Μιας και δεν έβρισκαν μεγαλύτερο διόρισαν τον 78χρονο Κ. Ζαχαράκη, πρώην βουλευτή, διοικητή στον ΟΠΑΔ

«Δεν μπορούσε να αναλάβει κάποιος νεότερος αυτή τη θέση; Δεν υπάρχουν νέοι με προσόντα; Δεν θα μπορούσε να αναλάβει ο γιος σας;»είπαν στον Κωνσταντίνο Ζαχαράκη οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ
Ποια ΤΣΙΠΑ;
Τη διαγράψανε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου!

Την έντονη αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με μπροστάρηδες τους βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, προκάλεσε η επιλογή από την κυβέρνηση του προσώπου του πρώην βουλευτή Κωνσταντίνου Ζαχαράκη, για τη θέση του νέου διοικητή του ΟΠΑΔ.

Η κριτική των βουλευτών επικεντρώθηκε στο θέμα της ηλικίας του κ. Ζαχαράκη, ο οποίος είναι ηλικίας 78 ετών!

Αμηχανία της Δύσης μπροστά στην επίδειξη ισχύος του Πούτιν

Οι καταγγελίες περί «παραβίασης του διεθνούς δικαίου», «εισβολής στην Ουκρανία» κλπ διαδέχονταν η μία την άλλη από δυτικές κυβερνήσεις οι οποίες, όμως, κατά τα άλλα παρακολούθησαν μάλλον αμήχανες την επίδειξη ισχύος του Πούτιν σε απευθείας μετάδοση

Του Μάρκο Πόλο

Με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε η Μόσχα στην προσάρτηση της Κριμαία με το Ρώσο πρόεδρο να αξιοποιεί τις ίδιες τις πράξεις ΕΕ και ΗΠΑ για ν’ απαντήσει στις επικρίσεις. Κεντρικό του επιχείρημα η υπόθεση του Κοσόβου και γιατί εκεί δεν παραβιάστηκε η διεθνής νομιμότητα, ενώ αυτό συμβαίνει στην Κριμαία. Συμπλήρωσε, δε, ότι για να αποσπάσουν ΗΠΑ και ΕΕ το Κόσοβο από τη Σερβία εξαπέλυσαν αιματηρότατη στρατιωτική επιχείρηση, ενώ αντίθετα η Ρωσία ενώθηκε με την Κριμαία χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι. Αναρωτήθηκε, δε, πόσο μεγαλύτερη σύνδεση είχαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ για να επέμβουν επικαλούμενες την «ασφάλεια πολιτών» σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη κ.ο.κ. Υπογράμμισε ότι «δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να φτάνει στη Σεβαστούπολη και να τον υποδέχονται ναύτες του ΝΑΤΟ» εντάσσοντας την εικόνα αυτή στις γενικότερες προσπάθειες των ΗΠΑ και της ΕΕ, όπως είπε, «να πιέσουν, να περικυκλώσουν και να βάλουν στη γωνία τη Ρωσία»

Ποιο το πραγματικό μήνυμα του Πούτιν

Χαρακτηριστικό το εξώφυλλο του Σπίγκελ που διερωτάται ποιος μπορεί να σταματήσει τον Πούτιν

Του Κώστα Ράπτη από την ιστοσελίδα capital.gr

Ο μακαρίτης Παναγιώτης Κονδύλης είχε κάποτε παρατηρήσει ότι το αφήγημα του Ψυχρού Πολέμου θα έχανε πολλή από την αίγλη του αν η περιγραφή “ο καπιταλισμός νίκησε τον κομμουνισμό” αντικαθιστώνταν από την ακριβέστερη περιγραφή “η Αμερική νίκησε τη Ρωσία”…

Η παρατήρηση αυτή του Έλληνα φιλοσόφου φαντάζει απολύτως επίκαιρη σε μία συγκυρία κατά την οποία η αμερικανορωσική αντιπαράθεση, καίτοι δεν έχει πια γνωρίσματα ιδεολογικά παρά μόνον γεωπολιτικά, ξαναδίνει τον τόνο στη διεθνή σκηνή. Σε σημείο μάλιστα ώστε αναλυτές να χαρακτηρίζουν την μεταψυχροπολεμική εικοσαετία ως “απλή παρένθεση”.

