Κλίνατε επ’ (ακρο)δεξιά

Στάθης

Η εδραιωμένη πλέον τάση της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη (πρόσφατο παράδειγμα –αλλά και ειδικού ιστορικού βάρους– η Ιταλία), καθώς και η όλο και πιο απενοχοποιημένη διαδικασία σχηματισμού κυβερνήσεων δεξιάς - κεντροδεξιάς - ακροδεξιάς, είναι ίσως από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο κ. Μητσοτάκης τηρεί σιγήν ιχθύος για περιπτώσεις όπως του κ. Δαβάκη.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. βλέπει προς τα πού τραβάει το πράγμα. Δεν είναι μόνον οι «φιλιππικοί» του Αδώνιδος, είναι οι φόρα παρτίδα πλέον εκκλήσεις, όπως εκείνη του κ. Βορίδη για τη δημιουργία Αντικυβερνητικού Μετώπου.

Μπορεί η έκκληση Βορίδη να απευθύνεται προς την Κεντροαριστερά, αλλά η τυχόν συγκρότηση ενός τέτοιου Μετώπου θα σημαίνει μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά - ακροδεξιά.

Δεδομένου ότι στην Ελλάδα η Αριστερά που (γονάτισε και για αυτό) κυβερνάει έχει ήδη μετατοπισθεί προς τα δεξιά και δεδομένου ότι η Δεξιά στην Ευρώπη τα βρίσκει σιγά - σιγά με την Ακροδεξιά, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να βλέπει αυτή τη μετάλλαξη να συντελείται στη βάρδια του…

Το ΡΚΚ παγίωσε κουρδική εθνική συνείδηση κόντρα στην τουρκική

Λόγω της δράσης του ΡΚΚ, ο κουρδικός εθνισμός αναπτύσσεται δυναμικά όχι μόνο στις νοτιοανατολικές επαρχίες, οι οποίες είναι αμιγώς κουρδικές, αλλά και στις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων όλης της Τουρκίας. Εκεί έχουν καταφύγει εκατομμύρια Κούρδων όχι μόνο λόγω της αστυφιλίας, αλλά και λόγω της πρακτικής του βίαιου ξεριζωμού αγροτικών κουρδικών πληθυσμών στη νοτιοανατολική Τουρκία μέσω των συστηματικών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.

Σταύρος Λυγερός

Ας σημειωθεί ότι κατά τη διάρκειά τους έχουν καταστραφεί σχεδόν 5.000 κουρδικά χωριά και οικισμοί. Με άλλα λόγια, ακόμα και η απόσχιση εδαφών δε θα έλυνε οριστικά το κουρδικό πρόβλημα. Το κουρδικό καρκίνωμα έχει κάνει μετάσταση. Το ΡΚΚ προσπαθεί να κατευθύνει τους Κούρδους εσωτερικούς πρόσφυγες να εγκατασταθούν στο τρίγωνο Μερσίνα-Άδανα-Αλεξανδρέττα.

Στόχος του είναι η δημιουργία πολυάριθμων κουρδικών κοινοτήτων στην περιοχή αυτή, ώστε να δημιουργηθούν οι πληθυσμιακές προϋποθέσεις για μελλοντική κουρδική έξοδο στη Μεσόγειο. Με βάση επίσημα στοιχεία, η πλειονότητα του πληθυσμού της Μερσίνας (λιμάνι) είναι Κούρδοι.

Για χρόνια η Δύση είχε επιδείξει μια περισσότερο ή λιγότερο σκανδαλώδη ανοχή, δίνοντας στην Άγκυρα τον χρόνο να λύσει στρατιωτικά το πρόβλημα. Οι σταυροφόροι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έκλειναν τα μάτια τους στο όνομα των γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων. Από ένα σημείο και πέρα, όμως, ακόμα και οι Αμερικανοί άρχισαν να υποδεικνύουν την ανάγκη μιας πολιτικής λύσης.

