Χωρικά ύδατα: Τι πραγματικά βρίσκεται στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών

Νικόλ Λειβαδάρη

Κατά τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη το αντικείμενο του όποιου διαλόγου Ελλάδας –Τουρκίας είναι οι «θαλάσσιες ζώνες». Κατά τον υπουργό Εξωτερικών η μόνη συζήτηση μεταξύ των δύο πλευρών είναι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα»: «Θέλω να είμαι ξεκάθαρος», δήλωσε ο Νίκος Δένδιας στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Το ζήτημα των ενδεχόμενων μελλοντικών διαπραγματεύσεων θα είναι η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και πώς μπορεί να επιτευχθεί».

Η αποχρώσα διαφορά ανάμεσα στις δύο τοποθετήσεις δείχνει και τι πραγματικά βρίσκεται στο τραπέζι τόσο μιας ενδεχόμενης μελλοντικής διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, όσο και των διερευνητικών επαφών, οι οποίες ξεκίνησαν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη και συμφωνήθηκε να συνεχιστούν με μια νέα συνάντηση στην Αθήνα. 

Ο υπουργός Εξωτερικών, κατά την πάγια διπλωματική γλώσσα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, μιλά μόνον για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Ο πρωθυπουργός μιλά, πολιτικά, για «θαλάσσιες ζώνες» οι οποίες, ντε φάκτο, περιλαμβάνουν και τα χωρικά ύδατα. Και επ’ αυτή της, πολιτικής διατύπωσης, έμπειροι διπλωμάτες – αλλά και η πρόσφατη ιστορική εμπειρία – δείχνουν τρία δεδομένα.

Το πρώτο είναι πως τα χωρικά ύδατα αποτελούν «συγγενή εκκρεμότητα» της υφαλοκρηπίδας. Δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας εάν δεν υπάρξει συμφωνία για το εύρος των χωρικών υδάτων – διότι, όπως έχει πει και ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, τα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων αποτελούν τα εσωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας.

Σήφης Βαλυράκης : Το συγκλονιστικό άρθρο του για τη Χούντα, την καταδίκη του, την απόδρασή του

Ο Σήφης Βαλυράκης έφυγε από τη ζωή σήμερα. Ομως, έμεινε στην ιστορία και για την αντιστασιακή του δράση

Τραγικό τέλος είχε η βόλτα για ψάρεμα για τον Σήφη Βαλυράκη, πρώην βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ, αλλά κι έναν άνθρωπο που πέρασε δύσκολα την περίοδο της Χούντας. Το 2018 ο Σήφης Βαλυράκης έγραψε ένα άρθρο στο οποίο περιέγραφε εν ολίγοις τη ζωή του, τα χρόνια την περίοδο της δικτατορίας, την βαριά καταδίκη του, την απόδρασή του.

Ας διαβάσουμε το εκπληκτικό αυτό άρθρο του αδικοχαμένου Σήφη Βαλυράκη ο οποίος πέθανε την Κυριακή στα νερά του Ευβοϊκού:

Ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, χαρά θεού στην Φλωρεντία. Στην Piazza Della Signoria, μπροστά στο μπρούτζινο άγαλμα του Τσελίνι, που αναπαριστά τον μυθικό Περσέα να κρατά ψηλά το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας, απολαμβάνω τον καφέ μου. Ανακαλώ στην μνήμη τα περασμένα και προβληματίζομαι για τα μελλούμενα.

Θυμάμαι την 21 Απριλίου του 1967 στην Ελλάδα, το ξενοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Θυμάμαι την αντίσταση κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, την σύλληψη μου από την ασφάλεια, την απομόνωση, την «ανάκριση», την πολύμηνη «περιποίηση» από την περιβόητη στρατιωτική αστυνομία στο ΕΑΤ – ΕΣΣΑ, την βαριά καταδίκη μου από το έκτακτο στρατοδικείο, την φυλακή.

Σήφης Βαλυράκης: Οι 15 απόπειρες απόδρασης και τα καταναγκαστικά έργα στην Αλβανία

Η ζωή του Σήφη Βαλυράκη στα χρόνια της χούντας κινούνταν μεταξύ James Bond και Prison Break: 

Κωστής Χριστοδούλου

Ο Σήφης Βαλυράκης ο οποίος βρέθηκε νεκρός το βράδυ της Κυριακής στην θάλασσα της Ερέτριας, στην Εύβοια, μπορεί να ήταν γνωστός για την παρουσία του στο πολιτικό σκηνικό ως βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ για περίπου τέσσερις δεκαετίες, όμως για τους περισσότερους είναι άγνωστη η έντονη αντιστασιακή του δράση στα χρόνια της δικτατορίας.

“Δεν άφησα φυλακή που να μην προσπάθησα να αποδράσω, έχω περισσότερες από 15 απόπειρες και δύο επιτυχείς” είχε αναφέρει ο ίδιος ο Σήφης Βαλυράκης στο ντοκιμαντέρ “Η άγνωστη αντίσταση κατά της Δικτατορίας” της ΕΡΤ πριν από αρκετά χρόνια. Πριν όμως φτάσουμε στις “κινηματογραφικές” αποδράσεις αξίζει να δούμε τους λόγους για τους οποίους τότε νεαρός Βαλυράκης είχε γίνει κόκκινο πανί για την δικτατορία.

