Ο αφανής ήρωας Γιώργος Κηρύκου - Μια συγκλονιστική ιστορία!

Την ώρα που μπήκαν τα τανκς ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. Νύχτα 17ης Νοεμβρίου 1973. Αυτός σκαρφαλωμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου ανεμίζει την ελληνική σημαία και φωνάζει, «όχι αδέρφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».

Μαζί με την πόρτα του Πολυτεχνείου, όλα έγιναν συντρίμμια.

Το όνομα του: Γιώργος Κηρύκου. Είναι ένας από τους αφανείς ήρωες του Πολυτεχνείου. Αυτός συνέχισε, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε και δυο δεκαετίες μετά την εξέγερση κάηκε στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993 στην προσπάθεια του να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του. Μια ακόμη θυσία…

Σαν εκείνη της ψυχής του, που σιγόκαιγε τον Νοέμβριο του 73 για ελευθερία, σαν αυτή που κατέκαιε 20 χρόνια μετά ολόκληρο το νησί. Το όνομα του στον κατάλογο των 13 νεκρών του τραγικού περιστατικού της Ικαρίας. Η επανάσταση δεν ήταν κάτι που γινόταν έξω απ’ αυτόν. Η μικρότερη αδερφή του Όλγα, μόλις 11 ετών τότε, θυμάται τον Γιώργο να λέει με υπερηφάνεια, «άντε να αστράψει το όραμα, να φωτιστεί η ύπαρξη μας, μπας και πάρει φωτιά ο κόσμος».

17 Νοέμβρη 2014: «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία»

Έχοντας διανύσει την απόσταση από τη χούντα των αμερικανοκίνητων συνταγματαρχών για να φτάσουμε στις σημερινές «τραπεζοκίνητες» και στενά εποπτευόμενες από τρόικες δανειστών ελληνικές κυβερνήσεις έχουν συμβεί πολλά.

Από την καταστροφή του Κυπριακού και την ντροπή των Ιμίων μέχρι την ισχυρή Ελλάδα της αρπαχτής και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της νεοελληνικής ματαιοδοξίας. Παρ όλα αυτά, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Νοέμβρη του 1973 το σημερινό αίτημα της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να το συνοψίζουν τρεις λέξεις: «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία»…

Ψωμί

Σύμφωνα με τα ελληνικά και ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία η Ελλάδα έχει:

Γενική ανεργία 25 με- 27%

Ανεργία γυναικών 31-33%

Ανεργία νέων πάνω από 50% Αν σε αυτούς τους αριθμούς (οι οποίοι συμπυκνώνουν το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων) συμπεριληφθούν και οι στατιστικοί δείκτες για την μακροχρόνια ανεργία τότε η εικόνα είναι (σχεδόν) πλήρης.

Εδώ Πολυτεχνείο!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Τι είναι το Πολυτεχνείο; Σίγουρα δεν είναι για όλους το ίδιο...

Από τη μια μεριά υπάρχουν αυτοί που εμφανίζονται να το «τιμούν». Που το αξιοποίησαν σαν ένα πολύ καλό «διαβατήριο», το οποίο, αν και ληγμένο, το επιδεικνύουν χρόνια τώρα για να ανανεώνουν τη σκοροφαγωμένη καρτέλα με τα αγωνιστικά τους «ένσημα». Θεωρούν ότι έτσι αντιπαρέρχονται το παρόν τους, προτάσσοντας το παρελθόν τους αφού πρώτα το «έφτυσαν»...

Είναι οι ίδιοι που κατά καιρούς πρωτοστάτησαν στη φιλολογία περί «απομυθοποίησης» του Πολυτεχνείου. Που επιχείρησαν να εξαγνίσουν το δικό τους«βόλεμα» με τις θεωρίες για «τη γενιά που κουράστηκε», με τα κηρύγματα για το «πάλιωμα» των συνθημάτων του Πολυτεχνείου.

