες Ελληνίδες πρωτοπόρες του Γυναικείου Κινήματος. Βέβαια η πρώτη που κατέχει τα σκήπτρα είναι η Καλλιρόη Παρέν. Ήταν η πρώτη που σήκωσε το βάρος του αγώνα για τα δικαιώματα και τη χειραφέτηση της γυναίκας. Τέτοιες άξιες γυναίκες υπήρξαν, μέχρι σήμερα, πάρα πολλές. Η Αύρα Θεοδωροπούλου, η Μαρία Σβώλου, η Ρόζα Ιμβριώτη, η Αγνή Ρουσοπούλου, η Θάλεια Κολυβά, η Λιλή Ιακωβίδη, η Αλεξάνδρα Γραικιώτου και άλλες.
Σήμερα στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας τις ξαναθυμόμαστε και τις τιμάμε. Τα έργα τους, τα λόγια τους αποτελούν ιερή παρακαταθήκη για τις σημερινές γυναίκες και τις γυναίκες των επόμενων γενεών.
Στα 1962 στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η μεγάλη Ελληνίδα παιδαγωγός και από τις πιο θαρραλέες πρωτοπόρους του γυναικείου κινήματος Ρόζα Ιμβριώτη, σε εφημερίδα της εποχής έγραφε:
«Σήμερα όπως κάθε χρόνο στις 8 του Μάρτη γιορτάζουμε την ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. Πιο σωστό είναι να πούμε πως αυτή την ημέρα κάνουμε απολογισμό της δουλειάς μας, οι γυναίκες. Σκεφτόμαστε το δρόμο που περάσαμε και το δρόμο που ξανοίγεται μπροστά μας. Ο απολογισμός του γυναικείου μόχθου είναι πάντα βαρύς και πολύμορφος και επιβεβαιώνει τη μεγάλη αλήθεια που είπε ο Γκόρκι: “Οι λαϊκές μάζες είναι οι πραγματικοί, οι συνειδητοί δημιουργοί μιας νέας ζωής”.
Όσο παρακολουθεί κανείς τις σκέψεις και τις πράξεις τα συναισθήματα του Λαού μέσα στην Κατοχή και κατοπινά βλέπει πόσο οι άντρες μα κυρίως οι γυναίκες, υπερπηδώντας καθυστέρηση αιώνων, μπόρεσαν να οικειοποιηθούν τις προοδευτικές ιδέες της ανθρωπότητας και βοήθησαν και βοηθούν με βάση αυτές, στην αποκατάσταση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την ανοικοδόμηση της Εθνικής ζωής. Μέσα σε τέτοιες στιγμές νοιώθει κανείς ότι η Ελληνίδα πραγματώνει μιαν αθάνατη μορφή όπως αθάνατος είναι και ο λαός μας».
Σε άλλο σημείο, η αξέχαστη παιδαγωγός και αγωνίστρια Ρόζα Ιμβριώτη γράφει:
«Η Ελληνίδα δίνει μέσα στην Κατοχή κι έπειτα πάλι μια παγκόσμια ηθική μορφή τη γυναίκα της Πίνδου, όπως έδωσε παλιότερα την Σουλιώτισσα και στην αρχαιότητα την Σπαρτιάτισσα. Στέκει η Ελληνίδα η “άνοιξη” της εθνικής ζωής. Δεν είναι αυτά που λέμε απλοί διθύραμβοι ούτε καυχησιολογίες. Είναι η ίδια η πραγματικότητα. Προσπαθούν κάποιοι εχθροί, να σβήσουν από τη μνήμη μας τα μαθήματα της ιστορίας, τους αγώνες του Λαού για τη Λευτεριά και την Ανεξαρτησία. Δεν κόπηκε το σχοινί ανάμεσα στους αιώνες. Η τελευταία σύγκρουση με το φασισμό μας άφησε βαριές επιταγές. Νίκησε ο Λαός το φασισμό και δεν άντεξε να ταπεινώνεται από τους ξένους καταχτητές. Οργάνωσε την Εθνική Αντίσταση και αυτό στάθηκε το “σχολείο” του Λαού».