Γιος του βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, Γιάννη Βαλυράκη που ήδη είχε συλληφθεί από την χούντα των συνταγματαρχών, ο Σήφης (Ιωσήφ) φοβούμενος την δική του σύλληψη φεύγει με πλαστό διαβατήριο από την Ελλάδα για την Ιταλία. Εκεί οι σύντροφοι τού του συνέστησαν να μεταβεί στο Μόναχο και να φιλοξενηθεί από τον μετέπειτα πρώτο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή της Γερμανίας, Γιάννη Σακελαρίου. Αυτός τον φέρνει σε επαφή με την Αγγέλα Κοκκόλα στην Στοκχόλμη όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ιδρύσει ήδη από το 1968 το ΠΑΚ, στον ένοπλο βραχίονα του οποίου θα ενταχθεί ο νεαρός Βαλυράκης.

Μέσω Μονάχου και στην συνέχεια με πλοίο από την Ιταλία θα κατέβει το 1971 σε ειδική αποστολή στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα διέμενε στο σπίτι μίας ξαδέλφης του περιμένοντας το πράσινο φως για να τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό. Λίγο πριν την πυροδότηση στο σημείο που του είχαν υποδείξει, τον συνέλαβε η αστυνομία καθώς γνώριζε όλα τα βήματα του καθώς άνθρωποι της δικτατορίας είχαν καταφέρει να εισχωρήσουν στο ΠΑΚ και να γνωρίζουν τα επόμενα βήματα των μελών του.

Πώς ο Τσόρτσιλ διέλυσε την Ελληνική Αντίσταση

Στις 8 Μαΐου του 1945, υπεγράφη η συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας. Η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί έξι μήνες πριν. Για περισσότερα από τρία χρόνια, ο ελληνικός λαός διεξήγαγε μαζική αντίσταση ενάντια στους φασίστες κατακτητές, Ιταλούς, Βούλγαρους και κυρίως τους Γερμανούς ναζί. 

Τα πάθη για την Ελλάδα, ωστόσο, δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Oι συνεργάτες των κατακτητών διατήρησαν τις θέσεις τους στο στρατό, την αστυνομία και άλλα όργανα κρατικής εξουσίας, και οι αντιστασιακοί άρχισαν να διώκονται, να εκτοπίζονται και να εκτελούνται εκ νέου. Για πολλά χρόνια, η ελληνική αντίσταση παρουσιάστηκε ως εγκληματική επιχείρηση από διαδοχικές κυβερνήσεις. Κι ενώ αναγνωρίστηκε τελικά το 1982, ποτέ δεν έγινε αντικείμενο επίσημου εορτασμού. Το 2016 για πρώτη φορά γιορτάστηκε επίσημα η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ. 

Ο φόβος για μια «κόκκινη Ελλάδα»

«Eίστε υπεύθυνοι για τη διατήρηση της τάξης στην Αθήνα και για την εξουδετέρωση ή την καταστροφή όλων των ένοπλων ομάδων του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που προσεγγίζουν την πόλη. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποια στρατηγική θέλετε για τον αυστηρό έλεγχο των δρόμων και να χρησιμοποιήσετε όσους άντρες κρίνετε… Θα ήταν φυσικά καλό αν οι εντολές σας ενισχύονταν από το κύρος της ελληνικής κυβέρνησης… Μην διστάσετε όμως να δράσετε σαν να είστε σε μια κατακτημένη πόλη, όπου μια τοπική επανάσταση βρίσκεται σε εξέλιξη… Πρέπει να κρατήσουμε και να κυριαρχήσουμε στην Αθήνα. Θα ήταν πολύ καλό να το πετύχετε χωρίς αιματοχυσία, αν αυτό είναι δυνατό, αλλά και με αιματοχυσία αν χρειαστεί». 

Ο ταχυδρόμος και ο Σαμαράς, χτυπάνε πάντα 2 φορές

Στέλιος Κούλογλου

Στην περίφημη ταινία «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα 2 φορές», ο γερασμένος, ελληνικής καταγωγής εστιάτορας Νικ Παπαδάκης δολοφονείται, κάπου έξω από το Λος Αντζελες, από τη σύζυγο του (Τζέσικα Λανγκ) και τον εραστή της (Τζακ Νίκολσον). Ο τίτλος του φιλμ και του ομώνυμου βιβλίου πάνω στο οποίο στηρίζεται, θέλει να πει ότι ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα 2 φορές, για να βεβαιωθεί ότι ο αποδέκτης θα πάρει το γράμμα.

Η νεοδημοκρατική βερσιόν, μετά την χθεσινή συνέντευξη Σαμαρά, μοιάζει και αυτή με φιλμ νουάρ: δεν υπάρχουν «καλοί» πρωταγωνιστές, η δράση εξελίσσεται βασικά στο ημίφως, η εκδίκηση και οι (πολιτικές) δολοφονίες είναι στην ημερήσια διάταξη. Αφού έχει σκοτώσει τον πατέρα, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης του, μπορεί o κ. Σαμαράς να κάνει το ίδιο με τον γιο, σχεδόν 20 χρόνια μετά;

Βασικό κίνητρο της δολοφονίας είναι η εκδίκηση, όχι τόσο οι θέσεις του κ. Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά ή η κωλοτούμπα του στο μακεδονικό. Όσο ήταν πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς, ούτε τις διερευνητικές συνομιλίες με τους «επιτιθέμενους πειρατές» σταμάτησε, ούτε άλλαξε την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων με την τότε πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, για την εξεύρεση μιας αμοιβαίας λύσης για το όνομα, με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι ο κ.Μητσοτάκης, τον οποίο ο ίδιος βοήθησε να εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ, δεν ανταπόδωσε την εξυπηρέτηση, παρότι είχε 2 ευκαιρίες να το κάνει: δεν τον πρότεινε όχι για πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ούτε καν Επίτροπο στην Κομισιόν. Και σε τέτοια φιλμ, τέτοιες προδοσίες δεν συγχωρούνται. Χύνεται αίμα.