Του Χρήστου Γιανναρά
Aπό τα κόμματα (κατ’ ευφημισμόν «πολιτικά») που συγκροτούν σήμερα το ελλαδικό κοινοβούλιο, η ορθολογική σκέψη αποκλείει το ενδεχόμενο, έστω και το ελάχιστο, να υπάρχει κάποιο με την ικανότητα και την τόλμη να επανιδρύσει κράτος, συντεταγμένες λειτουργίες δημοσίου συμφέροντος, δομές και προϋποθέσεις κοινωνικών λειτουργημάτων.
Εκτός από τους περιθωριακούς και τους γραφικούς (τα κόμματα που τα έμπασε στη Βουλή η οργή ή η ευήθεια των ψηφοφόρων) όλοι οι υπόλοιποι σημερινοί βουλευτές έχουν στελεχώσει ή δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ή αμνηστεύσει έμπρακτα (με την κομματική τους ένταξη) τις κυβερνήσεις τις εξόφθαλμα υπαίτιες για τη σημερινή παντοδαπή καταστροφή της χώρας, τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος, την εσωτερική κοινωνική αποσύνθεση.
Είναι εξωφρενικά παράλογο να επανεμπιστευόμαστε οι πολίτες ατέρμονα συμπολίτες μας που υπήρξαν φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας – ή ηθικοί αυτουργοί που ενέκριναν με τη διατεταγμένη, λακέδων ψήφο τους στη Βουλή τα κυνικά κυβερνητικά εγκλήματα.Δεν είναι αοριστολογία η αναφορά σε εγκλήματα. Ας θυμηθούμε έτι και έτι: Τον παρανοϊκό υπερδανεισμό της χώρας για χάρη του αδηφάγου πελατειακού κράτους. Την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων. Την κατ’ εξακολούθησιν παραγραφή των χρεών που είχαν τα κόμματα στις τράπεζες και τη νομοθετική αμνήστευση των τραπεζιτών που πραγματοποίησαν την παραγραφή. Το οργιαστικό γλεντοκόπι της διαπλοκής των κυβερνήσεων με λήσταρχους εργολήπτες και προμηθευτές του Δημοσίου, με ποδοσφαιρικές και ραδιοτηλεοπτικές «παράγκες», με λίστες φοροφυγάδων – η γκάμα των εγκλημάτων πληθωρική, εκ προοιμίου στο κενό η επανεπισήμανσή τους.