8 Μαρτίου 1857: Οι γυναίκες πού δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού (οι ονομαζόμενες "εργάτριες ρούχων") στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ ξεσηκώθηκαν σε διαμαρτυρία. Αγωνίζονταν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και στο χαμηλό μισθό. Η αστυνομία επιτέθηκε στις διαδηλώτριες και τις διασκόρπισε. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι το Μάρτιο, αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν την πρώτη εργατική ένωση προσπαθώντας να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να κερδίσουν μερικά βασικά δικαιώματα στο χώρο εργασίας τους.

8 Μαρτίου 1908: 15.000 γυναίκες παρέλασαν μέσα από την Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα» (Bread and Roses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Βιβλίο για το σεξ με… λευκές σελίδες!

Συγκαταλέγεται μεταξύ των best seller του Amazon, αν και απαρτίζεται από 200 λευκές σελίδες.
Ο λόγος για το βιβλίο του Prof Simove με τίτλο: «Τι σκέφτεται κάθε άνδρας πέρα από το σεξ».
Το αξιοσημείωτο είναι όμως ότι το βιβλίο έχει προκαλέσει αγοραστική φρενίτιδα ενώ έχει γίνει «must» στις βρετανικές πανεπιστημιουπόλεις με τους σπουδαστές και κυρίως τις φοιτήτριες να το χρησιμοποιούν αντί τετραδίου για να κρατούν σημειώσεις από τις διαλέξεις που παρακολουθούν.

Στο έλεος του στρατού οι κρατούμενοι του Γκουαντάναμο

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama πρόκειται να άρει την αναστολή για νέες δίκες ενώπιον έκτακτων στρατοδικείων των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο, επιτρέποντας παράλληλα και την επ'αόριστον κράτηση τους μέχρι τη διερεύνηση των κατηγοριών που τους βαρύνουν.


«Θα εκδοθεί από το υπουργείο Αμυνας διάταγμα, που να ακυρώνει την ισχύουσα αναστολή για υποβολή νέων κατηγορητηρίων ενώπιον των στρατοδικείων στο Γκουαντάναμο» αναφέρεται ρητά σε χθεσινή έγγραφη ανακοίνωση από τον Λευκό Οίκο.

Με αυτό τον τρόπο αίρεται η προσωρινή αναστολή που είχε δώσει ο ίδιος ο Barack Obama λίγο μετά την εκλογή του στο προεδρικό αξίωμα και η οποία σταματούσε όλες τις προγραμματισμένες δίκες φυλακισμένων του Γκουαντάναμο

Όσον αφορά φυλακισμένους που απλώς είναι ύποπτοι για τρομοκρατική ή άλλη εγκληματική ενέργεια θα προβλέπεται «τακτική επιθεώρηση μέσα στο πλαίσιο μιας επ'αόριστον κράτησης».

Ωστόσο, ξεκαθαρίστηκε ότι σταδιακά το Γκουαντάναμο θα κλείσει και ένας αριθμός κρατουμένων θα οδηγηθεί μελλοντικά να δικαστεί στις ΗΠΑ, ενώπιον των ομοσπονδιακών δικαστηρίων.

Συγκεκριμένες αποφάσεις ζήτησε ο Σόιλμπε

Συγκεκριμένες αποφάσεις αναμένει από την επικείμενη συνάντηση κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. "Στόχος της γερμανικής κυβέρνησης είναι ότι την ερχόμενη Παρασκευή οι βασικές αποφάσεις πρέπει να είναι τόσο σαφείς ώστε στη συνέχεια οι Υπουργοί Οικονομικών να μπορέσουν να επεξεργαστούν τις λεπτομέρειες", σημειώνει ο κ. Σόιμπλε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Στουτγκάρτερ Ναχρίχτεν" (Stuttgarter Nachrichten) της 7ης Μαρτίου 2011.

Κατά τον κ. Σόιμπλε πρέπει να καταστούν "τα εργαλεία του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης αυστηρότερα και αποτελεσματικότερα", να περάσει το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας "για να εξαλείψουμε τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ως προς τις οικονομικές αντοχές των χωρών" και τρίτον να τεθεί σε ισχύ ένας μόνιμος μηχανισμός στήριξης για να αντιμετωπίζεται έγκαιρα ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης στην Ευρωζώνη.

