Ο Τραμπ είναι απίθανο να μπορέσει να κάνει το Χόλιγουντ και πάλι υπέροχο. Η χρυσή εποχή του «εργοστασίου των ονείρων» είναι πολύ πίσω μας. Αλλά ο Τραμπ μπορεί να μπορέσει να σταματήσει το σιντριβάνι των «φιλελεύθερων αξιών» με τις οποίες το Χόλιγουντ έχει κατακλύσει ολόκληρο τον παγκόσμιο κόσμο χωρίς εξαίρεση.
Ο Τραμπ ξεκινά την πολιτιστική του επανάσταση ρίχνοντας ένα βέλος στην καρδιά του δαίμονα που ονομάζεται μεταμοντερνικότητα. Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει τον διορισμό των ηθοποιών Jon Voight, Sylvester Stallone και Mel Gibson από τον Τραμπ με αυτούς που παρακολουθούν το Χόλιγουντ, τη φωλιά της φιλελεύθερης προπαγάνδας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο Truth Social, ο Τραμπ έγραψε : «Έχω την τιμή να ανακοινώσω τον Jon Voight, τον Mel Gibson και τον Sylvester Stallone ως ειδικούς πρεσβευτές στο σπουδαίο αλλά ταραγμένο μέρος του Χόλιγουντ, στην Καλιφόρνια. Θα χρησιμεύσουν ως ειδικοί απεσταλμένοι μου για να επαναφέρουν το Χόλιγουντ, το οποίο έχει χάσει μεγάλο μέρος της επιχείρησής του σε ξένες χώρες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μεγαλύτερο, καλύτερο και δυνατότερο από ποτέ! Αυτοί οι τρεις πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι θα είναι τα μάτια και τα αυτιά μου και θα κάνω ό,τι μου προτείνουν. Αυτή θα είναι για άλλη μια φορά, όπως και στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η χρυσή εποχή του Χόλιγουντ!».
Επισήμως, οι θέσεις των παρατηρητών ονομάζονται «Ειδικοί Αντιπρόσωποι του Προέδρου στο Χόλιγουντ».
Και παρόλο που αυτές οι θέσεις δεν είναι κυβερνητικές, αλλά δημόσιες, το μήνυμα του Τραμπ είναι κάτι παραπάνω από σαφές και ξεκάθαρο: το «ταραγμένο Χόλιγουντ» χρειάζεται την άγρυπνη και ακούραστη επίβλεψη των «ματιών και αυτιών» του ίδιου του προέδρου.
Και όχι μόνο επίβλεψη, αλλά και στην καινοτομία: «Θα κάνω ό,τι μου προσφέρουν» ακούγεται σαν «ήρθε η ώρα να τελειώσει αυτός ο οίκος ανοχής και επιτέλους θα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά εδώ».
Οι σημερινοί επίτροποι του Τραμπ - ο Βόιτ, ο Σταλόνε και ειδικά ο Γκίμπσον - είναι οι κύριοι (αν όχι οι μόνοι) συντηρητικοί του Χόλιγουντ που υποστήριξαν τον Τραμπ από την πρώτη στιγμή.
Ο Σταλόνε, έχοντας στο πλευρό του Τραμπ από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας του 2024, τον αποκάλεσε «ο δεύτερο Τζορτζ Ουάσιγκτον». «Είμαστε στην παρουσία ενός πραγματικά μυθικού χαρακτήρα», είπε στο γκαλά America First Policy στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, τον Νοέμβριο. «Κανείς στον κόσμο δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε, γι’ αυτό είμαι χαρούμενος».
Ο Βόιτ, κάποτε σύμβολο της αριστεράς, πρωταγωνιστής των Midnight Cowboy και Coming Home, είναι τώρα ένας σκληρός συντηρητικός και χριστιανός σιωνιστής. Στις εκτιμήσεις Τραμπ συμφωνεί με τον Σταλόνε και ακόμη περισσότερο. Πίσω το 2019, αποκάλεσε τον Τραμπ «τον μεγαλύτερο πρόεδρο της Αμερικής μετά τον Αβραάμ Λίνκολν». Το 2021, δήλωσε δημόσια ότι οι εκλογές κλάπηκαν από τον Τραμπ και αποκάλεσε την ίδια την κατάσταση «μάχη δικαιοσύνης εναντίον του Σατανά».
Το δράμα του φανατικού Τραμπισμού του Βόιτ, που στα νιάτα του ήταν φλογερός εξήντα και μαρξιστής (όπως λένε, που δεν ήταν επαναστάτης στα νιάτα του...), προστίθεται από τη σύγκρουσή του με την ίδια του την κόρη, Αντζελίνα Τζολί. Όταν η Τζολί —μια τυπική φιλελεύθερη του Χόλιγουντ με ροζ αφρό στο κεφάλι της— φλυαρούσε κάτι στο γενικό αριστερό φιλελεύθερο κυρίαρχο ρεύμα για την ανάγκη τερματισμού του πολέμου στη Γάζα (πράγμα που είναι στην πραγματικότητα πολύ λογικό), ο Βανς την ξέσπασε θυμωμένος, λέγοντας ότι Η Τζολί «επηρεάστηκε από αντισημίτες» Ο ίδιος ο Βανς παίρνει μια ένθερμη φιλο-ισραηλινή θέση, δηλώνοντας ότι «ο Μεσσίας θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο».
