Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Στίγκλιτς: Παρανοϊκές οι απαιτήσεις των δανειστών– Η απόφαση για την Ελλάδα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης

Οι ηγέτες της ΕΕ συνεχίζουν να παίζουν ένα παιγνίδι ακραίας πολιτικής με την ελληνική κυβέρνηση, ενώ η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις αξιώσεις των πιστωτών της καλύπτοντας πολύ περισσότερο από το μισό δρόμο, επισημαίνει ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς σε άρθρο του στo Project Syndicate. «Ωστόσο η Γερμανία και οι λοιποί πιστωτές της Ελλάδας συνεχίζουν να αξιώνουν να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα το οποίο έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτυχημένο και το οποίο λίγοι οικονομολόγοι πίστεψαν ποτέ ότι θα μπορούσε, μπορεί ή θα έπρεπε να εφαρμοστεί» επισημαίνει ο Αμερικανός οικονομολόγος.

Η δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας από ένα πολύ μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα σε ένα πλεόνασμα ήταν κάτι το σχεδόν άνευ προηγουμένου, αλλά η αξίωση να επιτύχει η χώρα ένα πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ ήταν παράλογη, υπογραμμίζει ο διεθνής οικονομολόγος.

Δυστυχώς την εποχή που η «τρόικα» περιέλαβε για πρώτη φορά αυτήν την ανεύθυνη αξίωση στο διεθνές οικονομικό πρόγραμμα για την Ελλάδα, οι αρχές της χώρας δεν είχαν άλλη επιλογή από το να την δεχθούν, σημειώνει.

Η παράνοια της επιμονής στην εφαρμογή του προγράμματος αυτού είναι ιδιαίτερα εμφανής τώρα, με δεδομένη την μείωση 25% του ΑΕΠ που έχει υποστεί η Ελλάδα από τότε που άρχισε η κρίση, προσθέτει εξάλλου και επισημαίνει ότι η τρόικα έκρινε πολύ λανθασμένα τις μακροοικονομικές συνέπειες του προγράμματος που επέβαλε.

Κορυφή του παγόβουνου η πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο

Αν οραματιζόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για αυτή τη χώρα δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για την ύπαρξη χωματερών -σκουπιδιών και ανθρώπων- σαν αυτή που σήμερα βρέθηκε στο επίκεντρο ελέω πυρκαγιάς.

Την προηγούμενη εβδομάδα τυλίχτηκε στις φλόγες ένα Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) στον Ασπρόπυργο. Μέρες πολλές η φωτιά έκαιγε, λόγω της έκτασης που είχε λάβει και κυρίως εξαιτίας των φλεγόμενων υλικών. Πλαστικά, χαρτιά, συσκευασίες δεν σβήνουν εύκολα και οι χημικές ενώσεις που εκλύονται κατά την καύση τους είναι ιδιαίτερα τοξικές και επιβαρυντικές για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.

Επιπλέον, βάσει πληροφοριών, κλιμάκιο επιθεωρητών περιβάλλοντος που έκανε πρόχειρη επιτόπια αυτοψία διαπίστωσε ότι στον χώρο υπήρχαν δοχεία ορυκτελαίων, λάστιχα αυτοκινήτων και συσκευασίες με φάρμακα, παρότι η επιχείρηση δεν ήταν αδειοδοτημένη για τη συλλογή τέτοιων υλικών. Είναι επίσης δεδομένο ότι η επιχείρηση -που έκλεισε χωρίς να απομακρύνει ό,τι περιέχονταν στον χώρο της μονάδας- δεν διέθετε κατάλληλο σύστημα πυρασφάλειας, παρότι βρίσκεται εντός βιομηχανικής περιοχής και ο κίνδυνος μεγα-ατυχήματος είναι μεγάλος. Όμως, η τοξική οσμή που κατέκλυσε τη Δυτική Αττική είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που όλοι οι επαΐοντες γνωρίζουν την ύπαρξή του κι όλοι καμώνονται πως δεν υπάρχει.

