Η ανταπόκριση στη χθεσινή ανάρτηση (αλλά και ευκαιρία για να ξεφύγω από την αχρείαστη αντιπαράθεση που ξέσπασε στο μεσαίο χώρο) με ώθησε να μεταφέρω εδώ ένα από τα οκτώ (8) αδημοσίευτα -γνωστά μόνο σε συναδέλφους μου- κείμενα που έγραψα για το στρατό. Να σημειωθεί ότι προηγήθηκε συστηματική μελέτη μηνών προκειμένου να γνωρίσουν καλύτερα το στρατό όσοι συνάδελφοι ενεπλάκησαν στο πρόγραμμα. Στόχος ήταν να φωτιστεί το ευρύτερο περιβάλλον των επιμορφωμένων, δεδομένου ότι η γνώση της πραγματικότητας που ζουν οι επιμορφωνόμενοι αποτελεί σημαντική παράμετρο για την επιτυχία της επιμόρφωσης. Από τα οκτώ κείμενα, επέλεξα τις «αυτοκτονίες στο στρατό» γιατί όπως την πρόσφατη περίοδο των αγανακτισμένων και τότε από τον ανεύθυνο χώρο της ριζοσπαστικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς διαδόθηκε η υπεραπλουστευτική ερμηνεία πως «ουσιαστικά πρόκειται για δολοφονίες του καταπιεστικού στρατιωτικού μηχανισμού»
(Διαβάζεται με την σκέψη στην εποχή που γράφηκε και που ευτυχώς άλλαξε)
Νέος, στρατός αυτοκτονία : Τρείς λέξεις φορτισμένες με έντονη συναισθηματικότητα εμφανίζονται σε μια φράση στις εφημερίδες αρκετές φορές το χρόνο και προωθούν ανάλογη συγκίνηση.
Οι καθησυχαστικές στατιστικές του Υ.Ε.Θ.Α. επιθυμούν να διαβεβαιώσουν ότι οι αυτοκτονίες στις Ε.Δ δεν είναι δυσανάλογες σε ποσοστιαία αναλογία με τις αυτοκτονίες που εμφανίζονται στο γενικό πληθυσμό. Αντιπαρατίθενται στην προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης διαφόρων φορέων που με μονομερή συλλογιστική καταλογίζουν ακέραια ευθύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ανεξάρτητα όμως από τις πολιτικές ευθύνες και αψιμαχίες το πρόβλημα παραμένει. Και μια έστω αυτοκτονία ατόμου που αναστέλλει για ένα μεγάλο διάστημα τον κανονικό ρυθμό της κοινωνικής ζωής για να προσφέρει εθνική υπηρεσία και τελικά οδηγείται στην τραγικότερη ανθρώπινη εκδήλωση αξίζει να διερευνηθεί σε βάθος.
Α. Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
Από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει μια βαθμιαία αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές τα τελευταία χρόνια. Απόλυτοι αριθμοί δεν αναφέρονται γιατί τα ψυχικά προβλήματα-παρά την σχετική εξοικείωση που εντοπίζεται στους ανθρώπους σήμερα και τη μεγαλύτερη προσέλευσή τους στις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας-εξακολουθούν να αποτελούν κοινωνικό στίγμα και συχνά αποκρύπτονται. Υπολογίζεται όμως ότι οι ψυχικές νόσοι αντιπροσωπεύουν το 25-30% του συνόλου των νόσων που πάσχει ο εργαζόμενος πληθυσμός στις ανεπτυγμένες χώρες. Επίσης έχει υπολογιστεί ότι ποσοστό 30-50% των ατόμων που προσέρχονται στα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων εμφανίζουν συμπτώματα που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με ψυχικές ή ψυχοσωματικές διαταραχές.
Από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει μια βαθμιαία αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές τα τελευταία χρόνια. Απόλυτοι αριθμοί δεν αναφέρονται γιατί τα ψυχικά προβλήματα-παρά την σχετική εξοικείωση που εντοπίζεται στους ανθρώπους σήμερα και τη μεγαλύτερη προσέλευσή τους στις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας-εξακολουθούν να αποτελούν κοινωνικό στίγμα και συχνά αποκρύπτονται. Υπολογίζεται όμως ότι οι ψυχικές νόσοι αντιπροσωπεύουν το 25-30% του συνόλου των νόσων που πάσχει ο εργαζόμενος πληθυσμός στις ανεπτυγμένες χώρες. Επίσης έχει υπολογιστεί ότι ποσοστό 30-50% των ατόμων που προσέρχονται στα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων εμφανίζουν συμπτώματα που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με ψυχικές ή ψυχοσωματικές διαταραχές.
Το παραδοσιακό ιατρικό μοντέλο θεωρεί ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα εσωτερικών παραγόντων του ατόμου. Τα τελευταία όμως είκοσι χρόνια ήλθε στην επιφάνεια η λειτουργική σχέση μεταξύ συμπεριφοράς του ατόμου και του κοινωνικού περίγυρου.
