Το μεγάλο ψέμα για το «κοινωνικό κράτος» του Μεταξά

Μεταξάς - Μποδοσάκης

Νίκος Μόττας

Τα τελευταία χρόνια, άλλοτε με αφορμή την επέτειο επιβολής της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας και άλλοτε εξαιτίας των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου, έχει κάνει την εμφάνιση του στα μέσα ενημέρωσης μια προσπάθεια εξωραϊσμού του ιστορικού ρόλου του δικτάτορα Ι.Μεταξά. Η προσπάθεια αυτή επιχειρεί να περάσει τις εξής δύο λαθροχειρίες ως δήθεν ιστορικές αλήθειες: Πρώτον, ότι το περήφανο «Όχι» στους ιταλούς εισβολείς το είπε ο Μεταξάς εξ’ ονόματος όλου του ελληνικού λαού και κατά δεύτερον, ότι η μεταξική δικτατορία… πρωταγωνίστησε στη δημιουργία «κοινωνικού κράτους» και «κοινωνικών μεταρρυθμίσεων» (8ωρο, ΙΚΑ, ρύθμιση αγροτικών χρών, συλλογικές συμβάσεις κ.α.).

Σε αυτήν την εξόφθαλμη διαστρέβλωση της Ιστορίας πρωτοστατεί ασφαλώς ο φασιστικός εσμός των πολιτικών απογόνων του Μεταξά οι οποίοι πίνουν νερό στο όνομα του. Λίγα χρόνια πριν, τα ηνία της εξύμνησης του δικτάτορα κατείχε ο ΛΑ.Ο.Σ. (όπου «ανδρώθηκαν» πολιτικά οι αντικομμουνιστές «Γεωργιάδηδες» και «Βορίδηδες» της σημερινής ΝΔ), ενώ σήμερα στο ρόλο αυτό πρωτοστατεί η ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή. Προκειμένου μάλιστα να υπερασπιστούν τον ιδεολογικό τους πρόγονο, τα φασιστοειδή κάνουν συχνά αναφορές στο δήθεν «κοινωνικό κράτος» και τις «κοινωνικές μεταρρυθμίσεις» της περιόδου του Μεταξά. Προς αυτήν την κατεύθυνση, παρουσιάζουν μια σειρά κοινωνικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης (8ωρο, συλλογικές συμβάσεις, λειτουργία του ΙΚΑ, αγροτικά χρέη κλπ.) ως… έργο της μεταξικής δικτατορίας! Πρόκειται για άλλο ένα χυδαίο ψέμα της ναζιστικής-γκεμπελικής προπαγάνδας που επιχειρεί να «βγάλει λάδι» μια απ’ τις πλέον μαύρες και αποκρουστικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα.

Καλάμιτι Τζέιν: Η μόνη γυναίκα του Φαρ Ουέστ που ήταν… αδάμαστη

Το τελευταίο σύνορο της Βόρειας Αμερικής είναι μια ιστορία κατάφωρη αντρική: γελαδάρηδες, πιστολέρο, σερίφηδες, Ινδιάνοι, σαλούν, σπιρούνια, σέλες, εξάσφαιρα και η ελπίδα των απόκληρων να ριζώσουν κάπου και να φτιάξουν μια νέα ζωή. Η γυναίκα; Πού ήταν όμως η γυναίκα μέσα στην απέραντη και άνυδρη αυτή γη που μόνο φιλόξενη δεν ήταν για τους σκληροτράχηλους πιονέρους του αμερικανικού ονείρου;

Πού ήταν η γυναίκα στην Άγρια Δύση που ξερνούσε ιδρωτίλα και σκόνη, τεστοστερόνη και καυτά κολτ; Οι ιστορικοί και οι λαϊκοί συγγραφείς φαίνεται να την ξέχασαν και ήταν μία μόνο από δαύτες, κατά κόσμον Μάρθα Τζέιν Κάναρι ή αλλιώς Καλάμιτι Τζέιν, που θα αναλάμβανε το δύσκολο έργο να εκπροσωπήσει το γυναικείο στοιχείο στον αιματοβαμμένο κόσμο του Φαρ Ουέστ!

Η Καλάμιτι δεν ήταν βέβαια μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες: μπορούσε να ιππεύσει, να πυροβολήσει, να κυνηγήσει και να μπλεχτεί σε καυγάδες σαν άντρας. Για την ακρίβεια, προτιμούσε να κάνει παρέα με άντρες παρά με γυναίκες, γεγονός που της δημιουργούσε αρκετά προβλήματα αφού ξέφευγε από τα πρότυπα του γυναικείου κομφορμισμού της εποχής.

Στην πολυτάραχη ζωή της υπήρξε πολλά και διάφορα, από οδηγός ταχυδρομικής άμαξας και πιονέρος του προσκοπισμού μέχρι αγρότισσα, ανιχνευτής του στρατού και νοικοκυρά, όταν δεν φλέρταρε φυσικά με τον Άγριο Μπιλ Χίκοκ!