Είναι αυτοί που, αφού εξαργύρωσαν τη νιότη τους στα διάφορα πόστα του κράτους, τώρα ατενίζουν το τανκ που έριξε την πύλη, στρογγυλοκαθισμένοι στις καρέκλες των ...«θινκ τανκς» της εξουσίας. Μιας εξουσίας, που το πρώτο «φιλολαϊκό» της προσωπείο το έβαλε ο Γκιζίκης, και που εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, το υπηρετούν οι ίδιοι, αλλάζοντας τις μάσκες...

ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;

Του ΘΩΜΑ ΖΑΧΑΡΑΤΟΥ*

«Μίρκο Κράλη τι ζητάς;

Εδώ δεν είναι παίξε γέλασε:

Εδώ είναι Μπαλκάνια».

Ν. Εγγονόπουλος «Όρνεον 1748»

Αρχές Δεκεμβρίου σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε στη Μέση Ανατολή. Τα σύνορα είπε χαράχτηκαν στη βάση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν αντανακλούν καμιά πραγματικότητα. Αντίθετα, συνέχισε, οι καρδιές και η σκέψη των ανθρώπων ήταν πάντα μαζί. Ήρθε ο καιρός, κατέληξε, να ξανασυναντηθούμε με μία νέα μορφή και υπάρχει η δύναμη που θα εγγυηθεί αυτή την ενότητα.

Μια σαφέστατη τοποθέτηση για το νέο- οθωμανικό όραμα της Τουρκίας.

Εδώ και αρκετά χρόνια η Τουρκία κινείται προς αυτή τη κατεύθυνση. Η σύσφιξη των δεσμών με Αλβανία, Βοσνία, Κόσοβο, και η ενεργοποίηση Μουσουλμανικών μειονοτικών κομμάτων στα Βαλκάνια, πάει ταυτόχρονα με την προσπάθειά της να «εκπροσωπήσει» τον Αραβικό κόσμο. Το χαρτί που χρησιμοποιεί στη Μέση Ανατολή είναι το Παλαιστινιακό και η όξυνση της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ.

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ Λ.Δ. ΤΟΥ ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ

H Iskra παραθέτει χαιρετισμό της Ανανεωμένης Κομμουνιστικής Οργάνωσης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ προς τους Έλληνες αγωνιζόμενους αντιφασίστες με αφορμή την 41η Επέτειο του Πολυτεχνείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου "κατά της Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής χούντας των μαύρων συνταγματαρχών".

Ολόκληρος ο χαιρετισμός έχει ως εξής:"Αγαπητοί σύντροφοι!

Με ιδιαίτερη χαρά σας απευθύνουμε χαιρετισμό για την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής χούντας των μαύρων συνταγματαρχών. Αυτές τις βαρυσήμαντες ημέρες, πριν από 41 χρόνια, οι καλύτεροι γιοί και οι καλύτερες κόρες του λαού σας, έδειξαν σ' όλο τον κόσμο ένα μεγάλο υπόδειγμα του τι σημαίνει αγάπη στην πατρίδα, πίστη στα ιδανικά με ανιδιοτέλεια καιαυταπάρνηση, χωρίς να λογαριάσουν την ίδια τους τη ζωή, αφουγκραζόμενοι τη φωνή της συνείδησής τους, τη φωνή της φλογερής τους καρδιάς.

Ο Αριθμος των νεκρων

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί.

Αυτοί είναι οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα, προκαλώντας συζητήσεις και ισχυρισμούς, ακόμη και ότι δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός. Διαβάστε την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, με τίτλο "Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973".

Όπως αναφέρει ο κ. Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας "Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες" , "η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη 'ασυλία', στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου".

