Του Serge Halimi*
Η μιντιακή μηχανή επιτείνει τη σύγχυση με απόλυτη φυσικότητα στοχεύοντας σε αγχωμένα υποκείμενα που πρέπει να διατηρήσει την προσοχή τους μέσα από την ηδονοβλεπτική διάθεση, τον αποσβολωμένο οίκτο, τον φόβο
Ισχυριζόμενος ότι «η κυρία Λεπέν μιλάει όπως μια κομμουνιστική μπροσούρα της δεκαετίας του 1970» ο Φρανσουά Ολάντ πρόσθεσε το δικό του στίγμα στο μπέρδεμα των πολιτικών αναφορών στη Γαλλία. Ο πολλαπλασιασμός συμμαχιών μεταξύ κρατών που εκ των προτέρων δεν έχουν τίποτα κοινό καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την κατανόηση των διεθνών σχέσεων. Και η αδιάκοπη διάχυση της πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης εντείνει την παραπάνω τάση, μεγεθύνοντας την περιρρέουσα σύγχυση. Μέσα σε αυτό το χαοτικό πλαίσιο, πώς να εξορκίσουμε τις αναδιπλώσεις ταυτότητας κατορθώνοντας ταυτόχρονα να φωτίσουμε τα διαφορετικά διακυβεύματα;
Πάνω από πέντε χρόνια μετά από το ξέσπασμα των αραβικών εξεγέρσεων και των πλανητικών διαδηλώσεων ενάντια στη διόγκωση των ανισοτήτων- «Aγανακτισμένοι» του Occupy Wall Street-, η απουσία άμεσων αποτελεσμάτων και η απώλεια ξεκάθαρων πολιτικών αναφορών αποθαρρύνει τους στρατευμένους στην ιδέα να αλλάξουν την κοινωνία και τον κόσμο. Η απογοήτευση εκφράζεται με το: «όλα αυτά για να φτάσουμε τελικά σε αυτό το σημείο;» Παλιά κόμματα διαλύονται ή αλλάζουν ονομασίες. Ασυνήθιστες πολιτικές συμμαχίες πολλαπλασιάζονται, γεγονός που επίσης μπερδεύει τις μέχρι τώρα γνωστές πολιτικές κατηγοριοποιήσεις. Η Ρωσία καταγγέλλει τους «φασίστες του Κιέβου», αλλά υποδέχεται στην Αγία Πετρούπολη μια συγκέντρωση των Ευρωπαίων ακροδεξιών. Η Γαλλία εναλλάσσει ενάρετες διακηρύξεις για τη δημοκρατία το κοσμικό κράτος με την επαναλαμβανόμενη υποστήριξη προς τη μοναρχική Σαουδική Αραβία. Το Εθνικό Μέτωπο επιχαίρει για τον εκλογικό θρίαμβο μιας ριζοσπαστικής και διεθνιστικής Αριστεράς στην Αθήνα.
Η μιντιακή μηχανή επιτείνει τη σύγχυση με απόλυτη φυσικότητα στοχεύοντας σε αγχωμένα υποκείμενα που πρέπει να διατηρήσει την προσοχή τους μέσα από την ηδονοβλεπτική διάθεση, τον αποσβολωμένο οίκτο, τον φόβο
Ισχυριζόμενος ότι «η κυρία Λεπέν μιλάει όπως μια κομμουνιστική μπροσούρα της δεκαετίας του 1970» ο Φρανσουά Ολάντ πρόσθεσε το δικό του στίγμα στο μπέρδεμα των πολιτικών αναφορών στη Γαλλία. Ο πολλαπλασιασμός συμμαχιών μεταξύ κρατών που εκ των προτέρων δεν έχουν τίποτα κοινό καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την κατανόηση των διεθνών σχέσεων. Και η αδιάκοπη διάχυση της πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης εντείνει την παραπάνω τάση, μεγεθύνοντας την περιρρέουσα σύγχυση. Μέσα σε αυτό το χαοτικό πλαίσιο, πώς να εξορκίσουμε τις αναδιπλώσεις ταυτότητας κατορθώνοντας ταυτόχρονα να φωτίσουμε τα διαφορετικά διακυβεύματα;
Πάνω από πέντε χρόνια μετά από το ξέσπασμα των αραβικών εξεγέρσεων και των πλανητικών διαδηλώσεων ενάντια στη διόγκωση των ανισοτήτων- «Aγανακτισμένοι» του Occupy Wall Street-, η απουσία άμεσων αποτελεσμάτων και η απώλεια ξεκάθαρων πολιτικών αναφορών αποθαρρύνει τους στρατευμένους στην ιδέα να αλλάξουν την κοινωνία και τον κόσμο. Η απογοήτευση εκφράζεται με το: «όλα αυτά για να φτάσουμε τελικά σε αυτό το σημείο;» Παλιά κόμματα διαλύονται ή αλλάζουν ονομασίες. Ασυνήθιστες πολιτικές συμμαχίες πολλαπλασιάζονται, γεγονός που επίσης μπερδεύει τις μέχρι τώρα γνωστές πολιτικές κατηγοριοποιήσεις. Η Ρωσία καταγγέλλει τους «φασίστες του Κιέβου», αλλά υποδέχεται στην Αγία Πετρούπολη μια συγκέντρωση των Ευρωπαίων ακροδεξιών. Η Γαλλία εναλλάσσει ενάρετες διακηρύξεις για τη δημοκρατία το κοσμικό κράτος με την επαναλαμβανόμενη υποστήριξη προς τη μοναρχική Σαουδική Αραβία. Το Εθνικό Μέτωπο επιχαίρει για τον εκλογικό θρίαμβο μιας ριζοσπαστικής και διεθνιστικής Αριστεράς στην Αθήνα.
