“Στη διακριτική ευχέρεια της τράπεζας...” Αυτή είναι η φράση-κλειδί στη ρύθμιση του Υπουργείου Ανάπτυξης για τα “κόκκινα” επιχειρηματικά δάνεια.
Η ρύθμιση περιγράφει μια σειρά διευκολύνσεων προς τους δανειολήπτες οι οποίες θεωρητικά θα μπορούσαν να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρο-επιχειρηματίες. Πολλές δόσεις, διαγραφή χρεών, διακανονισμός πληρωμών... Όμως όλα αυτά είναι στην ευχέρεια της τράπεζας: “Το χρηματοδοτικό ίδρυμα παρέχει την αιτούμενη διαγραφή και ρύθμιση κατά τη διακριτική του ευχέρεια σύμφωνα με κριτήρια τα οποία επιλέγει για την αξιολόγηση της ικανότητας του αιτούμενου...”
Όπερ σημαίνει οτι η τράπεζα θα αξιολογήσει τους δανειολήπτες και θα αποφασίσει για το εύρος των διευκολύνσεων. Δηλαδή, το υπουργείο αναθέτει σε ένα κερδοσκοπικό φορέα να ρυθμίσει ένα κοινωνικό ζήτημα.
Διότι το πρόβλημα των “κόκκινων” δανείων δεν είναι πλέον μόνο “οικονομικό”. Είναι πρώτα “κοινωνικό” και κατ' επέκταση “πολιτικό”. Και γι' αυτό δεν θα λυθεί με τις ρυθμίσεις που καταλήγουν στην “ευχέρεια της τράπεζας”.