Αναφορικά με την πίεση που ασκούν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανικής Ένωσης (CDU-CSU) και Φιλελευθέρων (FDP) να μην είναι δυνατή η αγορά ομολόγων από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ο κ. Σόιμπλε αποσαφηνίζει ότι "η Ευρωζώνη δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για τα χρέη μιας χώρας. Συμπαραστεκόμαστε και αυτό δεν αντιβαίνει στις συνθήκες. Κάθε χώρα πρέπει κατ' αρχήν να λύνει η ίδια τα προβλήματα χρέους. Γι αυτό και τα μελλοντικά εργαλεία του μηχανισμού θα χρησιμοποιούνται μόνο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως είναι ο κίνδυνος της Ευρωζώνης ως συνόλου", λέει ο κ. Σόιμπλε. Επίσης θα προβλέπονται "αυστηροί όροι, καθώς και η συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών σε περίπτωση αναδιάρθρωσης χρέους χώρας-μέλους. Όλα αυτά τα περιλαμβάνει και η πρόταση νόμου των κοινοβουλευτικών ομάδων του κυβερνητικού συνασπισμού", λέει ο κ. Σόιμπλε.

Ο υπουργός Οικονομικών αντικρούει την εκτίμηση που διατυπώθηκε από 160 Γερμανούς οικονομολόγους ότι η Ελλάδα δεν θα αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους καθώς και την πρόταση του οικονομολόγου Κένεθ Ρόγκοφ για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. "Ο Rogoff πρότεινε οι αδύναμες οικονομικά χώρες της Ευρωζώνης να κάνουν ένα διάλειμμα από την Ευρωζώνη. Έχω πει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποιό τρόπο θα λειτουργήσει αυτό", λέει ο κ. Σόιμπλε. Απευθυνόμενος δε στους Γερμανούς οικονομολόγους αναφέρει ότι " λείπει μια προσεκτική προσέγγιση στο ερώτημα τί θα σήμαινε για τη Γερμανία στην περίπτωση διάλυσης του Ευρώ. Οι περισσότεροι από τους οικονομολόγους αποφεύγουν να θέσουν αυτό το ερώτημα. Αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ισοδυναμούσε με αποτυχία του Ευρώ. Κάτι τέτοιο θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες", τονίζει ο κ. Σόιμπλε.

9 Μάρτη 1824: Αρχίζει ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος των επαναστατημένων Ελλήνων.

Οι Εμφύλιες Διαμάχες του '21

Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α' Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β' Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης κατά τη διάρκεια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Λάφυρο, η εξουσία και ο «λουφές», όπως έλεγε ο Φωτάκος.

Α' Εμφύλιος Πόλεμος (Φθινόπωρο 1823 - Ιούλιος 1824)
Οι Εμφύλιες Διαμάχες του '21

Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α' Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β' Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης κατά τη διάρκεια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Λάφυρο, η εξουσία και ο «λουφές», όπως έλεγε ο Φωτάκος.

Α' Εμφύλιος Πόλεμος (Φθινόπωρο 1823 - Ιούλιος 1824)

Οι διαμάχες πολιτικών και στρατιωτικών, που υπέβοσκαν από το πρώτο έτος της Επανάστασης οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της Β' Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος (18 Απριλίου 1823). Η πολιτική κρίση εξελίχθηκε σε εμφύλιο πόλεμο το πρώτο εξάμηνο του 1824. Οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις ήσαν από τη μία πλευρά οι σημαντικότεροι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη («Αντικυβερνητικοί») και από την άλλη οι σημαντικότεροι πολιτικοί της Πελοποννήσου και οι νησιώτες («Κυβερνητικοί»). Το ρουμελιώτικο στοιχείο, που δεν είχε ενεργό ανάμιξη στη φάση αυτή, εκπροσώπησε ο ηπειρώτης Ιωάννης Κωλέττης. Το θέατρο των επιχειρήσεων υπήρξε η Πελοπόννησος.

Αφορμή στάθηκε η καθαίρεση του υπουργού Δημητρίου Περούκα από τον νέο πρόεδρο του Βουλευτικού (Βουλή) Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την κατηγορία της υπέρβασης καθήκοντος. Οι στρατιωτικοί, υπερασπιζόμενοι το Εκτελεστικό (κυβέρνηση), διαλύουν το Βουλευτικό, με την κατηγορία ότι δεν είχε ενεργήσει νόμιμα στην περίπτωση Περούκα.

Στα τέλη Νοεμβρίου 1823 το Βουλευτικό καταφεύγει στο Κρανίδι για να βρίσκεται πιο κοντά στα ναυτικά νησιά που το υποστήριζαν. Από εκεί κηρύσσει παράνομο το Εκτελεστικό και κηρύσσει νέο, με επικεφαλής τον υδραίο μεγαλοκαραβοκύρη Γεώργιο Κουντουριώτη και μέλη τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλέττη, Νικόλαο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη. Έτσι, δημιουργούνται δύο πόλοι εξουσίας, ο ένας με έδρα το Κρανίδι («Κυβερνητικοί») και ο άλλος με έδρα την Τριπολιτσά («Αντικυβερνητικοί»). Η μία κυβέρνηση κατηγορούσε την άλλη ως παράνομη, ενώ και οι δύο προκήρυξαν εκλογές για την ανάδειξη νέου Βουλευτικού.

Οι «Αντικυβερνητικοί» κατηγορούσαν τους «Κυβερνητικούς» ότι θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα στους Άγγλους, ενώ οι «Κυβερνητικοί» εξέφραζαν τους φόβους για τις δικτατορικές τάσεις των στρατιωτικών, που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά των «Αντικυβερνητικών». Η πλάστιγγα έγειρε εύκολα υπέρ των «Κυβερνητικών», που είχαν τη δύναμη και τον πλούτο. Συσπείρωναν τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων, τους Έλληνες του εξωτερικού και τους περισσότερους φιλέλληνες. Ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν η ψυχή των «Αντικυβερνητικών», αλλά οι δυνάμεις που τον υποστήριζαν ήταν περιορισμένες.

Όπλο στα χέρια της κυβέρνησης του Κρανιδίου ήταν και το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας, που συνήφθη για τις πολεμικές ανάγκες της χώρας, αλλά κατασπαταλήθηκε στην εμφύλια διαμάχη. Μάταια η παράταξη Κολοκοτρώνη προσπάθησε να το μπλοκάρει, επειδή γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη του. Το δίμηνο Φεβρουαρίου - Μαρτίου δόθηκαν σκληρές μάχες στις περιοχές της Αρκαδίας και της Αργολίδας, με εύκολη επικράτηση των Κυβερνητικών. Οι ψύχραιμες φωνές για συμβιβασμό επικράτησαν και ο Κολοκοτρώνης, βλέποντας την αδυναμία του, αναγκάστηκε να συρθεί σε συνδιαλλαγή με τον Κουντουριώτη και μετά από κοπιαστικές συζητήσεις επιτεύχθηκε συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών στις 22 Μαΐου 1824. Ο Κολοκοτρώνης αναγνώρισε την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία στις αρχές Ιουλίου χορήγησε αμνηστία στους αντιπάλους της.

Β' Εμφύλιος Πόλεμος (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825)

