Βενιζέλος: Όχι στη βάρβαρη απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων

Αφού τα είπε.. να μην τα γράψουμε?ΓΖ
Την αντίθεσή του στην – προβλεπόμενη από το Μνημόνιο- απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του έτους εξέφρασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από το βήμα του Συνεδρίου του Economist.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν «βάρβαρο και επιθετικό». Αντ' αυτού, ο κ. Βενιζέλος ζήτησε «μία επιστημονικά και διαδικαστικά έντιμη αξιολόγηση των υπηρεσιών, των δομών και του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης».
Στη διεξοδική του αναφορά στους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε:
«Χρειάζεται να κάνουμε τις αναγκαίες μετατάξεις και μετακινήσεις. Να καταργήσουμε κλάδους και στεγανά και ν' αξιοποιήσουμε το υπάρχον δυναμικό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δημοσιονομικά αποτελέσματα πολύ σοβαρότερα από τα σχεδόν μηδενικά αποτελέσματα που έχει η μείωση κατά 15.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων για λόγους συμβολικούς».

Ψήφισε η μάνα μου Ν.Δ.?

Οι προγραμματικές δηλώσεις ...

 

topontiki.gr

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ

Η «αγαπημένη» των μνημονιακών στον οικονομικό τομέα είναι η Deutsche Bank. Κάθε δήλωση εκπροσώπου της συμπληρώνει το «ευαγγέλιο» του νεοφιλελεύθερου, ο οποίος στη συνέχεια την αναμασά μέχρι κάποιος άλλος εκπρόσωπος της γερμανικής τράπεζας να πει κάτι καινούριο.
Νομίζω, όμως, πως η τελευταία δήλωση εκπροσώπου της Deutsche Bank, δε θα έχει την ίδια τύχη με τις προηγούμενες και κάπου θα θαφτεί για να μην κυκλοφορήσει.
«Το ελληνικό δημόσιο χρέος θα παραμένει υψηλό ακόμη και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, ανέφερε στην ομιλία του στο συνέδριο του Economist ο υψηλόβαθμος εκπρόσωπος του Ομίλου της Deutsche Bank Ζιλ Μεκ, ο οποίος εντόπισε το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας στην αδυναμία συλλογής φόρων».

Ολέθριο το μνημόνιο της κυβέρνησης Χριστόφια

H κυβέρνηση Χριστόφια υπέβαλε στην ΕΕ επίσημο αίτημα να υπαχθεί η Κύπρος σε καθεστώς «πλήρους Μνημονίου» τριπλής κατεύθυνσης, που θα αφορά στην επίθεση στα δημόσια οικονομικά και στις εργασιακές σχέσεις προκειμένου να διασωθεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία.

του Πέτρου Κοσμά

Τελικά, έπιασαν τόπο οι ισχυρές πιέσεις από τους Ευρωπαίους, προκειμένου να εντάξουν την Κύπρο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Τώρα η Κύπρος θα υποδεχτεί πακέτο με την ευρωπαϊκή προεδρία και τα κλιμάκια της τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Η συμφωνία υπαγωγής της Κυπριακής Δημοκρατίας σε καθεστώς Μνημονίου μπορεί να θεωρηθεί και ως εκδίκηση της ΕΕ απέναντι στον ελληνοκυπριακό λαό που στο δημοψήφισμα του 2004 το 74% αυτού είχε συντριπτικά απορρίψει το Σχέδιο Ανάν. Από εδώ και στο εξής, σε ό,τι θα προστάζει πρωτίστως το Βερολίνο και μετά οι Βρυξέλλες, όπως ένα νέο πιο φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν για παράδειγμα, η Λευκωσία θα υπακούει υπό τις γνωστές απειλές της διακοπής της χρηματοδότησης και το φάσμα της χρεοκοπίας.
Μόνο απέχθεια απέναντι σε πολλούς ευρωπαίους αξιωματούχους μπορούν να θεωρηθούν τα πικρόχολα σχόλιά τους. Το δεξί χέρι της Μέρκελ, ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης Κουρτ Λάουκ, δήλωσε πως η Κύπρος δεν πρέπει να αναλάβει την κυλιόμενη προεδρία της ΕΕ, με την αιτιολογία πως «μια χώρα δεν μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις, όταν η ίδια βρίσκεται στα μέσα μιας κρίσης». Παράλληλα, προκλητικός εμφανίστηκε στο Προεδρικό Μέγαρο ένας Γερμανός δημοσιογράφος, ο οποίος προβοκατόρικα ρώτησε τον πρόεδρο Χριστόφια «εάν η Κύπρος πωλείται».

Άναλυση της τυρρανίας από τον Αριστοτέλη - Διαβάστε το είναι επίκαιρο

"Σοβαρότατο θέμα για κάθε πολίτευμα γενικά είναι με τους νόμους και τα υπόλοιπα μέτρα να μην είναι δυνατόν να πλουτίσουν οι άρχοντες." Και τούτο πρέπει να τηρείται κυρίως στα ολιγαρχικά πολιτεύματα"

γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δυο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη."
[1]
"Μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι περισσότεροι τύραννοι προήλθαν από τους δημαγωγούς, αφού κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού, κατηγορώντας τους προνομιούχους. Έτσι ορισμένες τυραννίδες επικράτησαν όταν οι πόλεις έγιναν πιο πολυάνθρωπες, ενώ άλλες νωρίτερα, επειδή οι βασιλείς παρέβησαν τους παραδοσιακούς νόμους και επιδίωξαν μεγαλύτερη απολυταρχία. Αλλες δημιουργήθηκαν από άτομα που πήραν αξιώματα με εκλογή (αφού τα χρόνια τα παλιά τα δημοκρατικά πολιτεύματα έκαναν μακρόχρονες τις θητείες των θρησκευτικών και πολιτικών αρχόντων). Άλλες πάλι γεννήθηκαν μέσα από τα ολιγαρχικά πολιτεύματα, αφού τα τελευταία αναδείκνυαν ένα μόνο ανώτατο άρχοντα. Με όλες τούτες τις συνθήκες εύκολα γινόταν κάποιος τύραννος, φτάνει να το ήθελε, αφού η βασιλεία και τα αξιώματα του έδιναν τη δυνατότητα." [2]