Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Των ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΚΑΙ ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΟΥΝΕΒΑΡ*

Για δεύτερη φορά σε μόλις μια δεκαετία η Αργεντινή έκανε ουσιαστικά στάση πληρωμών του χρέους της. Η πρώτη, το 2001, ήταν αποτέλεσμα των καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που επέβαλε στη χώρα από τη δεκαετία του 90 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Η σημερινή ήρθε μετά από μια πολυετή άνιση νομική μάχη ως απόρροια της χρεοκοπίας του 2001. Μέσα από μια σειρά έντονα αμφιλεγόμενων αποφάσεων ο Νεοϋορκέζος δικαστής Thomas Griesa επιχείρησε να επιβάλει στην Αργεντινή την πλήρη εκπλήρωση των αιτημάτων μιας ομάδας ομολογιούχων, γνωστών και ως «vulture funds» (αρπακτικά κεφάλαια).
Αυτά τα «αρπακτικά funds» είναι τα πιο απεχθή τμήματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Συχνά δημιουργούνται με σκοπό να αγοράσουν το χρέος χωρών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση σε χαμηλότατες τιμές και στη συνέχεια απαιτούν την πληρωμή του συνόλου τον ομολόγων που κατέχουν στην ονομαστική τους αξία χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το δικαιακό σύστημα των ΗΠΑ ή του Ηνωμένου Βασιλείου προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Στην περίπτωση της Αργεντινής τα «αρπακτικά» είναι η NML Capital και η EM Ltd που διαχειρίζονται αντίστοιχα οι δισεκατομμυριούχοι Πολ Σίνγκερ και Κένεθ Ντάρτ που βρέθηκαν με ένα ελάχιστο μερίδιο του χρέους της χώρας μετά τις δύο αναδιαρθρώσεις που έγιναν το 2005 και το 2010.

Άνθρωποι και υπάνθρωποι

Neferti X. Tadiar
Ζούμε σε καιρούς όπου κάθε μέρα φέρνει μαζί της επαρκείς ενδείξεις του αναλώσιμου της ανθρώπινης ζωής. Η χρήση της λέξης "ανθρώπινης" είναι χαλαρή, καθώς η ίδια η αναλωσιμότητα αυτής της ζωής, η συνθήκη της ως προορισμένης να καταστραφεί, θα φαινόταν να αμφισβητεί την περιγραφή αυτής της ζωής ως ανθρώπινης -- ενός κληρονομημένου όρου με τον οποίο ορίζουμε συνθήκες ιδανικής, επενδυμένης με αξία, και ανεκτίμητης ύπαρξης.

Στα μέσα του περασμένου αιώνα, και καθώς οι φιλόσοφοι αναμετριόντουσαν με το νόημα και το μέλλον της ανθρωπότητας μετά τις τρομερές θηριωδίες του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου, ο Αιμέ Σεζαίρ κατηγόρησε την Ευρώπη για κτηνώδη, απάνθρωπα εγκλήματα αποικιοκρατίας, που διαπράττονταν στο όνομα του δικού της τυπικού ουμανισμού. Σχετικά με την "κορωνίδα της βαρβαρότητας που συνοψίζει όλες τις καθημερινές βαρβαρότητες", αυτή που, με τη μορφή του ναζισμού, ξύπνησε τον ανθρωπισμό των αστών Χριστιανών του "δυτικού" κόσμου, ο Σεζαίρ έγραψε επικριτικά: "πριν γίνουν θύματά της, ήταν οι συνεργοί της." Υπόλογος για το "μεγαλύτερο βουνό πτωμάτων στην ιστορία", ο δυτικός πολιτισμός έστεκε καταδικασμένος για τα εγκλήματά του σε βάρος μιας άλλης ανθρώπινης κοινότητας, που την αποτελούσαν λαοί, των οποίων ο συστηματικός βασανισμός και η καταστροφή του κάτω απ' τη δουλεία και την αποικιοκρατία αποδείκνυε τον γενοκτονικό στόχο και πνεύμα στην καρδιά του Ανθρώπου.