Σχεδόν αμέσως, η νικήτρια φατρία του Κουντουριώτη άρχισε να ταλανίζεται από αντιθέσεις και εξαιτίας της διαχείρισης του δανείου. Οι Πελοποννήσιοι αντιλήφθηκαν ότι είχαν δώσει μεγάλη δύναμη στους νησιώτες (Υδραίους και Σπετσιώτες), οι οποίοι αποτελούσαν εμπόδιο στην ηγεμονία τους. Οι παλιοί σύμμαχοι έγιναν τώρα εχθροί και οι παλιοί εχθροί σύμμαχοι. Οι νησιώτες προσεταιρίστηκαν τους ρουμελιώτες και παραμέρισαν τους πελοποννήσιους προκρίτους. Τελικά, οι τελευταίοι αποχώρησαν από την κυβέρνηση τον Ιούλιο του 1824. Οι δύο ομάδες συγκρούστηκαν σκληρά για την εξασφάλιση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Το έναυσμα για τον δεύτερο εμφύλιο έδωσε η άρνηση των κατοίκων της Τριφυλλίας να πληρώσουν φόρους στην κυβέρνηση Κουντουριώτη. Αυτός έστειλε στρατεύματα για να επιβάλει τη θέληση της κυβέρνησης. Οι «κυβερνητικοί» υπό τον Παπαφλέσσα νικήθηκαν και οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν. Με τα χρήματα του δανείου ο Κουντουριώτης έστρεψε τους Στερεοελλαδίτες εναντίον των Πελοποννησίων. Σε ενέδρα έξω από την Τριπολιτσά σκοτώνεται ο γιος το Κολοκοτρώνη, Πάνος, στις 13 Νοεμβρίου 1824.Ο Γέρος του Μωριά συντετριμμένος από τον θάνατο του γιου του αποσύρθηκε στη Βυτίνα, μετανιωμένος για τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο.

Ο Κουντουριώτης με τα χρήματα του δανείου εξαγόραζε μικροκαπεταναίους και πλήρωνε τους μισθούς των στρατιωτών τους. Έτσι, μέρα με τη μέρα αποδυνάμωνε την πλευρά των Πελοποννησίων. Η χαριστική βολή δόθηκε με την εισβολή ρουμελιώτικων στρατευμάτων στην Πελοπόννησο. Με αρχηγούς τους Γκούρα και Καραϊσκάκη προκάλεσαν απερίγραπτες καταστροφές και λεηλασίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αχαΐας. Ο οπλαρχηγός Δημήτριος Πλαπούτας, ως ουδέτερος, προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της εμφύλιας αιματοχυσίας, σε μια περίοδο που η σύμπραξη Σουλτάνου και Μοχάμετ Άλι της Αιγύπτου απειλούσε την Επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης δέχθηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο και να «προσφέρη εις την Διοίκησιν την υπόκλισίν του και την ευπείθειάν του εις τους νόμους της πατρίδος…». Είχε λάβει αόριστες διαβεβαιώσεις ότι η Κυβέρνηση θα χορηγούσε αμνηστία στους αντιπάλους της. Όμως, ο Κουντουριώτης δεν πίστεψε τα λόγια του μεγάλου του αντιπάλου και αφού τον συνέλαβε στις 6 Φεβρουαρίου 1825 τον έκλεισε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Τον Απρίλιο η κυβέρνηση κατάφερε να υποτάξει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που ήταν στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και στους δύο εμφυλίους. Φυλακίστηκε στην Ακρόπολη και δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825.

Ο Κολοκοτρώνης είχε διαφορετική μοίρα. Αφέθηκε ελεύθερος την ίδια περίοδο, όταν οι πάντες είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Εθνικός Ξεσηκωμός. Ο Ιμπραήμ είχε καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και ο Κιουταχής πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Η στρατηγική ιδιοφυΐα του Γέρου του Μωριά έπρεπε να τεθεί και πάλι στη διάθεση της Επανάστασης.
Οι διαμάχες πολιτικών και στρατιωτικών, που υπέβοσκαν από το πρώτο έτος της Επανάστασης οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της Β' Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος (18 Απριλίου 1823). Η πολιτική κρίση εξελίχθηκε σε εμφύλιο πόλεμο το πρώτο εξάμηνο του 1824. Οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις ήσαν από τη μία πλευρά οι σημαντικότεροι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη («Αντικυβερνητικοί») και από την άλλη οι σημαντικότεροι πολιτικοί της Πελοποννήσου και οι νησιώτες («Κυβερνητικοί»). Το ρουμελιώτικο στοιχείο, που δεν είχε ενεργό ανάμιξη στη φάση αυτή, εκπροσώπησε ο ηπειρώτης Ιωάννης Κωλέττης. Το θέατρο των επιχειρήσεων υπήρξε η Πελοπόννησος.

