εισάχθεια για τους εγκληματίες

Του Προκόπη Μπίχτα

Η απόφαση 1738/2017 του ΣτΕ για παραγραφή των μη επιβεβαιωμένων φορολογικών αδικημάτων που επιτελέσθηκαν πέραν της πενταετίας, απαλλάσσει τους οικονομικούς εγκληματίες των λιστών Λαγκάρντ και Μπόργιανς.

Αυτή η απόφαση έρχεται να δικαιώσει την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία καθυστερούσε τους συγκεκριμένους ελέγχους σκόπιμα,αφού στις λίστες υπάρχουν οι κατ’ επάγγελμα φοροφυγάδες: πολιτικοί-τσιράκια των μνημονίων, μεγαλοαπατεώνες επιχειρηματίες, μιντιάρχες κ.λ.π., που καταλήστεψαν το δημόσιο χρήμα. Είναι αυτοί που, ανάμεσα στα άλλα, αφήνουν ανασφάλιστους τους εργαζομένους τους και δεν τους δίνουν τους μσθούς τους επειδή «έτσι γουστάρουν». Αυτοί οι μεγαλοκλέφτες υπολογίζεται ότι χρωστούν στο δημόσιο περισσότερα από 100 δισεκ. ευρώ. Είναι όλοι διακεκριμένοι φίλοι της κυβέρνησης και των υπόλοιπων μνημονιακών κομμάτων και ανήκουν στα κινήματα υπέρ της ευρωζώνης και τη ΕΕ.

Το ΣτΕ και η κυβέρνηση υλοποίησαν την σεισάχθεια, όχι υπέρ των θυμάτων, αλλά υπέρ των ενόχων του εγκλήματος.

Με πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου παύει η δίωξη τριών μελών του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ και έξι μελών του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων σχετικά με την υπόθεση της πώλησης και επαναμίσθωσης των 28 ακινήτων του Δημοσίου την περίοδο 2013 – 2014. Η ζημιά του Δημοσίου ανέρχεται σε 622 εκατομ. ευρώ.

(Αδεια) ράσα για άδεια πουκάμισα...

Στάθης 

Δυσάρεστη έκπληξη από τον Αθηνών Ιερώνυμο. Εως τώρα έδινε την εντύπωση καλού χριστιανού, ελληνομαθούς, με βαθιά ανθρωπιστική και ευρύτερη μόρφωση. Ενός ευρύχωρου, αγαπητικού και φιλοσοφημένου ανθρώπου. Ομως με το πρώτο ζόρι ο ιεράρχης έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, Μισαλλόδοξο, φανατισμένο, εθνικιστικό, ρατσιστικό και αντικομμουνστικό. Ποιο από τα δύο πρόσωπα είναι το πραγματικό πρόσωπο του Ιερώνυμου; Και τι αξία έχει η αλήθεια του πραγματικού προσώπου για την Ελλάδα;

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ωσάν ο Αθηνών να απεκδύθηκε τον καλό χριστιανό και να ενεδύθη τον εκκλησιαστικό δεσποτισμό. Φαίνεται ωσάν ο Ιερώνυμος να εξέρχεται ως πρόμαχος μιας Εκκλησίας που αρνείται το περιεχόμενό της - τον χριστιανισμό. Διότι με τον χριστιανισμό ουδεμία σχέση έχει (και προσέτι αίρεση θεωρείται) ο εθνισμός, πόσω μάλλον ο εθνικισμός. Ακόμα περισσότερον, η διδασκαλία του Χριστού δεν έχει καμιά συνάφεια με τον φασισμό, τον ρατσισμό κι άλλες απάνθρωπες θεωρίες και πολιτικές. Χιλιοειπωμένα όλα αυτά, να μην τα επαναλαμβάνουμε.

Ο Αθηνών Ιερώνυμος, ως άλλος Χριστόδουλος, διεκδικεί για την Εκκλησία κοσμικό ρόλο. Ακόμα και την αγάπη να εκήρυσσε, αλλά ως πολιτική επιταγή και πολιτειακή υποχρέωση, πάλι κακό στην κοινωνία, τον λαό και το κράτος θα έκανε ο Ιερώνυμος. Ανάλογο κακό με εκείνο που θα διέπραττε ένας λοχίας ή ένας στρατηγός που θα διεκδικούσε ρόλο εθνοσωτήρα. Χιλιοειπωμένα όλα αυτά. Το ερώτημα «γιατί ο Ιερώνυμος επέλεξε αυτόν τον ρόλο;» είναι που πρέπει να απαντηθεί. Τι τον υποχρέωσε σε αυτήν τη δραματική μεταμόρφωση; Υπακούει σε εσωτερικούς συσχετισμούς της Εκκλησίας; Προετοιμάζει η Εκκλησία τον εαυτόν της για έναν ρόλο που μόνον ο όφις διά του μήλου προσέφερε και προσφέρει;