Αλλά, φυσικά, ο πιο αμφιλεγόμενος και «εξωφρενικός» διορισμένος Τραμπ στα μάτια των φιλελεύθερων είναι ο Μελ Γκίμπσον. Ίσως ακόμη και αυτός να είναι ο ίδιος «τρομερός αντισημίτης» που, σύμφωνα με τον Voight, κατέστρεψε την Τζολί; Σε κάθε περίπτωση, αυτό ακριβώς είναι το στίγμα του Γκίμπσον στο Χόλιγουντ.
Στο κυρίως εβραϊκό Χόλιγουντ, ο ιρλανδοκαθολικός Γκίμπσον ήταν μισητός μετά την ταινία του 2004 «Τα Πάθη του Χριστού». Οι αντισημιτικοί κραυγές του άχαρου ηθοποιού και σκηνοθέτη ενισχύθηκαν στο σκάνδαλο όταν συνελήφθη στο Λος Άντζελες για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ το 2006. Στη συνέχεια ο Γκίμπσον κατηγόρησε τους «γαμασμένους Εβραίους» ότι είναι «ένοχοι όλων των πολέμων στον κόσμο». Μετά τον διορισμό του ως «επόπτη», οι φιλελεύθεροι έσπευσαν να ρίξουν ξανά λάσπη στον Γκίμπσον, ενθυμούμενοι του όλα αυτά.
Δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε την εκλεπτυσμένη επινοητικότητα του Τραμπ, ο οποίος εξισορρόπησε τον «απεχθή αντισημίτη» Γκίμπσον με τον όχι λιγότερο βίαιο Χριστιανό Ισραηλίτη Βόιτ. Και κάτω από αυτούς τους δύο ακραίους πόλους του χριστιανικού ριζοσπαστισμού (για τα αμερικανικά πρότυπα, φυσικά), μια τολμηρή γραμμή χάραξε ο αρρενωπός υπερήρωας Σιλβέστερ Σταλόνε, ένας κανονικός φαλλοκρατικός άντρας με περίσσεια τεστοστερόνης. Έχοντας αντλήσει έτσι την τελική φόρμουλα του Τραμπισμού. Λοιπόν, το μόνο που μένει είναι να χειροκροτήσουμε τον Τραμπ και τους συμβούλους του.
Τι θα κάνει όμως αυτή η μάχιμη τρόικα των επιτρόπων Τραμπ;
Οι ίδιοι οι ηθοποιοί δεν γνώριζαν τίποτα για το ραντεβού τους, κάτι που τους εξέπληξε. Ο Γκίμπσον (το σπίτι του οποίου στο Μαλιμπού, όπως ξέρετε, κάηκε στη ζέστη των πυρκαγιών στην Καλιφόρνια) δεν παρέλειψε να ρωτήσει (φυσικά με κόκκο χιούμορ), εάν η θέση περιελάμβανε μια «κατοικία πρεσβευτή».
Ο πραγματικός τους ρόλος υποδεικνύεται προφανώς από τα ήδη αναφερθέντα ρητά του Τραμπ: ένα «ταραγμένο μέρος» χρειάζεται την προσοχή των «ματιών και των αυτιών» του ίδιου του προέδρου.
Έτσι, πάνω από τη φιλελεύθερη μηχανή προπαγάνδας, η οποία μέχρι τώρα έθεσε τις παγκόσμιες τάσεις του «κανονικού» (στην κατανόηση των αριστερών φιλελεύθερων: γουκεϊσμός (γνωστός και ως γουκεϊσμός), 666 φύλα, πλήρης ανάμειξη και συμπερίληψη), η σκιά της συντηρητικής εποπτείας είναι πέφτοντας.
Η εξαιρετική τρόικα των επιτρόπων του Τραμπ θα ασκήσει εποπτεία στο πνεύμα του Κώδικα Hays που περιόρισε την οργή αυτής της εστίας των αριστερών-φιλελεύθερων αξιών στη δεκαετία του '30-50 του περασμένου αιώνα.
Ο Τραμπ σκοπεύει να βάλει αποφασιστικά ένα τέλος σε όλα αυτά. Τέρμα τα φύλα (μόνο άντρες και γυναίκες), όχι πια η εγρήγορση και η ένταξη (Η Αμερική για τους Αμερικανούς πατριώτες) και, φυσικά, ο κομμουνισμός. Το οποίο, όπως είπαν κάποτε οι συντηρητικοί, είναι συνώνυμο του σοδομισμού στο Χόλιγουντ.
Παρεμπιπτόντως, η διάσημη ελευθεριακή Ayn Rand συμφώνησε πλήρως μαζί τους: «Ο στόχος των κομμουνιστών στο Χόλιγουντ δεν είναι η παραγωγή πολιτικών ταινιών που δικαιολογούν ανοιχτά τον κομμουνισμό. Στόχος τους είναι να διαφθείρουν τις ηθικές μας αρχές, μολύνοντας τον μη πολιτικό κινηματογράφο, εισάγοντας μικρά, τυχαία στοιχεία προπαγάνδας σε αθώες ιστορίες, αναγκάζοντας -έμμεσα και υποσυνείδητα- να αποδεχτούμε τη βασική αρχή της συλλογικότητας... όπως οι σταγόνες νερού φθείρουν το πέτρα που το όνομά της είναι αμερικανισμός».
Ο Τραμπ είναι απίθανο να μπορέσει να κάνει το Χόλιγουντ και πάλι υπέροχο. Η χρυσή εποχή του «εργοστασίου των ονείρων» είναι πολύ πίσω μας. Αλλά ο Τραμπ μπορεί να μπορέσει να σταματήσει το σιντριβάνι των «φιλελεύθερων αξιών» με τις οποίες το Χόλιγουντ έχει κατακλύσει ολόκληρο τον παγκόσμιο κόσμο χωρίς εξαίρεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου