Ο βαρύγδουπος όρος «πλανητάρχης» καθιερώθηκε στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, για τον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ. Εσχάτως γεννήθηκε και ο όρος «πρώτος παγκόσμιος ολιγάρχης», στις σελίδες μιας γνωστής γερμανικής εφημερίδας Έτσι χαρακτήρισαν τον Έλον Μασκ οι κοινωνιολόγοι ο Καρλ Άμλινγκερ και ο Όλιβερ Νάχτβεϊ, σε άρθρο τους στη Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Δεν είναι μόνο οι νέες αρμοδιότητές και παρεμβάσεις του ζάμπλουτου Μασκ ενδείξεις για ό,τι έπεται. Από την παρέλαση «Κροίσων» στην τελετή στο Καπιτώλιο και την τοποθέτηση πλουσιότατων επιχειρηματιών (πχ ο Ντέιβιντ Σακς) σε θέσεις συμβούλων έως τη «γενναία» μείωση του εταιρικού φόρου στις ΗΠΑ, άφθονα πεπραγμένα και προγραμματισμένα καθιστούν εύλογη την πρόβλεψη: Η δεύτερη προεδρική θητεία Τραμπ θα αποτελέσει – εκτός πολλών άλλων – τομή στις σχέσεις της πολιτικής με τη δύναμη του χρήματος. Η πρωτοκαθεδρία της δεύτερης θα γίνει ακόμη πιο ευκρινής και ακλόνητη, με τις «συμφύσεις αρμοδιοτήτων» να αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες γι’ αυτό. Τόσο, ώστε να μιλάμε για άλμα.
Μόνο που κανένα μεγάλο άλμα δεν γίνεται χωρίς φόρα… Και την φόρα την έπαιρνε εδώ και δεκαετίες το «δίδυμο» πολιτικής – οικονομικής ισχύος. Για την… οικονομία του χώρου, ας μην το πιάσουμε το νήμα από πολύ παλιά, σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ. Ας το κάνουμε από το «ξημέρωμα» του 21ου αιώνα.