Το ανολοκλήρωτο Πολυτεχνείο, του Θανάση Σκαμνάκη

Μέχρι την πρώτη κατάληψη της Νομικής, το αντιδικτατορικό κίνημα πορευόταν σε στεγνό τοπίο. Λίγους μόλις μήνες πριν ξεσπάσουν τα μαζικά γεγονότα, η απογοήτευση και η ιδέα πως η χούντα θα μείνει τριάντα χρόνια, ήταν κυρίαρχη ακόμα και στους δραστήριους φοιτητικούς κύκλους.

 

«Η χαμένη γενιά του ’50», μας αποκαλούσαν παλιοί Λαμπράκηδες, εκείνοι που είχαν ζήσει τη δόξα της δεκαετίας του ’60, τη μεγάλη πολιτιστική άνθιση, τη μεγάλη επαναφορά της Αριστεράς στο πολιτικό προσκήνιο – η Χαμένη άνοιξη του Τσίρκα ήρθε μετά. Ύστερα γίναμε η γενιά του Πολυτεχνείου, εκείνη που έκανε μια εξέγερση και έζησε τη δόξα της και που αργότερα έπρεπε να απολογείται γι’ αυτό, αλλά με πολλές έννοιες μια κερδισμένη γενιά, όχι όπως η επόμενη που τραγούδαγε ο Πορτοκάλογλου, «της μεταπολίτευσης καημένη γενιά».

Βέβαια όσοι χρησιμοποιούν την ιδέα των γενεών, δεν το κάνουν αθώα, για λόγους ευκολίας στην ιστορική αναφορά. Με τον όρο γενιά θέλουν να τα περιλάβουν όλα, και τον Τζιαντζή και τον Λαλιώτη, και τον Κάππο και τη Δαμανάκη, και το Γαϊτανίδη και τον Ανδρουλάκη. Και μέσα στο χυλό οι πρώτοι να εξομοιωθούν με τους δεύτερους. Με αυτόν τον τρόπο εκδικούνται τα γεγονότα, διαβρώνουν τη μνήμη και υπονομεύουν το παρόν.

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

... θα μπουκάρω στα γραφεία σας.

Ντριν, ντριν, ντριν. Χτυπάει το τηλέφωνο.

Εσύ: Εμπρός

Φωνή: Καλημέρα σας κύριε Ελληνίδη, σάς καλώ από το call center του Υπουργείου Οικονομικών. Είμαι η Σούζυ Βολεψαροπούλου-Φιλοτόμαρου και η συνομιλία μας καταγράφεται. Έχετε ληξιπρόθεσμες οφειλές 150 ευρώ προς το δημόσιο ταμείο αλλά από τον έλεγχο που κάναμε διαπιστώσαμε ότι έχετε κάνει αγορές βρεφικού γάλακτος το 2012 αξίας 60 ευρώ και επισκεφθήκατε δύο φορές τον παιδίατρο με κόστος 80 ευρώ. Έχετε αγοράσει και τρία πακέτα τσιγάρα όλο το χρόνο αξίας 12 ευρώ. Γιατί δεν πληρώσατε το χρέος σας εφόσον μπορούσατε να κάνετε αυτές τις άσκοπες δαπάνες;

Εσύ: &*#@@@^%**???###&***@ :))))@%##:((((!!!!!!!!&&&@@ (από μέσα σου προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις αν είναι φάρσα ή γεγονός.

Φωνή: Ελπίζω να μην έχετε κατεβάσει το ακουστικό διότι αυτό θα έχει τις ανάλογες κυρώσεις.

Εσύ: Πλάκα μού κάνετε, κυρία μου;

Γαμήστε τους!

Πηγή: Τάσος Κωστόπουλος (Εφημερίδα των Συντακτών)

Ηταν ένα θέαμα άγριο και συνάμα πρωτόγνωρο: χωρίς να πέσει ούτε πέτρα, δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή αψιμαχία, η Στουρνάρη γέμισε ξαφνικά με τα ποδοπατημένα κορμιά εκατοντάδων άοπλων νέων παιδιών, που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πεδίο εκτόνωσης για δεκάδες άνδρες των ΜΑΤ.