Χορεύοντας με τις διαπραγματεύσεις

Η Παγκόσμια Τράπεζα ανησυχεί, οι ΗΠΑ προειδοποιούν (με κάποιον φόβο), ο Spiegel επιμένει ότι το κόστος ενός Grexit θα μπορούσε να αγγίξει (κατ’ αρχήν) το 1 τρισ. ευρώ, η Ιταλία γνωρίζει ότι αν «σκάσει» η Ελλάδα οι κερδοσκόποι θα την κάνουν «Κύπρο», ο Guardian βλέπει στην έξοδο της Ελλάδας την αρχή του τέλους της Ευρωζώνης,

η Πορτογαλία βγήκε απ’ τη ζώνη της επιτήρησης για να μπει στη ζώνη της σκλαβιάς και της οικονομίας της φρίκης, όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι βλέπουν τις δημοκρατίες να εκφυλίζονται, και

βεβαίως η κυρία Μέρκελ επιμένει! Οχι στην ασάφεια που σαν ομίχλη κάθε φορά κυκλώνει την προοπτική και τη διαδικασία των συναντήσεών της με τον κ. Τσίπρα, αλλά στην τευτονική σαφήνεια των δηλώσεών της ύστερα απ’ αυτές τις συναντήσεις. Και αυτήν τη φορά λοιπόν η κυρία Μέρκελ ήταν σαφής σαν διαταγή, ου μην και τελεσίγραφο. Η Ελλάδα, είπε, πρέπει μετ’ επιτάσεως ναολοκληρώσει τις συνομιλίες (δηλαδή να δεχθεί αμάσητα και άνευ ετέρας τα προαπαιτούμενα των «θεσμών») και ότι πρέπει να καταλάβει ότι τώρα κάθε μέρα μετράει.

Τι είχες, Γιάννη μου; τι ’χα πάντα.

Παρ’ ότι στην Αθήνα ο άλλος Γιάνης ισχυρίζεται ότι δεν έχουμε συμφωνήσει για το 1% (περί το πρωτογενές πλεόνασμα) και ότι αν συμφωνήσουμε για αυτό και κάποια άλλα ακόμα, σε έξι μήνες ή δώδεκα θα βρισκόμαστε στην ίδια δεινή θέση.

ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση λαός στην εξουσία ?


Οι τεκτονικές αλλαγές που σημειώθηκαν κατά τα τελευταία χρόνια στο κοινωνικό πεδίο, η καταστροφή του κοινωνικού ιστού και η ερήμωση και κατεδάφιση των μεσαίων στρωμάτων οδήγησαν πολλούς από εμάς τους ενεργούς πολίτες να συνειδητοποιήσουμε ότι τα τεχνητά τείχη που είχε ορθώσει η άρχουσα τάξη της χώρας ανάμεσα στο δημοκρατικό κόσμο της μεσαίας τάξης και στους υπόλοιπους εργαζόμενους δεν μπορούν πλέον να συσκοτίσουν το τεράστιο έγκλημα της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας που συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μας και που πλέον το βιώνουμε όλοι και όλες με τραγικό και αδυσώπητο τρόπο και γι’αυτό το λόγο στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να κυβερνήσει ο Σύριζα.

Αγωνιστήκαμε για μια Αριστερά που θα υπερασπίζεται με σθένος τις ανάγκες όλων των εργαζομένων αλλά και της χειμαζόμενης και πληβειοποιημένης μεσαίας τάξης που στενάζει κάτω από το βάρος της ληστρικής υπερφορολόγησης και της απειλής για δήμευση ακόμη και της πρώτης κατοικίας. 

Για την ανάγκη να επανακτήσουμε όχι μόνο τη χαμένη ευημερία που δικαιούμαστε (αφού ξέρουμε καλά ότι ΔΕΝ “τα φάγαμε όλοι μαζί”) αλλά και τον ελεύθερο χρόνο που μας κλέβουν λόγω της συνεχούς αναζήτησης εργασίας, των διπλοβαρδιών, των υπερωριών, των ελαστικών ωραρίων, της κατάργησης του 8ωρου, του πενθήμερου και των ρεπό, καθώς η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας αναγκάζεται πια να δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς κάτεργου μέχρι το βράδυ για μισθούς αναξιοπρεπείς.