Αφορμή στάθηκε η καθαίρεση του υπουργού Δημητρίου Περούκα από τον νέο πρόεδρο του Βουλευτικού (Βουλή) Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την κατηγορία της υπέρβασης καθήκοντος. Οι στρατιωτικοί, υπερασπιζόμενοι το Εκτελεστικό (κυβέρνηση), διαλύουν το Βουλευτικό, με την κατηγορία ότι δεν είχε ενεργήσει νόμιμα στην περίπτωση Περούκα.

Στα τέλη Νοεμβρίου 1823 το Βουλευτικό καταφεύγει στο Κρανίδι για να βρίσκεται πιο κοντά στα ναυτικά νησιά που το υποστήριζαν. Από εκεί κηρύσσει παράνομο το Εκτελεστικό και κηρύσσει νέο, με επικεφαλής τον υδραίο μεγαλοκαραβοκύρη Γεώργιο Κουντουριώτη και μέλη τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλέττη, Νικόλαο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη. Έτσι, δημιουργούνται δύο πόλοι εξουσίας, ο ένας με έδρα το Κρανίδι («Κυβερνητικοί») και ο άλλος με έδρα την Τριπολιτσά («Αντικυβερνητικοί»). Η μία κυβέρνηση κατηγορούσε την άλλη ως παράνομη, ενώ και οι δύο προκήρυξαν εκλογές για την ανάδειξη νέου Βουλευτικού.

Οι «Αντικυβερνητικοί» κατηγορούσαν τους «Κυβερνητικούς» ότι θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα στους Άγγλους, ενώ οι «Κυβερνητικοί» εξέφραζαν τους φόβους για τις δικτατορικές τάσεις των στρατιωτικών, που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά των «Αντικυβερνητικών». Η πλάστιγγα έγειρε εύκολα υπέρ των «Κυβερνητικών», που είχαν τη δύναμη και τον πλούτο. Συσπείρωναν τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων, τους Έλληνες του εξωτερικού και τους περισσότερους φιλέλληνες. Ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν η ψυχή των «Αντικυβερνητικών», αλλά οι δυνάμεις που τον υποστήριζαν ήταν περιορισμένες.

Όπλο στα χέρια της κυβέρνησης του Κρανιδίου ήταν και το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας, που συνήφθη για τις πολεμικές ανάγκες της χώρας, αλλά κατασπαταλήθηκε στην εμφύλια διαμάχη. Μάταια η παράταξη Κολοκοτρώνη προσπάθησε να το μπλοκάρει, επειδή γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη του. Το δίμηνο Φεβρουαρίου - Μαρτίου δόθηκαν σκληρές μάχες στις περιοχές της Αρκαδίας και της Αργολίδας, με εύκολη επικράτηση των Κυβερνητικών. Οι ψύχραιμες φωνές για συμβιβασμό επικράτησαν και ο Κολοκοτρώνης, βλέποντας την αδυναμία του, αναγκάστηκε να συρθεί σε συνδιαλλαγή με τον Κουντουριώτη και μετά από κοπιαστικές συζητήσεις επιτεύχθηκε συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών στις 22 Μαΐου 1824. Ο Κολοκοτρώνης αναγνώρισε την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία στις αρχές Ιουλίου χορήγησε αμνηστία στους αντιπάλους της.

Β' Εμφύλιος Πόλεμος (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825)