Ορμώντας ξαφνικά απ’ όλες τις παρόδους, με τη μυριόστομη ιαχή «γαμήστε τους! γαμήστε τους!», οι τελευταίοι οφθαλμοφανώς το γλεντούσαν: επί ένα τέταρτο της ώρας χτυπούσαν ανελέητα τους πεσμένους φοιτητές, τους ποδοπατούσαν, τους ψέκαζαν κατάμουτρα με τις φυσούνες, εκτόξευαν μέσα στον κόσμο χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης», σταματώντας κάποιες στιγμές, μόνο και μόνο για να εκφράσουν με βρισιές τον ενθουσιασμό τους γι’ αυτό το μονόπλευρο ξεσάλωμα. Μοναδικοί τυχεροί, όσοι λιγοστοί πρόλαβαν να μπουν από την πύλη της Στουρνάρη στο ΕΜΠ, μέσα στο περίπου μισό λεπτό που μεσολάβησε ανάμεσα στο άνοιγμά της και την επίθεση της αστυνομίας στους περίπου 1.500 διαδηλωτές.

Γιατί το Ποτάμι είναι τόσο φιλοχουντικό;

Ούτε δυο εβδομάδες δεν είχαν περάσει από τα τερατώδη ψέματα που εκστόμισε ο “φιλόσοφος” του ποταμιού Στέλιος Ράμφος για το δήθεν μηδενικό χρέος που άφησε πίσω της η χούντα και το Ποτάμι επανήλθε στην υπόγεια φιλοχουντική στάση που εκφράζει εδώ και χρόνια ο Σταύρος Θεοδωράκης.

“Η εξέγερση των φοιτητών το ’73″ διαβάσαμε σε ανακοίνωση του κόμματος” ήταν μια ηρωική πράξη που έγινε κόντρα στους κομματικούς μηχανισμούς της εποχής”.

Δεν χρειάζεται φυσικά να μπει κανείς στον κόπο να εξηγεί στον “δημοσιογράφο – πλυντήριο της Χρυσής Αυγής”, Σταύρο Θεοδωράκη, ότι στα χρόνια της δικτατορίας δεν υπήρχαν πολιτικά κόμματα.

Ούτε Ψωμί, Ούτε Παιδεία, Ούτε Ελευθερία

H επέτειος της 17ης Νοέμβρη έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη διεκδίκηση του οράματος για μια καλύτερη ζωή, όπως αυτό εκφράστηκε μέσα από το τρίπτυχο «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». 

Γιάννης Μυλόπουλος

Σαράντα ένα χρόνια μετά, το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου φαντάζει πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη –ίσως- φορά που ο απολογισμός της επετείου όχι μόνο δεν καταγράφει πρόοδο σε κανέναν από τους τρεις παραπάνω στόχους, αλλά αντίθετα, αναδεικνύει μια άτακτη υποχώρηση κι ένα σοβαρό έλλειμμα και στους τρεις τομείς, ανάλογο με εκείνο με το οποίο συνδέθηκε, επί δικτατορίας, η εξέγερση του Πολυτεχνείου.


Η πρωτοφανής πολιτική της σκληρής, όσο και μονόπλευρης λιτότητας που επιβάλλουν τα μνημόνια δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, που σήμερα πλέον βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να δίνει αγώνα επιβίωσης. Με το ένα τρίτο σχεδόν του ενεργού πληθυσμού να έχει χάσει τη δουλειά του, με τους μισούς και παραπάνω νέους να πλήττονται από την ανεργία και με τον υπόλοιπο πληθυσμό να βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και να υφίσταται τις συνέπειες τόσο της ύφεσης της οικονομίας, όσο και της ληστρικής επιδρομής του κράτους, οι Έλληνες αισθανόμαστε πλέον τον τόπο μας να μη μας χωρά.