«Ορεινοί Τούρκοι»

Γάζα σημαίνει εγκλεισμός : Οδοιπορικό στην καθημερινότητα της Γάζας

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγράφουν πώς σε μια μικρή λωρίδα γης δύο εκατομμύρια άνθρωποι ζουν αποκλεισμένοι και αγωνίζονται να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Γάζα σημαίνει εγκλεισμός. Είναι μια λωρίδα γης με μήκος 42 χιλιόμετρα και μέγιστο πλάτος 12,5 χιλιόμετρα, ενώ μπορεί να τη διασχίσει κάποιος με αυτοκίνητο από βορρά προς νότο μέσα σε μόλις μιάμιση ώρα.

Η Γάζα περικλείεται από τη θάλασσα στα ανατολικά, από ένα «φράγμα ασφαλείας» —φράχτη από συρματόπλεγμα και αγκαθωτό σύρμα— στα ανατολικά, ενώ στον βορρά έχει ανεγερθεί ένα τείχος ύψους πολλών μέτρων ώστε να μην διασχίζουν οι άνθρωποι τα σύνορα. Άλλο ένα τείχος, υπόγειο αυτή τη φορά, είναι υπό κατασκευή.

Έπειτα από συγκρούσεις μεταξύ υποστηρικτών της Χαμάς και της Φατάχ το 2007, τρεις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ το 2008-2009, το 2012 και το 2014, καθώς και 10 χρόνια αποκλεισμού, οι σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν εκεί αγωνίζονται να σταθούν ξανά όρθιοι.

«Έχω φύγει από τη Γάζα μόνο μία φορά. Με πήγαν στην Αίγυπτο για να κάνω μια εγχείρηση όταν ήμουν 8 ετών. Δεν θυμάμαι τίποτα!» λέει ο 22χρονος Χασάν, ο οποίος πυροβολήθηκε στα σύνορα τον Δεκέμβριο. Πολλοί από τους κατοίκους δεν έχουν μπορέσει ποτέ να φύγουν από τη Γάζα, ιδίως μετά τον αποκλεισμό που επέβαλε το Ισραήλ έπειτα από τη νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές βουλευτικές εκλογές το 2006.

Τσόμσκι: «Ακόμη και ο Όργουελ θα είχε εκπλαγεί σήμερα»

Στα 90 του χρόνια ο Νόαμ Τσόμσκι έφυγε από το MIT
(Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) μετά από 60 χρόνια. Εκεί όπου έκανε την επανάσταση στη σύγχρονη γλωσσολογία και έγινε η κριτική συνείδηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Σήμερα ο σπουδαιότερος εν ζωή Αμερικανός διανοούμενος ζει στην Αριζόνα, στα όρια της ερήμου Σονόρα στο Τουσόν. Η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παϊς» επισκέφτηκε τον Τσόμσκι στο Τμήμα Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Ο Τσόμσκι φοράει παντελόνι τζιν και εντυπωσιάζει με τα μακριά λευκά μαλλιά του. Όπως λέει του αρέσει αυτή η ζεστή ατμόσφαιρα. Το φως της ερήμου, ήταν ένας από τους λόγους που τον έκαναν να μετακομίσει στο Τούσον. «Είναι ξηρό και καθαρό», λέει.

«Ζούμε σε μια περίοδο απογοήτευσης;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος.

«Πριν από 40 χρόνια», λέει ο Τσόμσκι, «ο νεοφιλελευθερισμός, υπό την ηγεσία του Ρίγκαν και της Θάτσερ εξαπέλυσε επίθεση στον κόσμο. Και αυτό είχε αποτέλεσμα. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε ιδιωτικά χέρια συνοδεύτηκε από μια απώλεια ισχύος στον πληθυσμό. Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε μια επισφαλή ζωή με χειρότερες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα θυμού, φόβου και απόδρασης. Δεν εμπιστεύονται πλέον ούτε τα ίδια τα γεγονότα. Μερικοί το ονομάζουν λαϊκισμό, αλλά αυτή η πραγματικότητα αποκρύπτεται από τους θεσμούς. Η απογοήτευση από τις θεσμικές δομές έχει οδηγήσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον στα ίδια τα γεγονότα. Εάν δεν εμπιστεύεστε κανέναν, γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τα γεγονότα; Αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;»