Τι θα ψηφίσουν της γης οι κολασμένοι;

Όλοι σχεδόν οι δημοσκόποι ομολογούν ότι οι μετρήσεις της κοινής γνώμης είναι πλέον ελάχιστα αξιόπιστες . Ελάχιστοι απαντούν στα ερωτηματολόγια των εταιρειών και ακόμη λιγότεροι δηλώνουν τι θα ψηφίσουν. Κοντά στις 350.000 νοικοκυριά δεν ερωτώνται καν επειδή τα τηλέφωνά τους έχουν κοπεί, λόγω αδυναμίας πληρωμής των λογαριασμών. Χιλιάδες άλλοι αρνούνται να μιλήσουν στις εταιρείες δημοσκοπήσεων επειδή τις θεωρούν μέρος ενός συστήματος το οποίο αποστρέφονται. Φοβούνται ότι η δημοσκοπική ψήφος τους θα αλλοιωθεί ότι θα χρησιμοποιηθεί ως υλικό για πολιτικά παιχνίδια.
Στις δημοσκοπήσεις δεν απαντούν συνήθως εκείνοι που έχουν πληγεί καίρια από την κρίση, όσοι έχουν περιθωριοποιηθεί ή τείνουν να περιθωριοποιηθούν. Αντιθέτως, είναι σχετικά πρόθυμοι να απαντήσουν όσοι δεν έχουν πληγεί από την κρίση ή όσοι έχουν πληγεί τόσο, ώστε να μην βρεθούν στο περιθώριο. Εκείνο λοιπόν που θα κρίνει τις επόμενες εκλογές, τις τοπικές, τις ευρωεκλογές, τις εθνικές, είναι πόσοι και κυρίως ποίοι θα πάνε να ψηφίσουν, ποιος θα είναι ο λαός που θα σταθεί μπροστά στις κάλπες.

ΠΟΥΤΙΝ: ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

kartesios

 

«Η Κριμαία ήταν και είναι ρωσική γη, αυτό πιστεύαμε πάντα και αυτό είχαμε στην καρδιά μας», τόνισε, απευθυνόμενος στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση (ολομέλεια και των δύο σωμάτων του ρωσικού κοινοβουλίου), ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν, υπογράφοντας παράλληλα διάταγμα για την αποδοχή της Κριμαίας και της πόλης της Σεβαστούπολης στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Ο Ρώσος πρόεδρος εξαπέλυσε επίθεση κατά της Δύσης, μιλώντας για «ανεύθυνη» στάση της στην Ουκρανία και κατηγορώντας την για υποκρισία, αναφερόμενος σε στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, με τελευταία εκείνη στη Λιβύη ενάντια στο καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι.
«Είδαμε προσπάθειες για απαγόρευση της ρωσικής γλώσσας και προσπάθειες αφομοίωσης του ρωσικού πληθυσμού στην Ουκρανία», υπογράμμισε ο κ. Πούτιν.
Στην Κριμαία η ρωσική, η ουκρανική και η γλώσσα των Τατάρων θα είναι ισότιμες», πρόσθεσε ο Ρώσος πρόεδρος.

Γιάννης Ρίτσος - Ρωμιοσύνη

I
Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

Μετά τη δημοκρατία, τι;

Σχόλια πάνω στο βιβλίο του Εμάνουελ Τόντ
Του Στράτου Μεϊντανόπουλου
Ο Εμανουέλ Τοντ είναι από τους λίγους Γάλλους διανοούμενους παλαιάς κοπής: από αυτούς, δηλαδή, που δεν αερολογούν ή συνθηματολογούν προκειμένου να καλύψουν την ιδεολογική ή βιοποριστική τους προσκόλληση.
Το 2008 εξέδωσε το εκτενές δοκίμιο «Μετά τη δημοκρατία»*. Εκεί αναλύει τις αλλαγές στα γαλλικά πράγματα και, βάσει αυτών, προσπαθεί να προβλέψει τη μορφή που θα λάβει το πολιτικό σύστημα της χώρας του.
Το βιβλίο έχει διπλό ενδιαφέρον για τον Έλληνα αναγνώστη. Αφενός, εξετάζει εξελίξεις που είχαν από καιρό αρχίσει να διαφαίνονται σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες, αλλά που έγιναν πλήρως ορατές στην Ελλάδα –τουλάχιστον στο πολιτικό τους σκέλος– μόνον με τη λεγόμενη κρίση. Βοηθά έτσι να διαχωρίσουμε τις ελληνικές ιδιαιτερότητες από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Αφετέρου, είναι γραμμένο αμέσως πριν εκδηλωθεί αυτή η κρίση: άρα, βοηθά να συλλάβουμε τις αλλαγές που ο συγγραφέας εντοπίζει όχι ως άμεσο απότοκο της επέμβασης του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αλλά ως γενική εξέλιξη των δυτικού τύπου πολιτευμάτων.Ο Τοντ περιγράφει την ολιγαρχική στροφή της Γαλλίας, παρουσιάζοντάς την σε ένα φόντο δημογραφικών και ανθρωπολογικών αλλαγών. Η ανάλυση παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, εδώ όμως θα περάσουμε απευθείας στο διά ταύτα του συγγραφέα. Ποιες θεωρεί, δηλαδή, ότι είναι οι πιθανές αντιδράσεις του πολιτικού συστήματος σε αυτή τη νέα κατάσταση. Επ’ αυτού ο Τοντ διατυπώνει δύο απαισιόδοξα σενάρια και μία πρόταση.