
Από Ερρίκος Φινάλης
Είναι σκέτη υποκρισία η καταδίκη της πρότασης Τραμπ, να «αδειάσει» η Γάζα και να τεθεί υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ, διότι αντίκειται στο διεθνές δίκαιο κ.ο.κ. Είναι υποκρισία να την καταδικάζει οποιοσδήποτε γνωρίζει τι συμβαίνει στη Γάζα (αλλά και στην Ιερουσαλήμ, και στη Δυτική Όχθη) όχι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αλλά από το 1948. Διότι και το 1948, κι έπειτα το 1967, και τα υπόλοιπα 75 χρόνια μέχρι σήμερα, εφαρμόστηκε πολλές φορές κάτι αντίστοιχο με την πρόταση Τραμπ. Χωριά, πόλεις, επαρχίες ολόκληρες «άδειασαν» από τους γηγενείς για να εγκατασταθούν οι ξένοι έποικοι. Και ξανά, και ξανά, διότι δεν τους αρκούσαν αυτά που τους εξασφάλισαν οι Δυτικοί το 1948. Οι οποίοι Δυτικοί πέτυχαν έτσι βέβαια μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και απέφυγαν την παραμονή στην Ευρώπη όσων Εβραίων διασώθηκαν από το Ολοκαύτωμα, και έστησαν ένα πάνοπλο προγεφύρωμα στη στρατηγικής σημασίας Μέση Ανατολή (εάν ήθελαν ειλικρινά να αποζημιώσουν τους Εβραίους της Ευρώπης για το Ολοκαύτωμα και να τους αποκαταστήσουν εθνικά, θα έπρεπε να τους παραχωρήσουν π.χ. τη Βάδη-Βιρτεμβέργη για να φτιάξουν το κράτος τους, αντί τάχα να μετανοούν με ξένα –παλαιστινιακά– κόλλυβα).
Οι άοπλες στρατιές όσων επέζησαν της γενοκτονίας βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά προς τα ερείπια των σπιτιών τους, γυρνώντας την πλάτη στις υποσχέσεις για «ωραία διαμερίσματα κάπου αλλού». Αυτές οι βαριά πληγωμένες αλλά ανυπότακτες λαϊκές μάζες είναι το ισχυρότερο στρατηγικό όπλο της Αντίστασης και συνολικά της Παλαιστίνης.