Γράφει ο Ρεμπελίσκος
Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαι ακόμα βαθιά συγκινημένος. Μόλις γύρισα από τους #παραιτηθείτε και η εμπειρία που έζησα είναι τόσο δυνατή που θα ήταν εγωιστικό να την κρατήσω για τον εαυτό μου.
Ο κόσμος είχε τρομερό παλμό, τουλάχιστον όπου είχε σκιά. Αυτό ήταν πολύ κουραστικό για τους ανθρώπους που μοίραζαν τυπωμένα πλακάτ και σφυρίχτρες στον κόσμο, γιατί έπρεπε να τους κυνηγάνε παντού τριγύρω. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και οι διοργανωτές ξελαρυγγιάστηκαν για να τους μαζέψουν όλους σε ένα σημείο που να δείχνουν πολλοί για τα πλάνα των δελτίων ειδήσεων. Μόλις έπεσε ο ήλιος τα κατάφεραν.
Καταρχάς, οφείλω να τονίσω την απογοήτευσή μου. Όσο κι αν έψαξα, ούτε τον Άδωνη είδα, ούτε τον Δένδια, ούτε καν τον Χειμωνά. Άδικα ρωτάγανε διάφορα παππούδια άμα ήρθε κανένας πολιτικός. Μόνο τον Τζήμερο με την ντουντούκα του είδα και την Ελένη Λουκά με την Παναγία της και έναν κύριο με τον Χριστό. Για την τελευταία, μην γελάτε. Ή καλύτερα περιμένετε να γελάσετε όταν θα μπει στη Βουλή.