Ισπανοί φίλαθλοι: Πετάξτε έξω τη Μακάμπι από τη Euroleague


Stop Genocidio
Κοινή ανακοίνωση με την οποία ζητούν να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα και απαιτούν την αποβολή της Μακάμπι από τη Euroleague ζητούν οι οργανωμένοι οπαδοί ομάδων του ισπανικού μπάσκετ (ACB).

Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα (Dracs 1991, Sang Culé), της Λαμποράλ Κούτσα (Indar Baskonia), της Εστουντιάντες (Demencia), της Ομπραντόιρο (Zona Norte), της Μάλαγα (Impresentables) και της Φουενλαμπράδα (Fuenlabrada Blues).

«Δεν πρόκειται να αγωνιστούμε με μια μπάλα λεκιασμένη με αίμα! Έχουμε μια πρωταθλήτρια Ευρώπης, η οποία εκπροσωπεί μια χώρα που ισοπεδώνει τις παγκόσμιες αξίες. Είμαστε αντίθετοι με τη συμμετοχή της Μακάμπι στη Euroleague μέχρι να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα! Πετάξτε τους από τη διοργάνωση» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση των Ισπανών φιλάθλων, σύμφωνα με το sport 24.

Πηγη: tvxs.gr

Άθλια επίθεση του Μαστοράκη - που έκανε καριέρα επί Χούντας - σε Αλεξίου και ΣΥΡΙΖΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ρεσιτάλ αθλιότητας με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook πραγματοποίησε o Νίκος Μαστοράκης, ο οποίος επιτίθεται στη Χαρούλα Αλεξίου για τη συναυλία που έδωσε υπέρ των απολυμένων καθαριστριών.

Συγκεκριμένα γράφει:

«ΧΑΡΟΥΛΑ Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ Πολύ εντυπωσιακό το τέχνασμα της Χαρούλας Σύριζα να ενταχθεί στη μηχανή προπαγάνδας που ασχολείται (και μας απασχολεί) μήνες τώρα με τις απολυμένες καθαρίστριες. Το κόκκινο κομματικό γάντι (οι καθαρίστριες χρησιμοποιούν κίτρινα) και η συνθηματολογία («απόψε είμαστε ολες καθαρίστριες»), της έφεραν ογκώδη δημοσιότητα σε εποχή ισχνών αγελάδων και ίσως είναι καιρός άλλες Χαρούλες, εκπεσούσες των προβολέων και των μυθικών μεροκάματων, να κάνουν το ιδιο για άλλους απολυόμενους. Π.χ. συναυλία Γιάννη Πάριου για τους ανέργους της Imaco και του Λυμπέρη. Συναυλία Μαζωνάκη για τους ανέργους του Alter. Η Δήμητρα Γαλάνη για τις άνεργες μοντέλες. Ο Νότης Σφακιανάκης για τους ανέργους Χρυσαυγίτες. Γενικώς, δηλαδή, να έχουμε μια συναυλία την ημέρα ώστε αφού ο άρτος δεν είναι δωρεάν, να είναι τουλάχιστον το θέαμα. Ίσως μάλιστα ο υπερβολικά ενορχηστρωμένος συριζαγωνας των «καθαριστήριων» να καθαρίσει και για άλλες ελάχιστες κατηγορείς εργαζομένων που θα ήθελαν να είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι: Οδηγοί ταξί, εμποροϋπάλληλοι, μικροπωλητές, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι. Αν το δικαιούνται οι καθαρίστριες, γιατί όχι και οι άλλοι;».

Η Αργεντινή, τα αρπακτικά και η Ελλάδα

“  Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού. ”

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Η Αργεντινή δεν είχε εναλλακτική από το να «επιλέξει», όπως και έπραξε χτες το βράδυ, την επίσημη ανακήρυξη της νέας «χρεοκοπίας» της. Ο μόνος τρόπος να απέφευγε το νέο περιστατικό χρεοκοπίας (default) ήταν να υποκύψει στις πιέσεις δικαστηρίου της Νέας Υόρκης να αποπληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει «αρπακτικά ταμ
Η Αργεντινή, τα αρπακτικά και η Ελλάδα

εία». Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνατο, καθώς η Αργεντινή απλά δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, όσο και απαράδεκτο – για τους πιο κάτω λόγους.
Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού.