Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

Να 'τανε το '21


Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.

Το «Νά 'τανε το ‘21», που κυκλοφόρησε το 1971, ποτέ δεν το συμπάθησα. Κάτι το ελαφρολαϊκό του ύφος, κάτι το «αντριλίκι» και το έμμεσα ρατσιστικό που απέπνεαν οι στίχοι, κάτι η ένρινη φωνή του Νταλάρα, όλα παρέπεμπαν σε μεσημεριανή μουσικοχορευτική εκπομπή της ΥΕΝΕΔ –κι ας ήταν το συγκεκριμένο τραγούδι του Κουγιουμτζή. Η δικτατορία το πρόβαλε σαν δικό της, γιατί είχε κάτι από «ωδή στην πολεμική αρετή των Ελλήνων». Το είπε μάλιστα κι ο Μπιθικώτσης, που είχε τραγουδήσει και τον «ύμνο της 21ης» -για να μην ξεχνιώμαστε. Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, αλλά οι αναμνήσεις μένουν.

Μια και μιλάμε για αναμνήσεις: κάποτε η (μεγαλο)αστική τάξη είχε –πώς να το κάνουμε- μια αρχοντιά, ένα class, έναν κοσμοπολιτισμό. Έστελνε τα παιδιά της στην Εσπερία, μάθαιναν γράμματα και επιστρέφοντας στην Ελλάδα δημιουργούσαν «σχολές». Σήμερα, συζητάμε για σπουδές-show biz -δηλαδή της πλάκας. Τα πριγκιπόπουλα εξακολουθούν να πηγαίνουν στο εξωτερικό, αλλά τελειώνουν όπως-όπως ένα μεταπτυχιακό και επιστρέφουν μετά περίπου όπως έφυγαν: ξύλα απελέκητα. Πήξαμε στους διπλωματούχους από προγράμματα του Harvard, του Cambridge και του London School of Economics. Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τον Κώστα Καραμανλή ή τη Δόμνα Μηχαηλίδου;

Δείτε, παραδείγματος χάριν, πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση των «αρίστων» το θέμα του εορτασμού των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση. Πρώτα επιστρατεύει την κα Αγγελοπούλου (πιο λαμέ πεθαίνεις). Μετά, καλεί όλους τους «επαΐοντες» (εκτός βέβαια από εκείνους που έχουν πραγματική σχέση με την ελληνική Ιστορία). Στο τέλος, μαζεύει όλη τη συγκομιδή της στη Βουλή και ... πανηγυρίζει. Τί να πω; Εύγε παιδιά, δέκα άριστα!

Πορτο…γλείψε!


Όσοι δεν είδατε τον Πορτοσάλτε, στο χθεσινό κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ, να μιλάει για την Επιτροπή «Ελλάδα 2021» και την πρόεδρο της, Γιάννα Αγγελοπούλου (η Επιτροπή θα προετοιμάσει τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821), χάσατε.

Η «λαμπρή» παρέμβαση δεν περιγράφεται, οπότε την παρουσιάζουμε:

Δεν γνωρίζουμε σε τι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ο Πορτοσάλτε στην Επανάσταση του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Διάκου, του Νικητηρά.

Πάντως, όσον αφορά την «Επιτροπή 2021» καλό θα ήταν, μετά και τον χθεσινό του… ενθουσιασμό, να αναλάβει κάτι. Κρίμα είναι. 

Σημειώνεται ότι το σχόλιο του «Ημεροδρόμου» συντάσσεται με το πνεύμα του παρακάτω άσματος: 


Η μάνα – πρόσφυγας και μια τηλεπερσόνα



«Είναι και θέμα Παιδείας. Αν με ρωτάς οι άνθρωποι που έρχονται ως μετανάστες είναι μαθημένοι ακόμα και να μην έχουν να φάνε να κάνουν 5-6 παιδιά. Ο Έλληνας την περίοδο της κρίσης με το ζόρι έκανε ένα παιδί και αυτό για να πει έγινα γονιός (…) Βλέπεις τους μετανάστες που είναι με την κοιλιά στο στόμα και μπαίνουνε στη βάρκα και δεν τους νοιάζει. Ο Έλληνας αν δεν κάνει τον προγραμματισμό να σκεφτεί “θα έχω να σπουδάσω το παιδί μου, να το ταΐσω, να το ποτίσω;” δεν θα κάνει δεύτερο παιδί».

Τα παραπάνω (τα οποία μπορείτε να δείτε και σε βίντεο στη συνέχεια) είναι οι δημόσιες σκέψεις μιας τηλεπερσόνας, που καθημερινά «ψυχαγωγεί» και «ενημερώνει».