Σχεδόν αμέσως, η νικήτρια φατρία του Κουντουριώτη άρχισε να ταλανίζεται από αντιθέσεις και εξαιτίας της διαχείρισης του δανείου. Οι Πελοποννήσιοι αντιλήφθηκαν ότι είχαν δώσει μεγάλη δύναμη στους νησιώτες (Υδραίους και Σπετσιώτες), οι οποίοι αποτελούσαν εμπόδιο στην ηγεμονία τους. Οι παλιοί σύμμαχοι έγιναν τώρα εχθροί και οι παλιοί εχθροί σύμμαχοι. Οι νησιώτες προσεταιρίστηκαν τους ρουμελιώτες και παραμέρισαν τους πελοποννήσιους προκρίτους. Τελικά, οι τελευταίοι αποχώρησαν από την κυβέρνηση τον Ιούλιο του 1824. Οι δύο ομάδες συγκρούστηκαν σκληρά για την εξασφάλιση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Το έναυσμα για τον δεύτερο εμφύλιο έδωσε η άρνηση των κατοίκων της Τριφυλλίας να πληρώσουν φόρους στην κυβέρνηση Κουντουριώτη. Αυτός έστειλε στρατεύματα για να επιβάλει τη θέληση της κυβέρνησης. Οι «κυβερνητικοί» υπό τον Παπαφλέσσα νικήθηκαν και οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν. Με τα χρήματα του δανείου ο Κουντουριώτης έστρεψε τους Στερεοελλαδίτες εναντίον των Πελοποννησίων. Σε ενέδρα έξω από την Τριπολιτσά σκοτώνεται ο γιος το Κολοκοτρώνη, Πάνος, στις 13 Νοεμβρίου 1824.Ο Γέρος του Μωριά συντετριμμένος από τον θάνατο του γιου του αποσύρθηκε στη Βυτίνα, μετανιωμένος για τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο.

Ο Κουντουριώτης με τα χρήματα του δανείου εξαγόραζε μικροκαπεταναίους και πλήρωνε τους μισθούς των στρατιωτών τους. Έτσι, μέρα με τη μέρα αποδυνάμωνε την πλευρά των Πελοποννησίων. Η χαριστική βολή δόθηκε με την εισβολή ρουμελιώτικων στρατευμάτων στην Πελοπόννησο. Με αρχηγούς τους Γκούρα και Καραϊσκάκη προκάλεσαν απερίγραπτες καταστροφές και λεηλασίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αχαΐας. Ο οπλαρχηγός Δημήτριος Πλαπούτας, ως ουδέτερος, προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της εμφύλιας αιματοχυσίας, σε μια περίοδο που η σύμπραξη Σουλτάνου και Μοχάμετ Άλι της Αιγύπτου απειλούσε την Επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης δέχθηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο και να «προσφέρη εις την Διοίκησιν την υπόκλισίν του και την ευπείθειάν του εις τους νόμους της πατρίδος…». Είχε λάβει αόριστες διαβεβαιώσεις ότι η Κυβέρνηση θα χορηγούσε αμνηστία στους αντιπάλους της. Όμως, ο Κουντουριώτης δεν πίστεψε τα λόγια του μεγάλου του αντιπάλου και αφού τον συνέλαβε στις 6 Φεβρουαρίου 1825 τον έκλεισε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Τον Απρίλιο η κυβέρνηση κατάφερε να υποτάξει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που ήταν στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και στους δύο εμφυλίους. Φυλακίστηκε στην Ακρόπολη και δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825.

Ο Κολοκοτρώνης είχε διαφορετική μοίρα. Αφέθηκε ελεύθερος την ίδια περίοδο, όταν οι πάντες είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Εθνικός Ξεσηκωμός. Ο Ιμπραήμ είχε καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και ο Κιουταχής πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Η στρατηγική ιδιοφυΐα του Γέρου του Μωριά έπρεπε να τεθεί και πάλι στη διάθεση της Επανάστασης.

8 Μαρτίου: Διεθνής ημέρα της Γυναίκας

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται καθε χρλονο στις 8 Μαρτίου , σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που εγινε στις 8 Μαρτιου 1857 απο εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στην Ν.Υόρκη , οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια μετα και απο την Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετα την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Ρωσία , η φεμινίστρια Αλεξάντρα Κολονταϊ έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη μερα Αργίας.
Γρήγορα όμως εχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και γιορταζόταν μονο ως ενδειξη αγαπης απο τους αντρες προς τις γυναίκες με προσφορά λουλουδιών και δώρων

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στην Δύση την δεκαετία του '60 αναζωογόνησε την σημασία της και απο το 1975 διεξάγεται υπο την αιγίδα του ΟΗΕ , με κύριο σκοπό την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.