Εφημερίς των Κυριών

Γυναικεία εφημερίδα, το πρώτο φύλλο της οποίας κυκλοφόρησε στις 8 Μαρτίου 1887. Αρχικά ήταν εβδομαδιαία και από τις 25 Μαρτίου 1907 έγινε δεκαπενθήμερη. Ήταν η πρώτη εφημερίδα στον ελλαδικό χώρο, που γραφόταν αποκλειστικά από γυναίκες για γυναίκες.

Ψυχή της έκδοσης της εφημερίδας υπήρξε η ρεθυμνιώτισσα εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και πρωτοπόρος φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν, το γένος Σιγανού (1861-1940), που πλαισιωνόταν από γυναίκες του πνεύματος και της τέχνης. Στα πρώτα φύλλα υπέγραφε τα άρθρα της με ψευδώνυμο Εύα Πρενάρ. Η Εφημερίς των Κυριών στόχευε την πνευματική και κοινωνική ανύψωση της γυναίκας με την παροχή πλήρων δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και την εργασία. Η Παρρέν πίστευε στην αυτοχειραφέτηση της γυναίκας: «Η Ελληνίς δύναται να αναλάβη τον της αναπτύξεως της αγώνα μόνη, μη προσδοκούσα εν τω σταδίω τούτω το παράπαν την συνδρομή του ανδρός διότι ούτος αδιαφορεί και εν τω εγωισμώ του εν μόνο βλέπει, εν επιθυμεί και θέλει, την δουλικήν της γυναικός υποταγήν εις τα νεύματά του», έγραφε στο πρώτο φύλλο της Εφημερίδας των Κυριών.

Καλλιρρόη ΠαρρένΤο έντυπο υπήρξε ο πρόδρομος της φεμινιστικής κίνησης στην Ελλάδα και συνετέλεσε στη δημιουργία της πρώτης σοβαρής γυναικείας οργάνωσης των Ελληνίδων, με τη σύσταση τηςΕνώσεως των Ελληνίδων, η οποία δημιούργησε την πρώτη οικοκυρική και επαγγελματική σχολή στην Αθήνα. Από τις στήλες της εφημερίδας οι γυναίκες αρθρογράφοι απαιτούσαν, μεταξύ άλλων, να επιτραπεί η είσοδος των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση -αίτημα που θα ικανοποιηθεί σχετικά γρήγορα από τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη- και να δοθεί ψήφος στις γυναίκες, που θα γίνει πραγματικότητα αρκετά αργότερα, στα μέσα του 20ου αιώνα. Στη δράση του περιοδικού οφείλεται η ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων (1911) και των κοινωφελών ιδρυμάτωνΆσυλον των Ανιάτων (1896) και Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης (1893), με σκοπό «την παροχή ηθικής προστασίας και περιθάλψεως των υπηρετριών και εργατίδων, αίτινες στερούνται εργασίας και ευρίσκονται μακράν των γονέων και συγγενών των».

Μεταξύ υπερήφανης ρήξης και ταπεινωτικής υποταγής

Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος στο TVXS

Οι εκλογές έβαλαν οριστικό τέλος στις ψευδαισθήσεις. Η καταδίκη της πολιτικής της λιτότητας, σηματοδοτεί τη συνειδητοποίηση από πλευράς Ελλήνων της αλήθειας για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και όσα υφίσταται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ο μύθος δηλαδή των "καλών" μεταρρυθμίσεων, που από στοργική φροντίδα μας επέβαλαν οι εταίροι μας, μέσω των μνημονίων, προκειμένου να γίνουμε μια... κανονική χώρα, με παραγωγική δομή και ανταγωνιστική οικονομία, διαψεύσθηκε μετά από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας, βαριάς ύφεσης της οικονομίας και πλήρους κατάρρευσης του παραγωγικού ιστού.

