Μπόμπι Σαντς, εις το όνομα της ελευθερίας του Ιρλανδικού λαού

«Κάποιος θα πρέπει να γράψει ένα ποίημα για τα βάσανα των απεργών πείνας. Θα 'θελα να το γράψω εγώ, αλλά πώς να το τελειώσω;» έγραψε στο ημερολόγιό του στις 10 Μαρτίου 1981 ο Sands.

Σαν σήμερα, 5 Μαΐου 1981, πέθανε, στα 27 χρόνια, ο Gerard Robert «Bobby» Sands μέλος του ΙRΑ αλλά και εκλεγμένος στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, μετά 66 μέρες απεργίας πείνας στην φυλακή Maze. Ο ίδιος ήταν ο ηγέτης της απεργίας πείνας του 1981 κατά την οποία άλλοι εννέα κρατούμενοι των φυλακών έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για την άρση του ειδικού καθεστώτος κράτησης των Ιρλανδών πολιτικών κρατουμένων. Λίγο πριν την απεργία πείνας ο Sands εξελέγη βουλευτής του βρετανικού κοινοβουλίου.

Ο Sands μπήκε στις τάξεις του IRA το 1972. Την ίδια χρονιά συνελήφθη για κατοχή όπλων που βρέθηκαν στο σπίτι που διέμενε. Καταδικάστηκε τον Απρίλη του 1973 σε φυλάκιση πέντε ετών και αφέθηκε ελεύθερος το 1976. Μέσα σε έξι μήνες, συλλαμβάνεται ξανά, έπειτα από βομβιστική επίθεση και ανταλλαγή πυρών. Η δίκη πραγματοποιήθηκε τελικά τον Σεπτέμβριο του 1977. Παρότι δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για την ενοχή του καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση και στην φυλακή Maze. Αρχικά πάντως μεταφέρθηκε στη φυλακή Κράμλιν όπου πέρασε 15 ημέρες γυμνός σε απομόνωση, ενώ κάθε τρεις μέρες υποβαλλόταν σε υποχρεωτική από το φαγητό αποχή.

Οι κινητοποιήσεις των κρατούμενων του ΙRΑ απέναντι στο ειδικό καθεστώς φυλάκισής τους ξεκίνησε το 1980. Η βρετανική κυβέρνηση είχε κατατάξει τους Ιρλανδούς κρατούμενους πολέμου στη Βόρεια Ιρλανδία ως ειδική κατηγορία χωρίς δικαιώματα. Οι κρατούμενου του IRA και του INLA απέναντι σε αυτό το καθεστώς ξεκίνησαν τη «διαμαρτυρία της κουβέρτας». Οι κρατούμενοι αρνούνταν να φορούν τις στολές της φυλακής και είτε ήταν γυμνοί, είτε έφτιαχναν ρούχα από τις κουβέρτες τους. Ζητούσαν να μη φορούν στολές της φυλακής, να μην εργάζονται γι’ αυτήν, να έχουν ελεύθερη συναναστροφή με τους άλλους κρατουμένους, να μπορούν να οργανώνουν τις δικές τους εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες και να έχουν το δικαίωμα να δέχονται επίσκεψη και να δέχονται δέματα και γράμματα μια φορά την εβδομάδα.

Zama zamas, πεθαίνοντας για χρυσό

Χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, σε ένα άνοιγμα με πλάτος και ύψος ενός φέρετρου, εργάτες σπάζουν το βράχο με ένα φθαρμένο σφυρί και καλέμι, μπορεί να περάσουν μέρες κάτω από το έδαφος ενώ για να καταστέλλουν τον αυξανόμενο πανικό καπνίζουν φύλλα ενός «ιερού» φυτού.

Σχεδόν το μισό ποσοστό του χρυσού που έχει εξορυχθεί παγκοσμίως, προέρχεται από το Witwatersrand Basin, ένα στρώμα χρυσοποίκιλτου βράχου που εξαπλώνεται κάτω από την Νότια Αφρική.

Η Νότιος Αφρική ήταν κάποτε το συνώνυμο της εξόρυξης χρυσού. Ωστόσο, εξαιτίας της μαζικής βιομηχανικής παρακμής, πολλά από τα πιο παραγωγικά ορυχεία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος βρίσκονται εγκαταλελειμμένα και αχρησιμοποίητα.

Η U.S. Geological Survey εκτιμά ότι η Νότιος Αφρική διατηρεί σχεδόν το 50% του χρυσού που δεν έχει εξορυχθεί παγκοσμίως. Στην πραγματικότητα, το Γιοχάνεσμπουργκ βρίσκεται στην κορυφή της μεγαλύτερης λεκάνης χρυσού που έχει ανακαλυφθεί ποτέ.

Έτσι με το ποσοστό ανεργίας να εκτιμάται μεταξύ του 40-50%, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία χρυσού σε όλη την περιοχή παρατηρείται μια έκρηξη παράνομης δραστηριότητας, αφού οι μετανάστες είναι συχνά οι τελευταίοι που αναζητούν επίσημη εργασία.