Δεν μας ενδιαφέρει εάν αυτό πιστεύει ή εάν δεν μπορεί να αντιληφθεί κάτι παραπάνω από αυτά που είπε.

Δεν θα μπούμε καν στον κόπο να εξηγήσουμε γιατί δεν είναι θέμα… παιδείας και… ελληνικότητας να μπαίνει μια γυναίκα «με την κοιλιά στο στόμα» σε μια βάρκα, που δεν ξέρει αν θα βουλιάξει λίγο αργότερα.

Οι σκέψεις που είπε δημόσια, με τόση σιγουριά, η τηλεπερσόνα, είτε το καταλαβαίνει, είτε όχι, είναι ρατσιστικές. Και είναι και ηλίθιες. Δεν θα μπορούσαν, άλλωστε, να ήταν ρατσιστικές εάν δεν ήταν ηλίθιες. 

Νύχτα των Κρυστάλλων: Η απαρχή της θηριωδίας των Ναζί εναντίον των Εβραίων



Η «νύχτα των κρυστάλλων» αποτελεί το πρώτο μαζικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στη Γερμανία. Συνέβη τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου 1938 ως τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης μέρας και ήταν η πρώτη ένδειξη για το τι θα ακολουθούσε αργότερα με το εβραϊκό ολοκαύτωμα.

Ονομάστηκε «νύχτα των κρυστάλλων», επειδή οι Ναζί ξέσπασαν πάνω στις ιδιοκτησίες των Εβραίων, σπάζοντας τις βιτρίνες πολλών καταστημάτων τους.

Στις 10 Νοεμβρίου, ώρα 1:20 π.μ., ο Ράινχαρντ Χάιντριχ ως επικεφαλής των Αστυνομικών Δυνάμεων Ασφαλείας (Sicherheitspolizei) έστειλε ένα επείγον τηλεγράφημα στα αρχηγεία και στα τμήματα της κρατικής αστυνομίας, αλλά και στους επικεφαλής των Ταγμάτων Εφόδου στις εκάστοτε περιφέρειες, το οποίο περιείχε οδηγίες σχετικά με τα επεισόδια. Μονάδες των Ταγμάτων Εφόδου και της Χιτλερικής Νεολαίας σε όλη τη Γερμανία και τις προσαρτημένες περιοχές ενεπλάκησαν στην καταστροφή κατοικιών και επιχειρήσεων που ανήκαν σε Εβραίους. Πολλά από τα μέλη αυτών των μονάδων φορούσαν πολιτικά ρούχα, ώστε να κάνουν πιο πειστική την πλασματική εντύπωση ότι οι αναταραχές οφείλονταν στην “οργισμένη αντίδραση του κόσμου”.

Χαμένοι στη Μετάβαση


Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και πολλοί στην Ευρώπη, και ειδικά στη Γερμανία, ετοιμάζονται να το γιορτάσουν. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τους περισσότερους Ανατολικοευρωπαίους. Σε αυτούς η εποχή αμέσως μετά την πτώση του Τείχους, δεν άφησε απλά μια γλυκόπικρη γεύση, αλλά και βαριά τραύματα, τα οποία δεν έχουν ακόμη επουλωθεί. Σε πολλές μετακομμουνιστικές χώρες το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ παραμένει κάτω από το επίπεδό του 1989. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους, που η νοσταλγία για την οικονομική ασφάλεια και την κοινωνική σταθερότητα του αυταρχικού παρελθόντος αυξάνεται, κάτι το οποίο εκμεταλλεύονται τα ακροδεξιά και νεοσυντηρητικά κόμματα της Ανατολικής Ευρώπης, που επιχειρούν να επιβάλλουν ένα είδος “αυταρχικής δημοκρατίας”.

Αμφισβητώντας τη σοβιετική τάξη πραγμάτων: η περίπτωση της Πολωνίας

Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε τη νύχτα της Πέμπτης 9 προς Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989, μετά από 28 χρόνια ύπαρξης του και στη συνέχεια άρχισε να κατεδαφίζεται, μαζί με τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης. Πριν από αυτό και πριν ακόμη εμφανιστεί ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που με την Περεστρόικα τάραξε εκ των έσω τα λιμνάζοντα ύδατα του σοβιετικού μεγαθηρίου, η εικόνα της αμφισβήτησης της σοβιετικής τάξης πραγμάτων στην Ανατολική Ευρώπη είχε τη μορφή ενός ηλεκτρολόγου με ατημέλητα μαλλιά και τσιγκελωτό μουστάκι. Το όνομα του Λεχ Βαλέσα και το εργατικό κίνημα στο οποίο ηγείτο είχε το όνομα Αλληλεγγύη (Solidarnosc) και επίκεντρο τα ναυπηγεία του Γκτανσκ της Πολωνίας.