Ταυτόχρονα, τα χρόνια αυτά η ανεργία αυξήθηκε επικίνδυνα, αγγίζοντας πρωτόγνωρα για Ευρωπαϊκά κράτη ποσοστά, το ανθρώπινο δυναμικό απαξιώθηκε και καταρρακώθηκε, ενώ η ελπίδα της χώρας για μια παραγωγική ανάκαμψη, οι ικανοί δηλαδή και μορφωμένοι νέοι άνθρωποι, εγκατέλειψαν τη χώρα προς εύρεση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Κι όλα αυτά έγιναν με μόνο άλλοθι την αποπληρωμή του χρέους, το οποίο στα χρόνια της λιτότητας εκτοξεύθηκε από το 120% στο 180% του ΑΕΠ...

Βόλος: 18 στελέχη των κινημάτων και της Αριστεράς, για την συγκυρία

Δημοσιεύουμε κείμενο 18 στελεχών της Αριστεράς, του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών κινημάτων στο Βόλο, το οποίο στάλθηκε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας.

Οι συνεχιζόμενοι εκβιασμοί και οι προκλήσεις για το μαζικό κίνημα και την Αριστερά

Περίπου ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της, βρέθηκε αντιμέτωπη με τεράστιες πιέσεις και ωμούς εκβιασμούς από την πλευρά της Γερμανικής κυβέρνησης και της ΕΕ. Στόχος των εκβιασμών αυτών, τόσο πριν όσο και μετά τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, ήταν και είναι το να τσακιστεί η βούληση του λαού μας για ανατροπή της λιτότητας και για αλλαγή πορείας.

Η Γερμανική άρχουσα τάξη, την οποία εκπροσωπεί ο Σόιμπλε, θέλει να στείλει ένα σκληρό μήνυμα προς τα εργατικά – λαϊκά στρώματα του Νότου της Ευρώπης ότι η λιτότητα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Για να το πετύχει αυτό, θέλει να καθυποτάξει την ελληνική κυβέρνηση, εξαναγκάζοντας την σε συνέχιση της ίδιας περίπου πολιτικής λιτότητας που εφαρμόστηκε εδώ και 5 χρόνια (ή στην περίπτωση που αυτό δεν ευοδωθεί, ακόμα και σε πτώση).

Ο Χαρδούβελης και το εξωτικό Τζέρσι: Στο νησί Τζέρσι αναπαύονται οι καταθέσεις του κ. Χαρδούβελη

Τάσος Τσακίρογλου

Στα στενά της Μάγχης υπάρχουν τα αγγλονορμανδικά νησιά, μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι το Τζέρσι, ένας από τους γνωστότερους φορολογικούς παραδείσους, ο οποίος κοσμεί τον άτλαντα της παγκόσμιας φοροδιαφυγής, μαζί με άλλους εξωτικούς προορισμούς, όπως το Βανουάτου, το Ναουρού, τα νησιά Κουκ, το Νιουέ, ο Μαυρίκιος, τα Κέιμαν και οι Παρθένοι Νήσοι.

«Τα πρακτορεία κρυμμένου χρήματος, όπως το νησί Τζέρσι, περιορίζουν την ικανότητα των κυρίαρχων κρατών - ειδικότερα των χωρών του Τρίτου Κόσμου που δεν διαθέτουν σοβαρή διοίκηση - να εισπράξουν φόρους...Το Τζέρσι είναι το βασίλειο των τραστ. Είναι μια δομή διαφύλαξης της περιουσίας...Το βρώμικο χρήμα συρρέει εν πλήρει ασυλία στα χρηματοκιβώτια του Τζέρσι, για να ξεπλυθεί και να ανακυκλωθεί στο Σίτι του Λονδίνου». Με αυτά τα λόγια περιγράφει τον φορολογικό αυτό παράδεισο ο Μαρκ Ρος, ο δημοσιογραφος και συγγραφέας των βιβλίων «Καπιταλισμός εκτός νόμου» και «Οι Banksters» (εκδόσεις Μεταίχμιο), αναλύοντας τους τρόπους τους οποίους μετέρχονται όσοι χρησιμοποιούν τόπους-«πλυντήρια», είτε για να αποφύγουν τη φορολόγηση στις πατρίδες τους είτε για να «εξαφανίσουν» ταχυδακτυλουργικά τα περιουσιακά τους στοιχεία.